Ακτινογραφώντας (όσο γίνεται) τον Ολυμπιακό (Sportday/Διονύσης Ελευθεράτος)

Ας μην αναλωθούμε σε τετριμμένες συζητήσεις για το πόσο «μετρούν» τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τα φιλικά παιχνίδια του καλοκαιριού. Λίγο-πολύ όλοι ξέρουμε το πόσο. Ας κωδικοποιήσουμε μερικές σκέψεις -υπό μορφή απαντήσεων σε εύλογες ερωτήσεις- μετά και το «χορταστικό» 5-1 του Ολυμπιακού.

EΡΩΤΗΜΑ ΠΡΩΤΟ: Εχει δοκιμαστεί ουσιαστικά η αμυντική-ανασταλτική λειτουργία του Ολυμπιακού;

Οι εξετάσεις που δόθηκαν -επιτυχώς, σε αδρές γραμμές- σε αυτόν τον τομέα αντιστοιχούν στη διδακτέα ύλη «εγχώριες διοργανώσεις». Σε αυτές, στο 90% των περιπτώσεων ο Ολυμπιακός θα έχει την ευχέρεια να ελέγχει το παιχνίδι και τον ροοστάτη του ρυθμού. Οι ανάγκες ενός Τσάμπιονς Λιγκ, όμως, παραπέμπουν σε άλλα κεφάλαια.
Προσέξτε: δεν μιλάμε για το τι θα κάνει π.χ. ο εντυπωσιακός έως σήμερα Ουαντού, εάν βρεθεί αντιμέτωπος, στο «ένας εναντίον ενός», με κάποιον από τους καλύτερους επιθετικούς του κόσμου. Τα ατομικά όρια καθενός στο κάτω-κάτω μένει να τα διαπιστώσουμε. Εστιάζουμε στις «δομικές» εκκρεμότητες ή και ανισορροπίες. Αυτές που κατά κανόνα (θα) έχουν μικρές ή και ανεπαίσθητες επιπτώσεις στο Ηράκλειο ή τη Θεσσαλονίκη, όχι όμως και στο «Μεάτσα» ή το «Καμπ Νου».
Εκεί, το αν τρέχει σαν δαίμονας και κόβει εγκαίρως στο κέντρο κανένας άλλος πέραν του Στολτίδη, δεν θα είναι ερώτημα που αφορά απλώς την προσμέτρηση της μαχητικότητας της ομάδας, για μία ημέρα. Θα είναι ζήτημα «ζωής ή θανάτου». Εκεί, δεν θα είναι εξ ορισμού επαρκείς οι λύσεις του τύπου «στα αριστερά ο Ντομί κι ο Τζόλε, κατά συνθήκη αμυντικός ο ένας και κατά συνθήκη αμυνόμενος ο άλλος (κατανοητή η διαφορά, νομίζω), θα εναλλάσσονται στον ρόλο του επίδοξου κυματοθραύστη».
Από τα φιλικά που έδωσε έως τώρα ο Ολυμπιακός, μόνο εκείνο με τη Βέρντερ θα μπορούσε να έχει «φωτίσει» κάπως τα της ανασταλτικής λειτουργίας, υπό συνθήκες... αντίξοες: πίεση εκ μέρους του αντιπάλου, κ.λπ. Συνθήκες τις οποίες μάλλον αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός, κάποιες στιγμές, στην Ευρώπη. Αφ' ης στιγμής η απόδοση των «ερυθρολεύκων» μετέτρεψε κι εκείνο το παιχνίδι σε θεαματικό ρεσιτάλ, ίσως οι πρώτες απαντήσεις δοθούν κατ' ευθείαν στα δύσκολα, δηλαδή τα «επίσημα».

ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: Ευσταθεί η εκδοχή ότι θα έπρεπε να ανησυχεί το τεχνικό επιτελείο των «ερυθρολεύκων» με την «παρά φύσει» καλή εικόνα του Ολυμπιακού στη συγκεκριμένη περίοδο;

Ο γράφων ακούει και διαβάζει διάφορες αναλύσεις (π.χ. «οι παίκτες είχαν ακολουθήσει ατομικά προγράμματα και στις διακοπές»), τις οποίες δεν μπορεί να κρίνει. Δεν είμαι ειδικός. Έχω την εντύπωση, όμως, ότι η σχετική συζήτηση γίνεται «περί όνου σκιάς»: το πλέον εντυπωσιακό στοιχείο στις εμφανίσεις του Ολυμπιακού δεν είναι ότι οι παίκτες του τρέχουν συνεχώς σαν καθαρόαιμα αραβικά άλογα. Ούτε οι «κοιλίτσες» έλειψαν (θυμηθείτε τον αγώνα με τη Στουτγκάρδη) ούτε οι επιτυχημένες εμφανίσεις βασίστηκαν στο «τρεχάτε ποδαράκια μου», από την αρχή έως το τέλος των αγώνων: στο πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης με τη Σοσιεδάδ, οι «ερυθρόλευκοι» έτρεξαν όσο χρειαζόταν για να ξεφύγουν από την κατηγορία «στο ρελαντί».
Ποιο τρέξιμο; Το αξιοπρόσεκτο στοιχείο είναι η καλή κυκλοφορία της μπάλας, η ευκολία με την οποία οι παίκτες «βρίσκονται» στο γήπεδο. Αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν αξία ουδόλως «εποχική». Είναι πολύ καλό να τα διαθέτει μια ομάδα, από τον Αύγουστο.

ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΡΙΤΟ: Στο «who is who» των νεοφερμένων παικτών, ο αγώνας με τη Σοσιεδάδ τι πρόσθεσε, τι αφαίρεσε, τι επιβεβαίωσε;

Ουσιώδες επιπρόσθετο στοιχείο ήταν η πολύ καλή απόδοση του Ντομί. Μόνο που ο άνθρωπος δείχνει να έχει την επιθετική κίνηση στο αίμα του και την αμυντική συμπεριφορά στα «εάν κι εφόσον μπορέσουμε». Το αντίθετο από τον Ζεβλάκοφ, στην άλλη πλευρά. Ετσι, το υλικό του Ολυμπιακού προσφέρει περισσότερες επιλογές για ισορροπία στη δεξιά πλευρά, με τον «καθαρό» αμυντικό Ζεβλάκοφ, τον «Γιάννη που ό,τι του πουν κάνει» (Οκκά) και τον «πασπαρτού» διαβολάκο Καστίγιο. Να υποθέσουμε πως ο Στολτίδης θα έχει κυρίως στον νου του την αριστερή πλευρά, γνωρίζοντας ότι η ροπή του Ντομί και του Τζόλε -προσθέστε και τον Γεωργάτο- στην άμυνα είναι ευθέως ανάλογη της ποσότητας των... μαλλιών τους; Τότε ζητείται επιτακτικότερα ο δεύτερος «δρομέας» στο κέντρο.
Για τον Ζεβλάκοφ και τον Ουαντού, ισχύουν όσα θετικά σε αδρές γραμμές είχαμε ήδη διαπιστώσει πριν από τον αγώνα με τους Βάσκους. Τα έγραψε χθες ο Γ. Χελάκης.

ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ: Στην αναμέτρηση με τους Βάσκους, η απόδοση των παικτών της αρχικής ενδεκάδας και εκείνων που τους αντικατέστησαν δικαιώνει την ιδιότητα τών μεν ως βασικών και των δε ως ρεζερβών;

Σε τρία «ζευγάρια» δεν τίθεται καν θέμα. Κωνσταντίνου-Μπόρχα, Τζόρτζεβιτς-Μάριτς, Στολτίδης-Ταραλίδης. Το «βάθος» του πάγκου δεν αμφισβητείται, ούτε όμως και το ποιοι δικαιωματικά θα παρατάσσονται στην αρχική ενδεκάδα. Τυπικώς τουλάχιστον, αν ο «τρελο-Γρηγόρης» έχει ακόμη δυνάμεις και φλόγα για μπάλα, ίσως τεθεί κάποιο «θεματάκι». Αν ο όμως ο Ντομί συνεχίσει έτσι...
Λένε πως ο «παλιός είναι αλλιώς». Μύθος. Ο Ανατολάκης δείχνει ολόιδιος ο παλιός-γνωστός «Γιώργαρος». Με τα καλά του και τα δεδομένα τρωτά του. Ο Σέζαρ δικαιούται να έχει βλέψεις. Μόνο που για να το πετύχει αυτό δεν θα πρέπει να χρεώνεται μια σοβαρή ολιγωρία σε πέντε λεπτά συμμετοχής...
Οκκάς-Καστίγιο. Εδώ σας θέλω! Συγγνώμη, με όλο τον σεβασμό στον πάντα φιλότιμο Κύπριο, αμφιβάλλω αν ο Ολυμπιακός έχει την πολυτέλεια να τον δει να μετατρέπεται σε απλό διεκπεραιωτή. Μια καλή τρίπλα και δύο σέντρες στον Κωνσταντίνου συνιστούν φτωχό απολογισμό με γνώμονα τη μορφή του αγώνα της Πέμπτης. Καλή και άγια η παραδοσιακή επιμονή στα μαρκαρίσματα, καλορίζικος και ο νέος ρόλος του εκτελεστή κόρνερ, αλλά...
O Καστίγιο σε 23 λεπτά πρόλαβε να κάνει τα εξής... ολίγα: να ανακατέψει δύο φορές την άμυνα των Βάσκων, «κόβοντας» την κατάλληλη στιγμή την μπάλα εκεί που έπρεπε. Να «περάσει» κάθετη πάσα, απ' αυτές που χαρακτηρίζουμε «έτοιμο γκολ», στον Κωνσταντίνου: ήταν η καλύτερη «τροφοδότηση» που είχε ο Κύπριος στο παιχνίδι. Να βρεθεί ο ίδιος σε θέση βολής (απέτυχε να σκοράρει). Να κερδίσει πέναλτι με διείσδυση που ορθώς επιχείρησε -είδε «διάδρομο». Να σκοράρει. Και να φανταστεί κανείς ότι έχουμε δει και πολύ καλύτερο Καστίγιο.
Δεν είμαι βέβαιος πως το σπάνιο ταλέντο του θα αξιοποιηθεί στον Ολυμπιακό: είναι δυσβάσταχτο να παίζεις, γνωρίζοντας ότι αν μια τρίπλα δεν «σου πιάσει» ή ότι αν κάνεις ένα λάθος από αυτά που οι συμπαίκτες σου διαπράττουν «αράδα», την επόμενη ημέρα θα διαβάσεις στις εφημερίδες περισπούδαστες αναλύσεις «παιδονόμων» για την προβληματική ψυχοσύνθεσή σου. Μαζί με πλήρη καταγραφή των «παραπτωμάτων» σου την τελευταία πενταετία. Αν ο Καστίγιο μάθει να ζει με αυτόν τον εφιάλτη ή, μάλλον, να τον αγνοεί, ο Ολυμπιακός θα κερδίσει πολλά από τον «τσόγλανό» του.