Άλλο το ταμπούρι, άλλο το 5-3-2 (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Σόλιντ είπε χθες ότι δεν τον χαλάει η ισοπαλία στο ματς με τη Σαχτάρ. Ως αποτέλεσμα η ισοπαλία δεν είναι άσχημη, όμως όταν ένας προπονητής σκέφτεται το αποτέλεσμα πιο πολύ από το παιχνίδι, αυτό είναι σίγουρα κακό σημάδι. Ελπίζω η δήλωση να ήταν διαδικαστική –να έπρεπε να πει κάτι και να το είπε, να έκανε μια ευχή. Αλίμονο αν έχει ασχοληθεί με το αποτέλεσμα πιο πολύ από το παιχνίδι.

Τον Ολυμπιακό στην Ουκρανία, πέρα από τον συνηθισμένο εκνευρισμό που προκαλεί το γεγονός ότι είναι χωρίς «διπλό» στο Τσάμπιονς Λιγκ εδώ και μια δεκαετία που παίρνει μέρος, τον συνοδεύει και μια σχετική αμφιβολία για τις όποιες ικανότητές του. Η ήττα από τη Βαλένθια αναλύθηκε κακώς ως απόρροια της διαφοράς του μπάτζετ –θυμηθείτε τις δηλώσεις του Σόλιντ αλλά και του Πέτρου Κόκκαλη στο τέλος του ματς. Οι νίκες επί του ΟΦΗ και της ΑΕΚ κατέδειξαν δύο πράγματα: ότι τα περί μπάτζετ δεν στέκουν, όταν μιλάμε για τη φόρμα ή την απόδοση μιας ομάδας (πόσω μάλλον για τη διαχείρισή της από έναν προπονητή) και ότι οι νίκες μπορεί να προκαλούν ακόμα μεγαλύτερες αμφιβολίες και από τις ήττες. Το να νικάς δεν θεραπεύει μια παθογένεια. Η παθογένεια θεραπεύεται μόνο χάρη στο καλό παιχνίδι.

Φιλολογία

Διακρίνω τις τελευταίες μέρες μια παράξενη φιλολογία στο «στρατόπεδο» του Ολυμπιακού: ουκ ολίγοι από τους παίκτες μιλούν για την ανάγκη να υπάρξει ένα αποτέλεσμα που θα αλλάξει την ψυχολογία – ένα αποτέλεσμα στο Ντόνετσκ μοιάζει τέτοιο. Θα διαφωνήσω. Αν ο Ολυμπιακός νικήσει, παίζοντας άσχημα, δεν θα λύσει κανένα από τα προβλήματά του: θα περιμένει σε δεκαπέντε μέρες τη Ρόμα με τον ίδιο τρόμο –έτσι δεν πας μακριά.

Ταμπούρι

Ακούω επίσης τις τελευταίες μέρες ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να παίξει στο Ντόνετσκ με τον ίδιο τρόπο που έπαιξε στα τελευταία είκοσι λεπτά με την ΑΕΚ, όταν ο Σόλιντ έβαλε τον Σέζαρ κι έβγαλε τον Οκκά και τον Καστίγιο. Κουταμάρες! Αλλο πράγμα είναι να υποχρεωθείς να κάνεις κάτι κατά τη διάρκεια ενός αγώνα για να κρατήσεις το σκορ κι άλλο να κάνεις αυτό το πράγμα από την αρχή: αν ο Ολυμπιακός ταμπουρωθεί στο Ντόνετσκ, όπως έκανε το Σάββατο στο Καραϊσκάκη στο δεύτερο ημίχρονο, θα το πληρώσει ακριβά. Αν η τεχνική ηγεσία του κάνει την ανάλυση του δεύτερου ημιχρόνου του ντέρμπι με την ΑΕΚ, θα δει ότι το ταμπούρι ο Ολυμπιακός πολύ σωστά δεν το έκανε. Επαιξε βέβαια με ψυχή και πάθος, αλλά από αμυντική οργάνωση εγώ είδα λίγα πράγματα. Είναι αλήθεια ότι η ΑΕΚ δεν σκόραρε, παίζοντας με έναν παίκτη παραπάνω, όμως εγώ θα ανατρέψω αυτή τη λογική και θα επισημάνω το εξής: όταν αυτή η φτωχή επιθετικά ΑΕΚ, που, όπως στον Ολυμπιακό λένε, δεν έχει ούτε παίκτες ούτε ιδέες κάνει δύο φάσεις που σταματάνε κακώς από υποδείξεις του διαιτητή, φανταστείτε πόσες ευκαιρίες μπορεί να κάνει στην (παθητική) άμυνα του Ολυμπιακού η Σαχτάρ! Κι εκεί δεν θα υπάρχει Λιόλιος να σηκώνει το σημαιάκι.

Αυτοκτονία

Δεν πιστεύω ότι θα γίνει η κουταμάρα που διαβάζω, ότι τάχα θα δούμε έναν Ολυμπιακό να παίζει παθητικά. Από τη στιγμή που το καλοκαίρι μαθήματα στην άμυνα δεν έγιναν κι αφού άλλα σχήματα πλην του 4-3-3 δεν δοκιμάστηκαν, μια ριζική μεταβολή της αγωνιστικής εικόνας ισοδυναμεί με αυτοκτονία: το μόνο που δεν θέλω είναι να ξαναδώ τον Ολυμπιακό να χάνει μόνος του. Θυμίζω ότι μερικές από τις πιο οδυνηρές ήττες του Ολυμπιακού ήρθαν γι' αυτόν τον λόγο: επειδή, αντί η ομάδα να παίξει, κλείστηκε υπερβολικά. Θυμίζω την ήττα στο Χέρενφεν, την ήττα στο Σαν Σεμπαστιάν από τη Ρεάλ Σοσιεδάδ, όταν ο Ολυμπιακός έπαιξε με τον Καρεμπέ λίμπερο (!), την ήττα στο Οπόρτο με 2-1, όταν προηγήθηκε μέσα στη βροχή και ταμπουρώθηκε: όλες αυτές ήταν αξιοπρεπείς ήττες που απλώς έμπλεξαν τα πράγματα, αφού δημιούργησαν λάθος υποψίες. Ο Ολυμπιακός, αν παίξει παθητικά, μπορεί μόνο να χάσει αξιοπρεπώς –τίποτα περισσότερο.

Πέρυσι

Τι περιμένω εγώ; Να δω τον μόνο Ολυμπιακό που έχει ελπίδα να κάνει αποτέλεσμα, δηλαδή τον Ολυμπιακό που αγωνίστηκε στα τρία εκτός έδρας ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ πέρυσι. Το σχήμα δεν έχει σημασία, σημασία έχει κυρίως η νοοτροπία. Μια ομάδα που μπορεί κατά τη διάρκεια του ενενηντάλεπτου στο «Μπερναμπέου» και στο «Ζερλάν» να πέρασε θύελλες, αλλά είχε τη δύναμη να σηκώσει κεφάλι, να παίξει και να ισοφαρίσει. Το ότι έχασε από αυτές τις υπερομάδες δεν σημαίνει και πολλά: η Σαχτάρ ούτε Ρεάλ Μαδρίτης είναι ούτε Λιόν. Αν ο Ολυμπιακός την κοιτάξει στα μάτια, μπορεί να πάρει αποτέλεσμα.

Τι πρέπει

Θα ήθελα ειλικρινά να ασχοληθώ πιο πολύ με το τακτικό μέρος του αγώνα –όμως δεν το κάνω επειδή όσα ακούω με βάζουν σε σκέψεις. Είναι δύσκολο να προσεγγίσεις την εικόνα ενός ματς όταν η μία ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει σε αυτό δεν σου δημιουργεί καμία απολύτως σιγουριά για το πώς θα αγωνιστεί. Πιο πολύ και από το τι θα γίνει, μπορώ να γράψω τι θα ήταν καλό να γίνει. Θα ήταν καλό ο Ολυμπιακός να κρατήσει τη συνοχή των γραμμών του όπως έκανε πέρυσι με τη Ρόζενμποργκ στο Τροντχάιμ για 70 λεπτά περίπου –κυρίως διότι έτσι θα κάνει αυτό που ξέρει καλά, δηλαδή κατοχή μπάλας. Θα ήταν σπουδαίο αν, όπως πέρυσι στο «Μπερναμπέου», κατορθώσει να μην κρατάει πέντε μπλοκαρισμένους στα μετόπισθεν αμυντικούς κάθε φορά που έχει την μπάλα. Θα ήταν πρέπον οι χαφ να τρέξουν για τους αμυντικούς και οι επιθετικοί για τους μέσους, όπως έγινε στο «Ζερλάν» πέρυσι, σε ένα από τα καλύτερα ματς της ευρωπαϊκής παρουσίας του Ολυμπιακού. Αυτά περιμένω να δω. Οταν ακούω για ταμπούρια, μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο.

