FC: Το τούνελ εμείς θα το ανοίξουμε μέχρι να βρούμε φως

«Τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα». Όχι δηλαδή ότι τα βγάλαμε και καθόλου τα κεφάλια έξω, αλλά τέλος πάντων. Οι διακοπές τέλειωσαν για τους περισσότερους, επιστρέψαμε στις βάσεις μας, στην αβεβαιότητά μας, στα μνημόνια, τα σενάρια χρεοκοπίας, ξανανοίγουμε τις τηλεοράσεις και βλέπουμε δελτία ειδήσεων - που το αποφεύγαμε συστηματικά τόσο καιρό - και ξαναβάλαμε στη ζωή μας τον κ. Σόιμπλε, τον κ. Ρέσλερ, το «Σπίγκελ» και τ’ άλλα παιδιά... Ήταν μάλλον οι πρώτες διακοπές για τους περισσότερους, όπου τα βάσανά μας δεν τα αφήσαμε πίσω αλλά τα πήραμε μαζί μας στην εξοχή και τα νησιά, τα βάλαμε στις βαλίτσες μας και μαζί τους βουτάγαμε στη θάλασσα για μπάνιο, μαζί τους τρώγαμε στο ταβερνάκι, στο ίδιο τραπέζι κάθονταν όταν πίναμε μπύρες, πάνω μας ξάπλωναν κάθε βράδυ που πέφταμε για ύπνο.

Και φυσικά δεν καταφέραμε να πνίξουμε τις σκοτούρες μας φέτος ούτε στη θάλασσα, ούτε στο αλκοόλ. Όπως βρήκαν τρόπο να μας ακολουθήσουν στις διακοπές, έτσι κάπως επέστρεψαν μαζί μας. Κι όσο κι αν μαυρίσαμε από τα μπάνια, άλλο τόσο «μαύροι» είμαστε και μέσα μας, δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο, τι μας περιμένει από Σεπτέμβρη, ποια νέα μέτρα θα προσγειωθούν στο κεφάλι μας και πώς θα κλείσει αυτή η ρημαδο-χρονιά που όλο κακά μαντάτα ήταν. Το φετινό «Ραντεβού τον Σεπτέμβρη» που έγραφαν κάποτε τόσο νοσταλγικά οι χειμερινοί κινηματογράφοι, φέτος καθόλου ρομαντικό και καθόλου νοσταλγικό δεν είναι...

Οπότε τι κάνουμε; Δυο πράγματα υπάρχουν μπροστά μας: είτε να κατεβάσουμε κι άλλο το ήδη σκυμμένο μας κεφάλι και να συνεχίσουμε να κλαίμε τη μοίρα μας, είτε να προσπαθήσουμε να δώσουμε κουράγιο ο ένας στον άλλον, να σηκώσουμε λίγο το βλέμμα, να ξαμοληθούμε για να βρούμε λύσεις, δουλειά, χρήματα, ελπίδα... Να συναντήσουμε φίλους και ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν, να δώσουμε και να πάρουμε κουράγιο, να τους στηρίξουμε και να ακουμπήσουμε πάνω τους, να μαζευτούμε στο σπίτι τους και να τους καλέσουμε στο δικό μας, όχι για να συζητάμε πόσο δύσκολη είναι η ζωή και τι μας περιμένει, αλλά για να μοιραστούμε όμορφες εικόνες από τις διακοπές (υπάρχουν κι αυτές), να φάμε δυο μεζέδες (ή μια κατσαρόλα μακαρόνια), να ανοίξουμε ένα μπουκάλι κρασί, να δούμε μια μπάλα, να κοιτάξουμε να περάσουμε όσο πιο καλά μπορούμε.

Φως στο τούνελ δεν φαίνεται, προφανώς οι εργασίες διάνοιξης σταμάτησαν, οπότε μάλλον πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια, να πάρουμε τα εργαλεία και να αρχίσουμε να σκάβουμε με τα χεράκια μας. Δεν μπορεί, κάπου εκεί στο βάθος, υπάρχει φως. Ας προσπαθήσουμε να φτάσουμε ως εκεί όπως και όποτε μπορούμε. Ακόμα κι αν αργήσουμε - διότι κάποια στιγμή θα βγούμε - τουλάχιστον θα έχουμε προσπαθήσει.

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr