Θα είναι κρίμα για την Εθνική, αν πληρώσει τις άστοχες βολές

Η πρώτη φάση των αγώνων της Εθνικής μπάσκετ στον Γ' όμιλο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στέφθηκε με άριστα. Οχι μόνο γιατί ο μικρός αυτός κύκλος έληξε με δύο νίκες σε ισάριθμα ματς, αλλά και επειδή από τα δύο αυτά παιχνίδια η Εθνική μας είχε να διδαχθεί πράγματα που στη συνέχεια της διοργάνωσης θα την κάνουν πιο αποτελεσματική.

Ο αγώνας με το Κατάρ δίδαξε ότι σε επίπεδο Παγκοσμίου Πρωταθλήματος δεν υπάρχει αντίπαλος, ο οποίος να σου επιτρέπει να τον υποτιμήσεις. Και, επίσης, ότι κανένα ματς δεν τελειώνει προτού το σκορ πάρει διαστάσεις που -σε σχέση με τον εναπομένοντα χρόνο- να απογοητεύει την ομάδα, η οποία βρίσκεται απέναντί σου.

Ο αγώνας με τη Λιθουανία πιστοποίησε ότι το πρέσινγκ σε όλο το γήπεδο μπορεί να είναι ένα μεγάλο όπλο της Εθνικής μας, αλλά, παρ' όλα αυτά, δεν είναι αποτελεσματικό εναντίον όλων των ομάδων. Στο πρώτο ημίχρονο αποτέλεσε έναν από τους κύριους λόγους που οι αντίπαλοί μας πέτυχαν 17 πόντους στο «τρανζίσιον γκέιμ», με αποτέλεσμα η συνολική παραγωγή του να φθάσει τους 44 - νούμερο πρωτοφανές για τις αμυντικές επιδόσεις της ελληνικής ομάδας.

Εκείνο που επιβεβαιώθηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο και στα δύο παιχνίδια είναι αυτό που λέγαμε μετά τον αγώνα με τη Γαλλία για το «Στάνκοβιτς Καπ». Οτι δηλαδή, για την Εθνική μας ομάδα όλα αρχίζουν από την άμυνα και όλα τελειώνουν σε αυτή. Γιατί με την άμυνα γυρίσαμε, σε χρόνο μηδέν, τον αγώνα με το Κατάρ και γιατί πάλι με αυτή βάλαμε χειροπέδες στους Λιθουανούς στο β' ημίχρονο και την παράταση ενός αγώνα που για οποιαδήποτε άλλη ομάδα με το -10 στο 22ο λεπτό μάλλον θα ήταν χαμένος και μάλιστα με μεγάλη διαφορά...

Αν αφαιρέσει κάποιος τους 7 πόντους που δέχτηκε στην παράταση του αγώνα με τη Λιθουανία, η Εθνική μας έχει τη δεύτερη καλύτερη άμυνα μετά την Ανγκόλα, με παθητικό 133 πόντων, έναντι 132 της πρωταθλήτριας Αφρικής. Οσο για τη χειρότερη άμυνα, την έχει η Κίνα με 205 πόντους (!) και ακολουθούν με 190 πόντους το Πουέρτο Ρίκο και οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (υποτίθεται ότι έφτιαξαν μια ομάδα ικανή να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του εκτός ΝΒΑ τρόπου παιχνιδιού...).

Στον αγώνα με τη Λιθουανία επιβεβαιώθηκε, πάντως, και κάτι άλλο, το οποίο -μα την αλήθεια- είναι πολύ ανησυχητικό: η φοβερή αστοχία των παικτών μας στις ελεύθερες βολές. Να λάβει υπόψη του ο καθένας ότι, προς το τέλος της παράτασης, το ποσοστό ευστοχίας των διεθνών μας ήταν κάτω από 50% και μόνο χάρη στις τέσσερις συνεχόμενες εύστοχες βολές του Σπανούλη, οι οποίες έκριναν και το αποτέλεσμα, ο τελικός απολογισμός έφθασε τις 21/41, δηλαδή 50% και κάτι...

Εκείνο το οποίο έχω να επισημάνω είναι πως, με τέτοια ποσοστά στις βολές, είναι πολύ επικίνδυνο να χαθεί κάποιο παιχνίδι που με απλώς ανεκτή ευστοχία θα ήταν δικό μας. Και αν κάτι τέτοιο συμβεί στον όμιλο, πες ότι διορθώνεται. Αν, όμως, γίνει στα νοκ άουτ παιχνίδια, θα πρόκειται περί δράματος...

Η συνέχεια

Τυπικά, παρά τη νίκη μας επί της Λιθουανίας, τίποτα δεν έχει κριθεί για μας σε αυτή την πρώτη φάση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Γιατί έχουμε ακόμη τρία θεωρητικά πολύ δύσκολα ματς, με ομάδες που έχουν ικανότητες και θα είναι διψασμένες για το αποτέλεσμα. Επίσης γιατί αυτή τη στιγμή η Τουρκία, με τις νίκες της επί Λιθουανίας και Αυστραλίας, έχει πετύχει σημαντικότερα πράγματα από την Εθνική μας.

Με τη μέχρι τώρα κατάσταση όλα, πάντως, δείχνουν ότι, εκτός δραματικών απροόπτων, η πρώτη θέση στον όμιλό μας θα κριθεί στον αγώνα Ελλάδας - Τουρκίας, την τελευταία αγωνιστική (μεθαύριο).

Αρχής γενομένης από σήμερα (με Αυστραλία), η Εθνική μας μπορεί να πετύχει άλλες δύο νίκες έως τον «τελικό». Ακόμα, όμως, και αν χάσει κάποιο ματς, είναι σε θέση να τερματίσει πρώτη, αν νικήσει την Τουρκία, η οποία σίγουρα είναι η πιο επικίνδυνη αντίπαλος. Τους Αυστραλούς τούς κερδίσαμε εύκολα στην Κίνα και με καλή άμυνα δεν θα δυσκολευτούμε να το ξανακάνουμε, γιατί είναι βέβαια ομάδα με ταλέντο, αλλά στερείται υψηλής εμπειρίας και δεν μπορεί να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα.

Οσο για τη Βραζιλία, με τα μεγάλα ονόματα των παικτών από το ΝΒΑ (Μπαρμπόσα, Βαρεχάο κ.ά.), παίζει ένα μπάσκετ που αντιμετωπίζεται σχετικά εύκολα από μια σκληρή και πειθαρχημένη ομάδα σαν τη δική μας. Εχοντας, λοιπόν, να αντιμετωπίσει στη συνέχεια τις τρεις ευρωπαϊκές ομάδες του ομίλου και έχοντας χάσει από την Αυστραλία, θεωρείται αυτή τη στιγμή ως το υπ' αριθμόν ένα φαβορί για να ακολουθήσει το Κατάρ στο ταξίδι της επιστροφής.

Αν πάμε λίγο πιο μακριά, η πρώτη ομάδα του ομίλου, έτσι όπως διαγράφονται τα πράγματα, στη φάση των «16» θα συναντήσει μία από τις Σλοβενία - Πουέρτο Ρίκο, χωρίς βέβαια να αποκλείεται και η Ιταλία, παρ' ότι αυτή τη στιγμή έχει πλεονεκτήματα έναντι και των δύο και ιδιαίτερα της Σλοβενίας. Η αντίπαλος που προκύπτει και μάλιστα με πολύ αυξημένες πιθανότητες στη φάση των «8» είναι η Γαλλία, εκτός αν κάνει τη μεγάλη έκπληξη η μέχρι στιγμής ασταμάτητη Ανγκόλα ή η Γερμανία. Στα ημιτελικά η πρώτη του ομίλου μας σκάει πάνω στις ΗΠΑ και... ο Θεός βοηθός!

Αντίθετα, για τη 2η ομάδα του ομίλου μας ο δρόμος προς τα μετάλλια είναι ο εξής: Στους «16» με Σλοβενία ή Πουέρτο Ρίκο, στους «8» με Αργεντινή και στους «4» με Ισπανία. Οσο για την 3η του ομίλου, παίζει στους «16» μάλλον με Ιταλία, στους «8» με Ισπανία και στους «4» με Αργεντινή.

Οι άλλοι
Από τις ομάδες που έχουν εκπλήξει θετικά είναι πρώτα πρώτα η Ανγκόλα, που με τρεις νίκες πήρε ήδη το εισιτήριο για τους «16», έχει την 3η θέση στο τσεπάκι και κάνει ύπουλα σχέδια για πιο ψηλά...

Αλλη ομάδα που δεν υπολογιζόταν για τόσα πολλά είναι η Τουρκία, η οποία έδιωξε τις βεντέτες από το ΝΒΑ και φαίνεται ότι βρήκε την υγειά της. Επίσης, ευχάριστη έκπληξη αποτελεί και η Ιταλία, η οποία, παρ' ότι άλλαξε τη μισή ομάδα της, έχει δύο νίκες, με σημαντικότερη εκείνη επί της Σλοβενίας.
Απογοητευτικές μέχρι στιγμής και οι δύο ομάδες (Σερβία, Σλοβενία) της άλλοτε φοβερής και τρομερής Γιουγκοσλαβίας. Οι Σέρβοι έχασαν από τη Νιγηρία και τη, χωρίς Πάρκερ, Γαλλία. Οι Σλοβένοι, παρά την πολυτελή στελέχωσή τους, ηττήθηκαν από τη νέα ομάδα της Ιταλίας. Μαύρο χάλι και η Νέα Ζηλανδία, που ήταν πρωταγωνίστρια πριν από 4 χρόνια στην Ιντιανάπολη.