FC: Καλοκαιρινές απαλεψιές

Τους καλοκαιρινούς μήνες τα πάντα φαίνεται να απαιτούν περισσότερο χρόνο από τον κανονικό. Όλα έχουν μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας και -κυρίως- όλα μας εκνευρίζουν λίγο περισσότερο απ’ ότι συνήθως. Αν στην παρακάτω μικρή λίστα αναγνωρίσετε κάπου τον εαυτό σας, όλα βαίνουν καλώς. Καλώς ήρθατε στη μεγάλη παρέα των απάλευτων του καλοκαιριού. Μπορεί να μην έχουμε γνωριστεί ποτέ αλλά είμαστε πολλοί, είμαστε παντού, είμαστε ομοιοπαθείς.

Νερωμένος καφές
Έχεις ξυπνήσει λουσμένος στον ιδρώτα. Ρίχνεις λίγο νερό στη μούρη σου για να ισιώσεις, ντύνεσαι και πας στην καφετέρια. Παραγγέλνεις τον καφέ, το μοναδικό πράγμα που μπορεί να σε κάνει να ξυπνήσεις πραγματικά, και περιμένεις μετρώντας τα δευτερόλεπτα και ρουφώντας τζούρες καφεϊνης στον αέρα καθώς ετοιμάζεται. Τον παίρνεις, πληρώνεις, φεύγεις. Βγαίνοντας στο δρόμο ρουφάς την πρώτη γουλιά και ονειρεύεσαι ένα κύμα ενέργειας να φτάνει μέχρι τις πατούσες σου. Και τότε το καταλαβαίνεις: Είναι νερωμένος. Έχεις πέσει στη γνωστή περίπτωση που ο «φτιάχτης» είτε ήταν τσίπης και έβαλε λιγότερο καφέ, είτε άμπαλος και έβαλε πολλά παγάκια/νερό ή και τα δύο αυτά μαζί. Δεν σώζεται. Όταν η πιο σημαντική γουλιά της ημέρας σε ξενερώνει αντί να σου δώσει δύναμη, η κατάσταση δεν σώζεται με τίποτα.

Κόκκινα φανάρια
Κυκλοφορείς βράδυ, στην άδεια πόλη. Επιτέλους, έχεις πετύχει το μόνο διάστημα της χρονιάς που ο καιρός βοηθάει για easy driving, έχεις βάλει μουσικούλα και βολτάρεις στο χαλαρό, μόνος σε τρεις λωρίδες για όσο μπορείς να δεις στον ορίζοντα. Κι εκεί που έχεις πάρει φόρα και χαλαρώνεις μετά από καιρό πραγματικά, αρχίζουν να σε πιάνουν τα φανάρια. Όλα. Το ένα μετά το άλλο, κάθε 200 μέτρα ανάβουν κόκκινο. Γιατί; Γιατί έτσι, γιατί έμειναν ως είχαν από τον προηγούμενο καιρό, ρυθμισμένα για ώρα αιχμής. Κι εκεί που αρχίζεις και καταριέσαι την τύχη σου, περνάει δίπλα σου σφαίρα ο κάγκουρας με το φτιαγμένο Atos «βαρώντας» τσίτα Κιάμο από τα ηχεία και σε αποτελειώνει.

Εφημερίδες γιόκ
Είσαι σε νησί ή σε επαρχία στην ενδοχώρα. Πριν κατηφορίσεις προς τη θάλασσα, κάνεις μια παράκαμψη για να πας στο πρακτορείο και να αγοράσεις εφημερίδες. Ζητάς δύο αθλητικές. Έχει μόνο τη μία, λέει. Βρίζεις από μέσα σου, αλλά απ’ έξω συγκρατείς την οργή σου και τον ρωτάς που αλλού θα μπορούσες να τη βρεις. Σε στέλνει σ’ ένα mini market ενός ξαδέρφου του, που είναι 5χλμ. μακριά. Πας. Ζητάς την εφημερίδα και σου λέει ότι μόλις τελείωσε «γιατί μου φέρνουν λίγες και πωλούνται γρήγορα». Το μάτι σου πέφτει τυχαία πίσω από τον πάγκο. Ακριβώς δίπλα από την καρέκλα του εφημεριδοπώλη βλέπεις διπλωμένα 3-4 φύλλα της εφημερίδας που μόλις σου αρνήθηκε ότι έχει. «Κι αυτές;», ρωτάς. «Α, αυτές μου τις έχουν κρατημένες από τα χθες...» απαντά μειδιώντας. Εσύ πάλι δε γελάς καθόλου. Μπόνους απαλεψια: Να φτάνεις τελικά καταϊδρωμένος στην παραλία και μόλις ανοίγεις τη μοναδική εφημερίδα που αγόρασες να βλέπεις ότι το πρωτοσέλιδο είναι ουσιαστικά το χθεσινό, με διαφορετική διάταξη στα θέματα και λίγες μόνο λέξεις αλλαγμένες. «Πάλι Ρουίς, διάολε; Τι θα γίνει, κάθε μέρα μακαρόνια; Βαρέθηκα».

Λίγο πριν την έξοδο (the classic edition)
Ετοιμάζεστε να πάτε για ποτάκι σ’ εκείνο το γ@μάτο μπαρ που βλέπεις φάτσα-κάρτα το ηλιοβασίλεμα. Έχετε πει να φύγετε στις 8 κι εσύ είσαι μπανιαρισμένος κι έτοιμος από τις 19:45. Εσύ. Το έτερον ήμισυ ετοιμάζεται. Ακόμα. Εδώ και μισή ώρα. «Τι γκρινιάζεις μωρέ; Βγες στο μπαλκόνι να κάνεις ένα τσιγάρο κι έρχομαι». 20 λεπτά αργότερα βγαίνει. Πανευτυχής και στην πένα. «Φεύγουμε». «Όχι, τώρα πρέπει να ξαναμπώ εγώ για μπάνιο και ν’ αλλάξω τα ιδρωμένα μου ρούχα». Καλοκαιρινή απαλεψιά-καλή διάθεση 1-0 ημίχρονο, 3-0 τελικό.

Γιάννης Τσαούσης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr