FC: Η καλύτερη λύση για την μετα-Ομπράντοβιτς εποχή

Η αποχώρηση του Ομπράντοβιτς από τον Παναθηναϊκό δεν ήταν ακριβώς «κεραυνός εν αιθρία»: από πέρυσι το καλοκαίρι είχε φανεί ότι κάτι έχει ψιλο-τσακίσει, όταν χρειάστηκαν συζητήσεις επί συζητήσεων για να ανανεώσει για έναν χρόνο, τη στιγμή που παλιότερα το θέμα τελείωνε σε 5 λεπτά με συνοπτικές διαδικασίες. Και φέτος, με την κουβέντα που έγινε, το ραντεβού που κλείστηκε αρκετές μέρες μετά και όλη την φιλολογία και παραφιλολογία που είχε αναπτυχθεί, είχε φανεί το πράμα ότι πάει περισσότερο προς διαζύγιο, παρά προς συνέχιση.

Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί και διάφοροι και τους ξέρουν καλά μόνο οι δυο πλευρές που βρέθηκαν και συζήτησαν: η φθορά των 13 χρόνων, το μειωμένο μπάτζετ, οι εγγυήσεις που δεν δόθηκαν ή δόθηκαν και δεν ικανοποίησαν, η επικοινωνία που δεν είναι ίδια όπως παλιά, η διάθεση της οικογένειας Γιαννακόπουλου εδώ και έναν χρόνο να αποχωρήσει που οδήγησε στο να φτιαχτεί φέτος ομάδα μιας χρήσης, άρα να πρέπει να ξαναφτιαχτεί πλέον κάτι άλλο εντελώς καινούργιο, πολλά πράγματα. Ο Ομπράντοβιτς φεύγει και παίρνει μαζί του μόνο αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση, αλλά όχι και το brand-name «Παναθηναϊκός», που εν πολλοίς ο ίδιος δημιούργησε: η ομάδα δεν θα βάλει λουκέτο επειδή έφυγε ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, αλλά οφείλει στην ιστορία της και τους οπαδούς της να βρει την καλύτερη δυνατή διάδοχη κατάσταση, που θα της επιτρέψει να είναι ανταγωνιστική σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Ποια είναι αυτή η λύση; Καλή ερώτηση... Αν δεχτούμε ότι υπάρχουν 4-5 top-class προπονητές στην Ευρώπη πέραν του «Ζοτς» (ο Ίβκοβιτς, ο Μεσίνα, ο Μπλατ, ο Πασκουάλ και κανα-δυο ακόμα), δύσκολα θα πάει σε μια τέτοια λύση: το μπάτζετ του Παναθηναϊκού είναι συγκεκριμένο και αισθητά χαμηλότερο από άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες και επιπλέον η κληρονομιά που αφήνει ο Ομπράντοβιτς είναι πολύ βαριά. Άρα δύσκολα θα τολμούσε κάποιος από τους παραπάνω να μπει στη σύγκριση με τον προκάτοχό του, χωρίς να έχει πολλά - πολλά χρήματα για να κάνει τα ψώνια του. Προπονητή ξένο και από την «δεύτερη κατηγορία» δεν νομίζω να έπαιρνε ο Παναθηναϊκός.

Έλληνα όμως; Αυτό θα είχε ενδιαφέρον... Υπάρχουν διάφοροι ταλαντούχοι Έλληνες προπονητές, που είτε έχουν εργαστεί στο εξωτερικό με καλά αποτελέσματα, είτε έχουν παρουσιάσει κάτι φρέσκο εδώ στην Ελλάδα. Ο Κατσικάρης, ο Ζούρος, ο Μπαρζώκας, είναι τρία τέτοια ονόματα. Εγώ θα βάλω κι ένα τέταρτο όνομα δίπλα τους: Δημήτρης Ιτούδης. Συνεργάτης του Ομπράντοβιτς για χρόνια, σίγουρα ικανός, έχει θητεύσει δίπλα στον καλύτερο, είναι Έλληνας, είναι φιλόδοξος, ξέρει την ομάδα καλύτερα απ’ τον καθέναν, είναι δουλευταράς και μετρ στην τακτική ανάλυση του αντίπαλου και σίγουρα δεν θα φοβηθεί ούτε το μπάτζετ, ούτε τη σύγκριση με τον προκάτοχό του, ούτε θα χρειαστεί έστω κι ένα δευτερόλεπτο προσαρμογής.

Και όποιος πει ότι ο Ιτούδης δεν έχει το ειδικό βάρος του Ομπράντοβιτς, εγώ θα ρωτήσω «και ποιος το έχει»; Και δεν ξέρω αν έχει γίνει κάποια σχετική κουβέντα για τον Ιτούδη, αλλά εμένα το φινάλε της ανακοίνωσης του Ομπράντοβιτς και τα special thanks στον Ιτούδη, μου λένε ότι μαζί του δεν θα τον πάρει όπου κι αν συνεχίσει κι ότι του ανοίγει τον δρόμο κατά κάποιον τρόπο για τον πάγκο του Παναθηναϊκού. Για να δούμε...