Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Επειτα από έναν («άτυπο» έστω) ημιτελικό με τη Γαλλία, η Εθνική Ελλάδας παίζει σήμερα τελικό με τους Γερμανούς του Ντιρκ Νοβίτσκι. Σας θυμίζει τίποτα;

Εντάξει, για χωρατό πρόκειται. Το «Κύπελλο Στάνκοβιτς» δεν είναι παρά ένα τουρνουά φιλικό, στο οποίο η μοιρασιά των τροπαίων δεν ενδιαφέρει ούτε τις ίδιες τις ομάδες που συμμετέχουν. Ωστόσο, πρόκειται για έναν ωραίο οιωνό. Εάν η Εθνική μας νικήσει σήμερα τη Γερμανία, θα ταξιδέψει στο Μουντομπάσκετ μεταφέροντας στις αποσκευές της ένα κύπελλο και δώδεκα λαμπερά μετάλλια.

Ταυτόχρονα (πολύ πιο ουσιαστικό κέρδος αυτό) θα φέρει στα κύτταρά της πολύτιμα διδάγματα και χρήσιμα συμπεράσματα, από μία διοργάνωση την οποία η ίδια τίμησε με την παρουσία της. Πριν μπει στο αεροπλάνο για την Κίνα, η ελληνική αποστολή γνώριζε τους Αυστραλούς και τους Βραζιλιάνους μόνο από dvd και από ακριτομυθίες. Πλέον, τους ξέρουμε απέξω κι ανακατωτά. Τους «Μπούμερς» τους αντιμετώπισαν τα «παιδιά του δράκου» (και τους κατανίκησαν) στο εναρκτήριο παιχνίδι της διοργάνωσης, ενώ για τους «αουριβέρντε» από τη Λατινική Αμερική το μπλοκάκι του Παναγιώτη Γιαννάκη (και του αρχικατασκόπου Δημήτρη Παπαδόπουλου) είναι πια γεμάτο από σημειώσεις.

Στους δύο πρώτους αγώνες της στο «Κύπελλο Στάνκοβιτς», η Βραζιλία δεν εντυπωσίασε. Περίμενα να δω καλύτερη χημεία, υψηλότερο βαθμό ομοιογένειας και ομοιότητας, μια Ελλάδα καμουφλαρισμένη στα κίτρινα. Ομως, η έλλειψη ικανού οργανωτή βγάζει μάτι. Ο Λεαντρίνιο Μπαρμπόσα είναι αποτελεσματικός στο ανοιχτό γήπεδο και ικανός σουτέρ (όπως και ο μονοδιάστατος Μαρσελίνιο), αλλά υστερεί στο κουμάντο και παίζει μονίμως «δυάρι». Ο πόιντ γκαρντ Αλεξ Γκαρσία μοιάζει Αμερικανάκι, πάει να πει ότι σκέπτεται πρώτα τη στατιστική του και μετά την ομάδα. Στο πλάι δεν υπάρχει τίποτα που να τρομάζει, ενώ ο πάγκος υστερεί. Η παρουσία του Αντερσον Βαρεζάο στο «ζωγραφιστό» δημιουργεί προβλήματα στον αντίπαλο, αλλά όχι δέος. Καλή ομάδα, γεμάτη ομάδα, αλλά όχι φόβητρο. Η παρ’ ολίγον νίκη επί των Αμερικανών στο φιλικό της περασμένης εβδομάδας οδηγεί σε προβληματισμό, ίσως όμως έχει περισσότερα να κάνει με το αγωνιστικό στυλ των δύο συγκροτημάτων, παρά με την ίδια τη δυναμικότητά τους.

Για την Αυστραλία, τα είπαμε και στο φύλλο του Σαββάτου. Μεθοδική και σοβαρή ομάδα, αλλά με πολεμοφόδια συμβατικής τεχνολογίας στο οπλοστάσιό της. Με λίγη αυτοσυγκέντρωση και επιμονή, μπορεί να τη νικήσει οποιοσδήποτε. Ο υπερφίαλος και ο «αμπλαούμπλας» θα έχουν προβλήματα απέναντί της. Αλλά δεν είναι τέτοια η ελληνική ομάδα. Είμαι βέβαιος ότι οι Αυστραλοί μας βλέπουν σαν βουνό εν όψει των αγώνων στο Χαμαμάτσου.

Πέρα από το χρήσιμο φροντιστήριο, το πρώιμο ταξίδι στους τόπους του ανατέλλοντος ηλίου βοήθησε τους Ελληνες διεθνείς να προσαρμοστούν μια ώρα αρχύτερα στα βιολογικά δεδομένα της Απω Ανατολής. «Είχα ακούσει για τζετ λαγκ, αλλά τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναζήσει», παραπονέθηκε ο Βασίλης Σπανούλης. «Ολη μέρα χασμουριόμαστε, αλλά τη νύχτα βρικολακιάζουμε, με μάτι γαρίδα», συμφώνησε ο Κώστας Τσαρτσαρής.

Οταν καταφτάσουν στην Ιαπωνία οι αποστολές της Λιθουανίας, της Τουρκίας, της Ισπανίας και άλλων χωρών, οι δικοί μας θα συμπληρώνουν ήδη μία εβδομάδα παραμονής στην Ανατολική Ασία. Σε μία διοργάνωση όπου ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες (έτσι λένε συνήθως οι Γιαπωνέζοι), μια ικμάδα ενέργειας παραπάνω μπορεί να κάνει τη διαφορά. Εάν συμβεί αυτό, η Εθνική μας θα έχει το πάνω χέρι.