FC: Ο Ρόζενμπεργκ και ο επόμενος Ερνέστο

Ας πάρουμε ως δεδομένο αυτό που ξέρουμε για τον επόμενο προπονητή του Ολυμπιακού: ότι δεν ξέρουμε ποιος θα είναι ο επόμενος, όχι διότι έχει κλείσει και μας το κρύβουν, αλλά διότι τώρα στην ΠΑΕ είναι στη φάση όπου αξιολογούν και βολιδοσκοπούν διάφορους υποψήφιους προπονητές, για να δουν με ποιον θα περάσουν βέρες. Αν τα παραπάνω ισχύουν ποιος μιλάει με τον Ρόζενμπεργκ και τον κάθε Ρόζενμπεργκ; Ποιος κρίνει ότι θα του κάνει του επόμενου προπονητή αυτού του τύπου ο παίκτης και δεν θα έχει κάτι διαφορετικό στ μυαλό του; Και βεβαίως ο Σουηδός καλή περίπτωση είναι, σε καλή ηλικία, με παραστάσεις στη Μπουντεσλίγκα και ελεύθερος από τη Βέρντερ πλέον, άρα χωρίς επιπλέον κόστος μεταγραφής, αλλά αρκούν όλα αυτά;

Αν θυμηθούμε τη χρονιά που τελείωσε για τον Ολυμπιακό με νταμπλ και καλή ευρωπαϊκή πορεία, κάποιοι θα χαρούν και κάποιοι έμειναν με το παράπονο: ο Ολυμπιακός μπορούσε να πάει και ψηλότερα στο Europa – σίγουρα στους «8» αφού η Μέταλιστ δεν ήταν κάτι σπουδαίο και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα έκανε μετά. Πέτυχε όσα πέτυχε φέτος κυρίως χάρη στον κορμό που υπήρχε από πέρυσι και όχι διότι κάποια καλοκαιρινή μεταγραφή τον πήρε από το χέρι ή τον ανέβασε επίπεδο - με εξαίρεση τον καλό Ορμπάιθ και τον χρήσιμο Μαρκάνο, οι υπόλοιποι δεν τον βοήθησαν ιδιαίτερα: για τον Κοστάντζο ας μην τα θυμίζουμε και ξύνουμε πληγές, οι τρεις Σέρβοι πέρασαν και δεν άγγιξαν, ο Μακούν δεν έδωσε αυτά που περιμέναμε κοιτώντας το βιογραφικό του, ο Αμπντούν έκανε τα καλύτερά του παιχνίδια στο δεύτερο μισό και στις ελληνικές διοργανώσεις, ο Καζίμ που ήρθε τον Γενάρη, είτε ήρθε είτε δεν ήρθε, περίπου το ίδιο και το αυτό. Τα τελευταία αποκτήματα που πραγματικά έκαναν τη διαφορά για τον Ολυμπιακό όχι σε μερικά παιχνίδια αλλά συνολικά στο παιχνίδι του, είναι ο Τζεμπούρ και ο Μανιάτης, δυο παίκτες δηλαδή που αποκτήθηκαν πέρυσι το Γενάρη!

Κοινός παρανομαστής σε όλες τις μεταγραφές του περασμένου καλοκαιριού, ήταν το μπέρδεμα που έγινε εκείνη την περίοδο, όπου κάποιους παίκτες τους διάλεξε ο Πρόεδρος, άλλους ο Κοβάσεβιτς, μερικούς τους εισηγήθηκε ο Μαθία και άλλους ο Ερνέστο. Σύμπτωση ή όχι, αυτοί που βοήθησαν περισσότερο τελικά, δηλαδή ο Ορμπάιθ και ο Μαρκάνο, ήταν οι επιλογές του Βαλβέρδε – για μένα καθόλου τυχαίο δεν ήταν: ήξερε και τους δυο παίκτες παίκτες και τις ανάγκες της ομάδας και είχε στο μυαλό του το πώς ακριβώς ήθελε να παίζει η ομάδα του. Κι αυτό πρέπει να είναι μπούσουλας για τον Ολυμπιακό φέτος το καλοκαίρι: να εμπιστευτούν τον επόμενο προπονητή και τουλάχιστον να τον ρωτήσουν – ή να τον ακούσουν προσεκτικά – σχετικά με τους παίκτες που θα έχει στο μυαλό του, για να φτιάξει την ομάδα που έχει στο μυαλό του.

Αν το κριτήριο είναι να γίνουν μεταγραφές που θα ευχαριστήσουν τον κόσμο και θα κάνουν τα διαρκείας να σπαρταρήσουν, τότε ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται έναν «επώνυμο» Ισπανό ή Πορτογάλο προπονητή, αλλά έναν «διαχειριστή»: στο ελληνικό πρωτάθλημα, έτσι όπως είναι οι υπόλοιποι, είναι ήδη το ακλόνητο φαβορί. Αν κριτήριο είναι όμως να φτιαχτεί μια ομάδα που θα προσπαθήσει να κάνει μερικά βηματάκια παραπάνω σε σχέση με τη χρονιά που τελείωσε, τότε χρειάζεται μια άλλη λογική και πολιτική σε σχέση με πέρυσι.


Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr