Κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Ο Σάββας Θεοδωρίδης στην εκπομπή των οργανωμένων έλεγε χθες ότι το κενό του Γιάγια Τουρέ δεν πρόκειται να φανεί. «Εχουμε για τη θέση του αμυντικού χαφ τον Στολτίδη, τον Καφέ, τον Ταβλαρίδη, τον Μάρκο Νε και τον Πατσατζόγλου». Ο Γιάννης του Jimmy's την προηγούμενη εβδομάδα είχε πει ότι «Δεν παίρνουμε αμυντικό χαφ, για να υπάρχει κάτι φέτος που να μπορούμε να μουρμουράμε». Πιθανόν η δεύτερη θέση να είναι σοβαρότερη από την πρώτη. Γιατί ο Καφές και ο Νε δυστυχώς δεν είναι αμυντικά χαφ, ο Ταβλαρίδης είναι αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να μην το καταλάβει κανείς και ο Πατσατζόγλου την τελευταία φορά που έπαιζε αμυντικό χαφ, ο Σημίτης ξεκινούσε τη δεύτερη τετραετία και ο Τσάκας δεν είχε ακόμα κερδίσει στο πρώτο «Big Brother». Η αισιοδοξία φυσικά ποτέ δεν βλάπτει. Φτάνει να μη συγκρουστεί με την πραγματικότητα. και η αισιοδοξία στο θέμα του αμυντικού χαφ στον Ολυμπιακό είναι φορτηγό με χαλασμένα φρένα.

Παρα τη θεση του Σαββα Θεοδωριδη, ότι η υπόθεση του Ζε Ρομπέρτο ήταν ένα καλοκαιρινό κόλπο των εφημερίδων για να πουλάνε φύλλα, ο Ολυμπιακός έχει βγάλει επίσημη ανακοίνωση για την επίσημη πρόταση που έκανε στον παίκτη, όπως και για την απόσυρσή της μετά την καθυστέρηση στην αποδοχή της πρότασης. Τώρα αν υπάρχει λόγος το ενδιαφέρον για τον Ζε Ρομπέρτο να περάσει σαν μύθευμα των εφημερίδων, μπορώ μόνο να σκεφτώ τον εγωισμό. Οτι «όποιον παίκτη εμείς θέλουμε, τον παίρνουμε», όσο και αν το να κάνεις μια σοβαρή πρόταση που δεν γίνεται δεκτή δεν μπορεί να προσβάλλει παρά μόνο ανασφαλείς προσωπικότητες. Το ερώτημα όμως δεν είναι ο εγωισμός του κάθε προέδρου αλλά η αλήθεια. Σε μία θέση που από τη φύση της είναι κουραστική, σε συνδυασμό με το ότι ο Ριβάλντο αποκλείεται να μαρκάρει περισσότερο από πέρυσι ο Ολυμπιακός περιμένει τα πάντα από τον τριαντάρη Στολτίδη. Η ειρωνεία είναι ότι ο Ολυμπιακός πέφτει θύμα της φιλοδοξίας του.

Στην πραγματικοτητα, ο Σωκράτης Κόκκαλης ενδιαφέρθηκε να πάρει τον Ζε Ρομπέρτο για το όνομα του παίκτη και όχι για να κλείσει την τρύπα στα αμυντικά χαφ. Είναι και ο λόγος που ποτέ δεν αναφέρθηκε άλλο όνομα για τη θέση. Επίσης, ο Ολυμπιακός έπεσε θύμα του συνδρόμου του προβλεπόμενου χλευασμού. Οταν η μεταγραφή του Ζε Ρομπέρτο έδειξε να χαλάει, τι θα μπορούσε να κάνει η διοίκηση; Να πάρει έναν άλλο αμυντικό χαφ, με πιθανώς μικρότερες δυνατότητες και σίγουρα μικρότερο όνομα. Τι θα γινόταν όμως αν ανακοινωνόταν η μεταγραφή του Πετκάκη από την Καλαμαριά; Η μέρα που η πρώτη εφημερίδα θα έγραφε «Αντί για τον Ζε έρχεται ο Πετκάκης» θα ανακηρυσσόταν Παγκόσμια Μέρα Ξεφωνητού από τον ΟΗΕ.

Η αδυναμια του Ολυμπιακού να βρει όνομα ανάλογο με αυτό του Ζε Ρομπέρτο και το επικοινωνιακό αδιέξοδο οδήγησαν στον σημερινό παραλογισμό. Χωρίς να έχει πάρει αμυντικό χαφ και με τον Γιάγια Τουρέ στη Μονακό, να λέγεται ότι ο Ολυμπιακός είναι πλήρης στη συγκεκριμένη θέση, έτσι ώστε οι οπαδοί του να μη νιώθουν απογοήτευση στην πρώτη αγωνιστική. Οσο για την άποψη του Σάββα Θεοδωρίδη, ότι η ομάδα χρειάζεται ένα αμυντικό χαφ, ίσχυε την εποχή που έπαιζε μπάλα. Οταν αμυντικό χαφ ήταν ο Κώστας Πολυχρονίου, η ομάδα έπαιζε 30 ματς τον χρόνο και από αυτά τα 15 ήταν εναντίον της Α.Ε. Νικαίας και του Καρραβά. Σήμερα δύο αμυντικά χαφ είναι λίγα. Και ένα ίσον κανένα.