Καρέλα, πού είσαι να μας δεις, Κελεκίδου, Κουρκουλής (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Την Κυριακή ήμουν καλεσμένος σε πάρτι. Η πρόσκληση μάλιστα έγραφε στις τρεις, αλλά επειδή τη διάβασα φευγαλέα δεν πρόσεξα τον οικοδεσπότη. Για να καταλάβετε το μπέρδεμα, στην αρχή νόμιζα ότι ήταν στις τρεις μετά τα μεσάνυχτα και το μυαλό μου πήγε σε κάτι παλιούς μου φίλους ρεϊβάδες.
– n –
Λόγω φθινοπώρου, τώρα που ο καιρός ψυχραίνει σκέφτηκα ότι τα τρελά αυτά αγόρια αποφάσισαν να οργανωθούν, δίνοντας και πάλι νόημα στις βαρετές νύχτες μου. Μου ήρθαν τότε στο νου αξέχαστα βράδια και αμαρτωλά ξημερώματα στα Οινόφυτα, όπως τότε στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90.
– n –
Πάντα μου άρεσαν αυτά τα after parties με την πικάντικη αιωρούμενη αίσθηση του παράνομου. Με αναζωογονούσαν, σχεδόν με ανάσταιναν. Πάνω που ήμουν έτοιμος να ειδοποιήσω κι άλλους, ο Θόδωρος, ο οδηγός μου, με προσγείωσε στην πεζή και ανιαρή πραγματικότητα.
– n –
«Μη φαντάζεσαι έξαλλα πάρτι και ακρότητες, η πρόσκληση είναι από τον Εθνικό», μου είπε. Και συνέχισε: «Αυτός που ήταν Εθνικός ex Πειραιά και μετά Μάνης, ακολούθως Εθνικός Μάνης και με τη συγχώνευση των δύο Μανιακός; Κατάλαβες;».
– n –
«Α! Κατάλαβα. Και τώρα πώς λέγεται;», ρώτησα και εγώ με τη σειρά μου. «Μάλλον πάλι Εθνικός όπως παλιά. Δεν την ψάχνω άλλο ξέρεις. Ολα έχουν ένα όριο, βαρέθηκα», ήταν τα λόγια του. Ετσι, ή κάπως έτσι, έκλεισε η κουβέντα, αλλά η πρόσκληση παρέμενε...
– n –
Αποφασίσαμε να πάμε. Τελικά το event με τίτλο «BLUE LIVE GAME-be there» ήταν για τις τρεις το μεσημέρι στη Ριζούπολη. Με την πρόσκληση για μας και με το εισιτήριο του αγώνα για το «πόπολο» είχες την τύχη να απολαύσεις ηθοποιούς όπως αυτός ο νεαρούλης που πρωταγωνιστεί στο σίριαλ «Παρά Πέντε», που το παρακολουθεί η θεία μου, η Λουκρητία, διότι με τη Θεοπούλα, μια ηρωίδα της σειράς, ισχυρίζεται πως ήταν συμμαθήτριες.
– n –
Μεταξύ άλλων διέκρινα πολιτικούς, αλλά και πολιτευτές, οι περισσότεροι υποψήφιοι για τις δημοτικές εκλογές που έρχονται. Οπως μου εκμυστηρεύθηκε ο Θόδωρος, σχεδόν οι ίδιοι ήταν το Σάββατο «Στη γιορτή του Σπάρου», στο Μπαϊκούτσι της πειραϊκής. «Οπου γάμος και χαρά, η Βασίλω πρώτη», που λέει και ο λαός. Αλλά εμένα, που δεν γνωρίζω κανέναν απ' αυτούς, μου φάνηκαν συμπαθητικοί.
– n –
Ανάμεσα στους υψηλούς καλεσμένους και ο Πολωνός Κριστόφ Βαζέχα, ο οποίος μάλλον αποφεύγει να πηγαίνει στα παιχνίδια της ομάδας που υπηρέτησε με συνέπεια για 10 συναπτά έτη, τον Παναθηναϊκό, και, μεταξύ μας, πολύ καλά κάνει.
– n –
Εδώ βρήκαν ένα παππού, τον Μπάκε, και τον έκαναν με το ζόρι προπονητή. Φανταστείτε να βρουν στο ξέφωτο τον Βαζέχα. Οχι μόνο θα του δώσουν την ομάδα να την προπονεί αβλεπί, μην τον ψήσουν να βοηθήσει κιόλας, παίζοντας κάνα δεκάλεπτο όταν πιάνουν τα ζόρια. Από τον φετινό ΠΑΟ όλα να τα περιμένεις, φίλε αναγνώστη. Μέχρι και να κάνει τη βλακεία και να πάρει το πρωτάθλημα.
– n –
Τώρα βέβαια πετάω από το ένα θέμα στο άλλο, συγχωρέστε με, αλλά μου είναι αδύνατον να κρατηθώ και να μη σας διηγηθώ τη φοβερή ατάκα που άκουσε στο ματς με τη Μέταλουργκ στην Πάτρα ο Θόδωρος, ο οδηγός μου.
