Με το φτωχό μου το μυαλό, λέω εγώ (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

«Σαν κάτι παντρεμένους που σέρνουνε μια σχέση, ταλαιπωρώντας μια κακομοίρα, αντί να τη χωρίσουνε». Πριν από μερικά χρόνια μού το είχε πει μια φίλη μου και από τότε, όποτε μια σχέση μου ερχόταν σε κρίση, το ξανάφερνα στο μυαλό. «Μήπως από δειλία, τεμπελιά, συμφέρον, βόλεμα, κάθεσαι και σέρνεις μια σχέση που έχει τελειώσει;». Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν το ίδιο έχει σκεφτεί ο Γιάννης Γούμενος και ποια απάντηση έχει δώσει στον εαυτό του. Αν μου επιτρεπόταν να το μαντέψω, την πιο κοινή και κυνική από όλες. Για το συμφέρον.

Η σχέση του Γιάννη Γούμενου με τον ΠΑΟΚ ξεκίνησε από συνοικέσιο. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν η προξενήτρα της κόρης, το όνομά της ήταν καλό, αλλά είχε ένα κουσούρι. Δεν είχε προίκα. Ο Βενιζέλος προίκισε τον ΠΑΟΚ με κρατικές διαφημίσεις, ανέλαβε να καθαρίσει τις υποχρεώσεις του στο δημόσιο και του βρήκε ένα καλό περπατημένο παλικάρι. Μετά είπε: «Με το καλό και στα κομμάτια», και ο ρόλος του τελείωσε.

Στην αρχή ο Γούμενος έβαλε λεφτά. Με λάθος τρόπο, κάκιστες επιλογές, αλλά έβαλε. Πριν όμως από δύο περίπου χρόνια, ο Γούμενος αποφάσισε να σταματήσει να βάζει και να ρεφάρει. Έναντι οποιουδήποτε τιμήματος, ακόμα και του κινδύνου της διάλυσης της ομάδας. Γεγονός που συνέβη φέτος το καλοκαίρι.

Ο σωστός παίκτης δεν φαίνεται από το πώς θα κάτσει στο τραπέζι, αλλά από το πώς θα σηκωθεί άμα χάσει. Με τον ΠΑΟΚ να χάνει τη συμμετοχή στο ΟΥΕΦΑ λόγω αδυναμίας καταβολής της εγγύησης, με τους παίκτες να μένουν στην ομάδα από αγάπη ή συμπόνια και με διοίκηση ορισμένη από το πρωτοδικείο, ο Γούμενος έπρεπε να κλείσει τα φύλλα, να σηκωθεί και να φύγει. Το λάθος του ήταν ότι συνέχισε το παιχνίδι, ψάχνοντας για λεφτά από τη γαλαρία. Έβαλε στο κόλπο τον Βίκτορα. Ο Βίκτορας τον Καμπάνη. Με τον Σαββίδη, που αντί για ομάδα έψαχνε μεσιτικό γραφείο με οικόπεδο στην Τούμπα, και τον Καμπάνη, ο ΠΑΟΚ είχε γίνει μια γυναίκα που η προίκα της τελείωσε και ο άντρας της τη βγάζει βίζιτα σε Ρωσοπόντιους και ναυτικούς.

Γιατί ο Γούμενος μένει στον ΠΑΟΚ; Η απάντηση είναι απλή. Δεν έχει κανέναν λόγο να φύγει. Ο μόνος λόγος για να φύγει θα ήταν ηθικός, αλλά από τη στιγμή που δεν τον συνυπολογίζει, θα μείνει μέχρι να πουλήσει, να νοικιάσει και να εκποιήσει κάθε έμψυχο ή άψυχο αντικείμενο. Τυπικά έχει το δικαίωμα, ηθικά όμως όχι. Οι ΠΑΕ μπορεί να είναι ανώνυμες εταιρείες, αλλά κουβαλάνε μεγαλύτερη ιστορία από τον Κορασίδη και τον Σκλαβενίτη. Η ιστορία του δεν ανήκει σε όλους. Ο Κουρουικίδης, ο Γεντζής, ο Πρόγιος, είναι κομμάτια της ιστορίας του ΠΑΟΚ, αλλά και της προσωπικής ιστορίας του καθενός, όπως και της δικής μου, όταν μαθητής του δημοτικού κατέβαινα και τους έβλεπα στο Καραϊσκάκη. Η μεγαλύτερη ζημιά που μπορεί να γίνει στην ιστορία του ΠΑΟΚ είναι να μετατραπεί σε «φιλέτο», σε «μαγαζί γωνία». Είναι ο μόνος τρόπος που αντιλαμβάνεται τις ομάδες η Παράγκα, σαν μαγαζιά και κρέας.

Για την Παράγκα, οι ομάδες ήταν και είναι κρεοπωλεία. Εταιρείες που κάθε νέος ιδιοκτήτης μπαίνει και πληρώνει για να μάθει (στην Παράγκα), τη θωρακίζει (στην Παράγκα) και πληρώνει τα διόδια για να ανέβει (στην Παράγκα). Το ποδόσφαιρο είναι ένα τρένο και οι ομάδες επιβάτες. Τώρα, αν λέγονται Παναιτωλικός ή Εθνικός, Χαϊδάρι ή ΠΑΟΚ, το ίδιο εισιτήριο θα πληρώσουνε. Έχεις τα λεφτά; Μπορείς να λέγεσαι Ακράτητος ή Λεωνίδιο, αλλά αν τα βάζεις, ανεβαίνεις και στην Α' Εθνική. Δεν τα έχεις; Να πας να πηδηχτείς. Έχει και βάζει κάποια φράγκα ο Καμπάνης; Να ψάξουμε να του βρούμε ομάδα. Τώρα, τι σχέση έχει ο καπετάνιος από την Άνδρο με τη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ, ουδόλως ενδιαφέρει. Αυτό που ενδιαφέρει είναι να βρούμε έναν «επενδυτή», να πληρώσει τα δίδακτρα, να πληρώσει τα διόδια και να πληρώσει τη θωράκιση. Να κινείται το χρήμα και να έχουμε και ένα δικό μας παιδί στη Σούπερ Λίγκα. Είναι η λογική με την οποία σήμερα πλασάρεται ο ΠΑΟΚ. Και όσοι νομίζουν ότι η Παράγκα έπαψε να υπάρχει, το σύστημα δεν είναι πλέον παντοδύναμο, αλλά κάποια κομμάτια του λειτουργούν. Αποδεικνύεται και από κάποια «αστέρια» της Νότιας Ελλάδας που έχουν καβαλήσει το τρένο και δεν λένε να κατέβουν ούτε για σάντουιτς.

Ο Γιάννης Γούμενος θα μένει στον ΠΑΟΚ μέχρι να εξαντλήσει την πιθανότητα να πουληθεί η ομάδα σε «επενδυτή». Το ερώτημα είναι τι μπορούν να κάνουν οι παράγοντες και οι οπαδοί του. Να τον ενισχύσουν οικονομικά, θα είχε νόημα αν υπήρχε εγγύηση ότι τα λεφτά δεν θα κατέληγαν στην τσέπη του ιδιοκτήτη. Οπως αντιλαμβάνομαι την κατάσταση, η αγορά εισιτηρίων διαρκείας επιμηκύνει την παραμονή του Γούμενου. Να ελπίζουν ότι θα εμφανιστεί κάποιος επενδυτής, είναι κουτό. Όλοι οι Έλληνες ξέρουν ότι ο ΠΑΟΚ πωλείται, αλλά εκτός από καπετάνιους από την Άνδρο και ηγέτες των Ελλήνων της Σοβιετικής Ένωσης, δεν εμφανίζεται κανείς.

Μια λύση είναι αυτή που πρότεινε ο Κώστας Ζουράρις. Να πέσει ο ΠΑΟΚ στις ερασιτεχνικές κατηγορίες και να επιστρέψει με το μέτωπο καθαρό. Θα έχει απαγκιστρωθεί από την ομηρία στον Γούμενο. Η αξιοπρέπεια του ΠΑΟΚ δεν θα έχει χαθεί. Σ' όποιον λέει «πέσατε», οι παοκτσήδες θα μπορούν να του απαντούν «Θέλαμε και τη ρίξαμε. Και είμαστε οι μόνοι μάγκες που, για να κρατήσουμε την αξιοπρέπεια της ομάδας, διαλέξαμε αυτό τον δρόμο. Ούτε 44 ούτε Νέος ΠΑΟΚ ούτε κυβερνητικά ρουσφέτια». Μια κίνηση που ταιριάζει με τον αντιεξουσιαστικό χαρακτήρα των παοκτσήδων.

Το πρόβλημα είναι ότι τη διάλυση της ΠΑΕ μπορεί να την κάνει μόνο ο Γούμενος. Οι οπαδοί, φυσικά, μπορούν να κάθονται στη μέση του γηπέδου πριν από κάθε παιχνίδι, να κάνουν οτιδήποτε για να τιμωρείται η ομάδα μέχρι να πέσει, αλλά έτσι την καταδικάζουν σε δύο χρόνια αργού θανάτου. Συμπερασματικά, η λύση του προβλήματος του ΠΑΟΚ βρίσκεται στα χέρια του Γιάννη Γούμενου. Ο οποίος πρέπει να πάρει την απόφαση που κάθε τζογαδόρος σε μια στιγμή παίρνει. Παίξαμε και χάσαμε, αλλά τώρα τι κάνουμε; Σηκωνόμαστε να φύγουμε σαν κυρίες ή ψάχνουμε να βρούμε ποιος θέλει να αγοράσει το δαχτυλίδι και το ρολόι μας; Για την ώρα, ο Γιάννης Γούμενος ακολουθεί τη δεύτερη τακτική και ο ΠΑΟΚ δεν ζει, αλλά επιβιώνει. Παίκτες, που σε άλλες εποχές θα παρακάλαγαν να πάρουν φανέλα, τώρα την πετάνε, για να φύγουν σε οποιαδήποτε ομάδα τούς προτείνει συμβόλαιο. Κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει γιατί κοιτάζουν το μέλλον τους. Αλλά, όταν πετάς τη φανέλα που κάποτε φόρεσε ο Κουρουικίδης και ο Γεντζής, λερώνεται και το απορρυπαντικό για τους λεκέδες ακόμα δεν φτιάχτηκε.