Απαντήσεις

Έλαβα κάποια τηλέφωνα διαμαρτυρίας για πρόσφατα δημοσιεύματά μου. Θα μου ήταν εύκολο να τα κρατήσω για την πάρτη μου, ωστόσο τα δημοσιοποιώ.
- Ο Μπρούνο Τσιρίλο μού διαμαρτυρήθηκε, διότι έγραψα ότι τον είδαν σε σουβλατζίδικο της Πεντέλης να καπνίζει. Μου ζήτησε να του εξηγήσω ποιον μπορεί να ενδιαφέρει μια τέτοια είδηση –στάθηκε μάλλον αδύνατο. Με παρακάλεσε ωστόσο να γράψω ότι δηλώνει πως είναι αρκετά ευτυχισμένος στην ΑΕΚ και ότι περνάει υπέροχα στην Αθήνα. Το κάνω πραγματικά με χαρά – αν και ποτέ δεν αμφέβαλα γι' αυτό.
- Πιο έντονος αλλά και πιο διαφωτιστικός ήταν ο διάλογος με τον γενικό αρχηγό του Ολυμπιακού κ. Σάββα Θεοδωρίδη, που μου τηλεφώνησε από τη μακρινή Ουκρανία για να τοποθετηθεί σε όσα έγραψα χθες. Διαψεύδει κατ’ αρχήν ότι έγινε επεισόδιο με τον προπονητή της ΑΕΚ κ. Λορένσο Σέρα Φερέρ και δηλώνει ότι η μοναδική στιγμή που ασχολήθηκε μαζί του ήταν για να τον παρακαλέσει να σταματήσει να λέει ψέματα στους διαιτητές. Παραδέχεται ότι του είπε πως θα έπρεπε να ντρέπεται, όμως δηλώνει ότι από την πλευρά του δεν ξεπέρασε τα όρια της πρέπουσας συμπεριφοράς: τα όσα ειπώθηκαν, ειπώθηκαν σε ήπιους τόνους. Επικαλείται μάλιστα ως μάρτυρα του περιστατικού τον υπεύθυνο Τύπου της Σούπερ Λίγκας Αλέξη Δέδε – που, σημειωτέον, με παρακάλεσε να μη δώσω καμία συνέχεια στο θέμα διότι, όπως είπε και συμφωνώ, «είναι καλό για το πρωτάθλημα να πέσουν οι τόνοι». Ο κ. Θεοδωρίδης αρνήθηκε πάντως ότι η συμπεριφορά του στον πάγκο του Ολυμπιακού είναι προκλητική, μου εξήγησε ότι η γνώση των κανονισμών τον οδηγεί μερικές φορές στο να κάνει υποδείξεις στους τέταρτους διαιτητές, που, όπως είπε, «συχνά αγνοούν τα καθήκοντά τους» και τόνισε ότι για τα όσα κάνει είναι ενήμερος ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Σωκράτης Κόκκαλης, που επικροτεί τις ενέργειές του.
-Τέλος, περιττό να υπογραμμίσω ότι ούτε η ΚΕΔ ούτε φυσικά η ΕΠΟ μπήκαν στον κόπο να πάρουν θέση για τα όσα έγραψα χθες σχετικά με την τοποθέτηση των εποπτών στο ντέρμπι Ολυμπιακού – ΑΕΚ. Ξαναρωτάω λοιπόν: με ποιο κριτήριο μπήκαν σε αυτό το ματς δύο βοηθοί του Βασσάρα που δεν είναι διεθνείς κι ένας άπειρος τέταρτος διαιτητής; Και είναι αλήθεια ή όχι ότι το κόλλημα των διεθνών είχε να κάνει με την ανάγκη τους να βρεθούν στον γάμο του Καλόπουλου; Στο γάμο πάντως πήγαν και πέρασαν και πολύ ωραία…