– n –
Σε μια φάση ο Σαλπιγγίδης, αφότου είχε σκοράρει, άργησε να αντιληφθεί μία πάσα προς το μέρος του, που θα τον έβγαζε σε εμφανή θέση για γκολ. Σηκώθηκε τότε ένας οπαδός του «τριφυλλιού» και του φώναξε να ξυπνήσει. Αλλά πριν τελειώσει τη φράση του, τον λόγο πήρε ένας άλλος, ο οποίος του φώναξε: «Ασε ρε, ξέρει τι κάνει ο Σαλπιγγίδης. Με τον Σαλπιγγίδη τα βάλαμε τώρα; Τι θέλεις, να είναι μέσα σ' όλες τις φάσεις, να βγει πρώτος σκόρερ και του χρόνου να αναγκαστεί να ξενιτευτεί και να τον βρει ο χειμώνας να παίζει στην Μπόχουμ; Εχει μυαλό αυτός, ρε, δεν είναι Γκέκας». Από τα ωραιότερα που έχω ακούσει, φίλε αναγνώστη. Ευτυχώς που μερικοί οπαδοί διατηρούν ακόμα το χιούμορ τους.
– n –
Λοιπόν, πού είχαμε μείνει; Α! Στο πάρτι του Εθνικού. Λοιπόν, συγκινήθηκα που έπειτα από πολύ καιρό είδα ξανά μια παλιά δόξα της ομάδας του Πειραιά. Τον Ρομπέρτο Καλκαντέρα. Για όσους δεν τον πρόλαβαν να ζωγραφίζει στα γήπεδα στα τέλη της δεκαετίας του '70, μιλάμε ότι έχουν χάσει. Παικταράς και πολύ ωραίος άνδρας. Πρόσεξα μάλιστα ότι κρατιέται μια χαρά.
– n –
Αναπόλησα τότε τα ωραία εκείνα χρόνια. Με πρόεδρο στον Εθνικό τον αριστοκράτη, τον λεφτά, τον μπον-βιβέρ Καρέλα και τα γήπεδα γεμάτα ωραίους τυπάδες. Θυμήθηκα ένα ματς στην Τούμπα, που είχαμε πάει όλοι παρέα για εκδρομή, με τον Καλκαντέρα να κάνει ένα από τα καλύτερά του παιχνίδια.
– n –
Μέχρι που σε μια φάση τον ανέλαβε ο άνθρωπος-αρκούδα, ο Αρίσταρχος Φουντουκίδης. Μάλλον έψαχνε να τον βρει κι έπεσε πάνω του, με αποτέλεσμα να τον στείλει εκτός γηπέδου. Με τα πολλά ο Καλκαντέρα σηκώθηκε, αλλά θυμάμαι ότι δεν μπορούσε να πατήσει καλά το πόδι του.
– n –
Αυτό ήταν... Μόλις το πήραν χαμπάρι τα ΠΑΟΚια, που τότε έκαναν κερκίδα στις θύρες 7 και 8, το έφτιαξαν το συνθηματάκι και ύστερα από λίγο άρχισε να το φωνάζει εν χορώ όλη η Τούμπα. Το σύνθημα, αν θυμάμαι καλά, έλεγε: «Καλός-καλός-καλός ο Καλκαντέρα, μόνο που πήραν τα αρχ... του αέρα». Ωραία χρόνια σας λέω...
– n –
Τι να λέμε. Αν ζούσε ακόμα ο μεγάλος Καρέλας στο χθεσινό ματς στη Ριζούπολη, που δεν θα γινόταν εκεί, αφού ο πρόεδρος ήταν ικανός να αγοράσει ένα ολόκληρο στάδιο για την περίσταση, θα έφερνε τη Μονσερά Καμπαγέ, τον Λουτσιάνο Παβαρότι, τον Χοσέ Καρέρας και, δίνοντας στον αειθαλή Γιάννη Ματζουράνη τον ρόλο του μαέστρου, θα τους έβαζε να τραγουδήσουν τον ύμνο του Εθνικού.
– n –
Αλλά ο τωρινός πρόεδρος έφερε έναν Κουρκούλη, ή για κάποιους άλλους Κουρκουλή, και μια κυρία, την Κέλλυ Κελεκίδου. Αυτή που, όπως με πληροφόρησε ο ανιψιός μου ο Ντιντής, τραγουδάει το σουξέ «Γλύκα-γλύκα, γλυκιά μου». Αχ, τι έχουν να δουν ακόμα τα ματάκια μας και τι έχουν να ακούσουν τα αυτιά μας.
– n –
Και καλά το τραγουδιστικό δίδυμο Κουρκούλης-Κελεκίδου, που τόσα «κάπα» δεν έχει ούτε το ιστορικό Κου-Κου-Ε, αλλά πίστευε ποτέ κανείς ότι θα έβλεπε κάποτε τον μεγάλο μάγο Ζιοβάνι να παίζει δίπλα σε ένα... Αμπαλο;