Ο πιο ευτυχισμένος μπασκετ-άνθρωπος τον τελευταίο καιρό, είναι ο Ηλίας Ζούρος. Όχι βέβαια λόγω συμπάθειας στον Ολυμπιακό που κατέκτησε Ευρωλίγκα και Πρωτάθλημα Ελλάδας, αλλά διότι θα παραλάβει στα χέρια του για το Προ-ολυμπιακό μια Εθνική ομάδα που έριξε απότομα μπόι τον τελευταίο καιρό.
Ναι, θα ήθελε πολύ να έχει στη διάθεσή του τον Διαμαντίδη, αλλά ο Διαμαντίδης έχει πάρει τις αποφάσεις του και τις έχει ανακοινώσει από πέρυσι. Ναι, θα του λείψουν ο Κουφός κι ο «Σόφο» - αλλά αν η Εθνική περάσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα τους έχει στη διάθεσή του και αναλόγως θα δει πώς θα πράξει. Ναι, οι «Ιταλοί» αργούν να πάνε στην προετοιμασία και ο ίδιος λόγω υποχρεώσεων στην Τουρκία δεν μπορεί να είναι παρών από την αρχή της προετοιμασίας, αλλά όλα αυτά αντισταθμίζονται από ένα σωρό καλά που έχουν προκύψει τον τελευταίο καιρό.
Αυτό το καλοκαίρι θα έχει στη διάθεσή του τον Βασίλη Σπανούλη, όχι όμως για να χτίσει πάνω του το παιχνίδι της Εθνικής, αλλά για να το χτίσει γύρω του. Ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου, ο Σλούκας και ο Μάντζαρης δεν έρχονται από χρονιά με μικρό χρόνο συμμετοχής και λίγες ευκαιρίες, αλλά από χρονιά θριάμβων. Έρχονται με άλλη ψυχολογία και πιο έτοιμοι να αναλάβουν ευθύνες στην Εθνική, όπως το έπραξαν και στην ομάδα τους. Δίπλα τους, οι «πράσινοι» Νικ Καλάθης, Καϊμακόγλου και Βουγιούκας, έδειξαν να βρίσκονται σε καλή κατάσταση στη σειρά των τελικών, Ζήσης, Μπουρούσης και Φώτσης που έχουν ακόμα αγώνες θα έρθουν κουρασμένοι μεν, αλλά σε φουλ αγωνιστικό ρυθμό, Βασιλειάδης, Μαυροειδής και Μπράμος κουβαλάνε παραστάσεις από το ανταγωνιστικό πρωτάθλημα της Ισπανίας.
Όλα αυτά, όλοι αυτοί, μας κάνουν να αισιοδοξούμε για το μπασκετικό καλοκαίρι. Και να πιστεύουμε ότι θα περάσουν το εμπόδιο του Προ-ολυμπιακού και θα βρεθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Υπάρχει και κάτι ακόμα που εμένα με κάνει ακόμα πιο αισιόδοξο: ότι σε ολόκληρη σειρά τελικών, γεμάτη φανατισμό από τις εξέδρες, εντάσεις από τα προπονητικά τιμ, τεχνικές ποινές και αναβολή του πρώτου αγώνα, δεν υπήρχε ούτε μισό περιστατικό έντασης, αντιδικίας ή τσαμπουκά ανάμεσα σε κάποιον Έλληνα από τη μια ή την άλλη ομάδα - στις λιγοστές κοκκορομαχίες που είδαμε, πρωταγωνίστησαν «ξένες δυνάμεις». Δεν υπήρξε κάτι που να διαταράξει τις σχέσεις των διεθνών παρά την κόντρα τους στο παρκέ, δεν μολύνθηκαν από το δηλητήριο της εξέδρας, δεν κόλλησαν κάποιο μικρόβιο μίσους ώστε να ανταλλάξουν σπρωξιές ή να καταφύγουν σε σκληρό παιχνίδι ή αντι-αθλητικά φάουλ.
Υγεία υπάρχει στους κόλπους της Εθνικής μπάσκετ κι αυτό το έχουν περιφρουρήσει οι ίδιοι οι παίκτες. Και ο Ζούρος, μάλλον οφείλει κι ένα «ευχαριστώ» σε Ομπράντοβιτς και Ίβκοβιτς, που δεν έβαλαν ποτέ τα συμφέροντα των ομάδων τους τόσο ψηλά, ώστε να ξεχάσουν τη φιλία τους, την κουμπαριά τους, το fair - play και το ότι το μπάσκετ είναι ένα άθλημα και η κόντρα κρατάει 40 αγωνιστικά λεπτά κι ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω. Κι αυτή ακριβώς η συμπεριφορά από τον πάγκο και η στάση ζωής, να είστε σίγουροι ότι περνάει και στους παίκτες, όπως ακριβώς ο φανατισμός από τον πάγκο μπορεί εύκολα να ποτίσει το DNA τους.
Κώστας Βαϊμάκης
www.fightclub.gr
Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
