FC: Εκείνες τις σακούλες του «Σκλαβενίτη» τις έχουν ακόμα;

Η αγνή και παραδοσιακή κωλοτούμπα, είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του μέσου Έλληνα οπαδού: «μυρωδιάς» ο προπονητής μας, αλλά άμα πάρουμε τίτλο γίνεται «γκουρού». «Κατσίκι» ο φορ άμα δεν τα βάζει, αλλά άμα τα παστελώσει σε ντέρμπι, ίσα που τον φωνάζουμε και «Φαν Μπάστεν». «Χάλια παίζουμε» αλλά άμα κάνουμε καμιά νίκη κόντρα στη λογική και απέναντι σε ισχυρότερη ομάδα «παίξαμε έξυπνα και πήραμε αυτό που θέλαμε». «Μας σφάζει η διαιτησία» αν μας κόψουν με κανένα ανύπαρκτο οφσάιντ αλλά άμα μας δώσουν μουσαντέ πέναλτι «απλά ισοφάρισε τα λάθη» ή «από το σημείο που βρισκόταν ο διαιτητής, δεν έβλεπε καθαρά».

Γενικά, τα καλά και συμφέροντα και όποτε μας βολεύουν, ακόμα κι αν αδικούμε ανθρώπους που σκίζονται για την ομάδα, είναι παίκτες ή προπονητές της και τους σταυρώνουμε στο πρώτο λάθος. Εκεί όμως που δίνουμε ρέστα κωλοτούμπας, είναι όταν έρθει στην ομάδα παίκτης που είχε περάσει από τον αντίπαλο και τον είχαμε κράξει άσχημα. Τι κάνουμε τότε; α) το κρατάμε μανιάτικο και διατηρούμε μια παγερή και ουδέτερη στάση απέναντί του (σενάριο που δεν πολυπαίζει...) και β) τον χειροκροτούμε θερμά και τον αγκαλιάζουμε στην «οικογένειά μας»...

Αναρωτιέμαι, εκείνες τις σακούλες του Σκλαβενίτη που κουνούσαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ μπροστά στον Σχορτσιανίτη, τις έχουν ακόμα ή έβαλαν τα σκουπίδια μέσα και τις πέταξαν στον κάδο; Κι εκείνα τα ωραία συνθηματάκια για τα κιλά του, τα θυμούνται; Διότι τώρα ο «Σόφο» όχι απλά είναι κομμάτι της ομάδας, αλλά σημαντικό κομμάτι της νέας προσπάθειας. Και δεν είναι απλά μια λύση της νέας εποχής ή μια «λύση ανάγκης», αλλά είναι τόσο καλός παίκτης που θα μπορούσε κάλλιστα να φορέσει την πράσινη φανέλα και επί Ομπράντοβιτς - μην σας πω ότι αν τη χρονιά που τελείωσε, ο Παναθηναϊκός είχε τον «Σόφο» αντί για τον Μάριτς, η τύχη του μπορεί να ήταν διαφορετική. Σας φαίνεται υπερβολικό; Εμένα καθόλου, όσο θυμάμαι ότι η πρόκριση στον τελικό της Ευρωλίγκας χάθηκε για ένα σουτ που δεν έγινε και το πρωτάθλημα στο πέμπτο ματς...

Ο «Σόφο» λοιπόν ήρθε, ο Μπράμος ήρθε, δυο σημαντικά κομμάτια προστέθηκαν στο παζλ και αναμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια. Εκείνο που θα είχε πάντως τρομερή πλάκα, θα ήταν να ερχόταν και κανένας Μπουρούσης στον Παναθηναϊκό... Παιχταράς μεγάλος, αλλά επίσης με ερυθρόλευκο παρελθόν, που θα δοκίμαζε πολύ σοβαρά τις αντοχές ορισμένων της εξέδρας - εκείνων που τραγουδούσαν εκείνο το «δέκα μέρες έλεγες»... Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην λες - ούτε μεγάλο σύνθημα καμιά φορά...

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr