Η ιστορία επαναλήφθηκε για τρίτη συνεχή φορά. Ο Παναθηναϊκός νίκησε στο ΣΕΦ τον Ολυμπιακό στον πρόωρο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας και ήδη καμαρώνει για τον πρώτο τίτλο της χρονιάς, καθώς είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει ομάδα ικανή να τον αμφισβητήσει, πριν ή κατά τη διάρκεια του τελικού που θα γίνει το 2007.
Μόνη διαφορά σε σχέση με το 2005 και το 2004, ότι ο Παναθηναϊκός χθες κέρδισε σχετικά δύσκολα και φυσικά με μικρότερο σκορ. Αλλά δεν νομίζω ότι αυτό είναι ένα στοιχείο που μπορεί να ικανοποιεί την άλλη πλευρά, η οποία μπήκε στη νέα σεζόν με το σλόγκαν «τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα»!
Βεβαίως, από χθες είπαμε ότι αυτό το ματς δεν προσφερόταν για ασφαλή συμπεράσματα σε σχέση με το τι μπορούν να κάνουν φέτος οι «αιώνιοι» αντίπαλοι, αλλά, ανεξαρτήτως αυτού, στο τερέν έγιναν πράματα και θάματα, τα οποία είναι αδύνατον να περάσουν στο ντούκου.
Θα ξεκινήσω, λοιπόν, από τον Σχορτσιανίτη, ο οποίος είχε μέσα στο παιχνίδι δύο εκπληκτικά σε απόδοση χρονικά διαστήματα. Το πρώτο, κυρίως αμυντικά, όταν απαγόρευσε τα «πράσινα» πικ εντ ρολ και το δεύτερο, επιθετικά, όταν με τον γνωστό του τρόπο σκόρπισε όλη την άμυνα του Παναθηναϊκού και έδωσε στην ομάδα του ένα καλό προβάδισμα στο σκορ.
ΠερΙπου 8 λεπτΑ πριν από τη λήξη του αγώνα, όμως, ο Σχορτσιανίτης κλήθηκε στον πάγκο και όλοι υπέθεσαν ότι ο προπονητής του ήθελε να του δώσει τις απαραίτητες αναπνοές, ώστε να τον ξαναβάλει ακμαίο στον αγώνα έπειτα από λίγο, όταν και θα κρινόταν το αποτέλεσμα. Λάθος. Ο Πίνι Γκέρσον, άγνωστο γιατί, κράτησε τον σέντερ-μπετονιέρα στον πάγκο, ο Ολυμπιακός επί επτάμισι λεπτά δεν πέτυχε ούτε καλάθι κι έτσι ο Παναθηναϊκός ανέτρεψε την κατάσταση και συνέχισε την παράδοση που δημιούργησε τα προηγούμενα χρόνια!
Το αβίαστο συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν την πολυτέλεια να γίνονται ανταγωνιστικοί σε υψηλό επίπεδο χωρίς τον Σχορτσιανίτη στην πεντάδα τους. Και θα το προχωρούσα ακόμα περισσότερο: ο Σοφοκλής, λοιπόν, είναι (ειδικά για όσο καιρό θα λείψει ο Μασιγιάουσκας, αλλά και όταν με το καλό επιστρέψει ο Λιθουανός) ο πολυτιμότερος παίκτης της ομάδας του, ο πιο απαραίτητος, ο Αναντικατάστατος. Διότι χωρίς αυτόν δεν μπορεί να ακουμπήσει η μπάλα μέσα στη ρακέτα και όταν η μπάλα δεν μπαίνει στο βαμμένο μέρος του γηπέδου ο Ολυμπιακός αναγκάζεται να παίζει «γύρω γύρω όλοι, ο καθένας από ένα σουτ», που ισοδυναμεί με ρώσικη ρουλέτα.
Όλα αυτά σημαίνουν, λοιπόν, ότι καθήκον του Γκέρσον, αλλά και όλου του «ερυθρόλευκου» επιτελείου, είναι να έχουν τον υπέρβαρο Σοφοκλή σε μια τέτοια κατάσταση που θα του επιτρέπει να βρίσκεται με αποδοτικό τρόπο στο παρκέ γύρω στα 25 λεπτά και βέβαια να είναι πάντα παρών όταν η μπάλα θα βγάζει φλόγες.
ΚατΑ τα Αλλα, τίποτα το συγκλονιστικό από το στρατόπεδο των ηττημένων. Ο Ντόμερκαντ επιβεβαίωσε ότι είναι ένας σούτερ η αποτελεσματικότητα του οποίου αρχίζει πέρα από το σημείο εμβέλειας της αντίπαλης άμυνας και ο Πεν ότι είναι ένας πλέι μέικερ που κατά βάση δημιουργεί για τον εαυτό του και όχι για τους συμπαίκτες του. Αυτό σημαίνει ότι ο Παπαμακάριος θα είναι απαραίτητος τουλάχιστον όσο και πέρυσι, ενώ δεν αποκλείεται κατά τη διάρκεια της σεζόν ο Ολυμπιακός να ψάξει για άλλη βασική λύση, που θα προσφέρει περισσότερη δημιουργία και λιγότερο σκορ από τη θέση του πόιντ γκαρντ.
Εκείνος που δείχνει να έχει πολύ καλά έως εξαιρετικά στοιχεία είναι ο Ακερ, αλλά νομίζω ότι θα χρειαστεί ένα-δυο χρόνια ευρωπαϊκής εμπειρίας για να καταφέρει να γίνει κυρίαρχος του παιχνιδιού, όπως υπόσχονται τα προσόντα του.
Οι «πράσινοι»
Όπως Ηταν αναμενόμενο, ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε πιο σφιγμένος από τον αντίπαλό του στο τερέν, αποτέλεσμα της πιο βαριάς προετοιμασίας στην οποία έχουν υποβληθεί οι παίκτες του. Παρ' όλα αυτά και ενάντια στα λογικά προγνωστικά, που στην παρούσα φάση ήταν υπέρ της πιο λυμένης και φρέσκιας ομάδας, κατάφερε να νικήσει, γεγονός που, πέραν της κατάκτησης ενός τίτλου, συνεισφέρει και στη διατήρηση της υπάρχουσας ψυχολογίας μεταξύ των «αιώνιων» αντιπάλων.
Σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός στο κρίσιμο σημείο ποντάρισε σε όλα τα βαριά και δοκιμασμένα χαρτιά που διαθέτει και δικαιώθηκε. Διότι κατ' αυτόν τον τρόπο ήταν επόμενο να βγει στην επιφάνεια η μεγαλύτερη συνοχή του ως ομάδας, σε σχέση με έναν αντίπαλο που, εκτός από πολλούς καινούργιους παίκτες, έχει και καινούργιο προπονητή!
ΦυσικΑ, πρωτεργΑτηΣ, μαέστρος και κινητήρια δύναμη σε άμυνα και επίθεση ήταν (ποιος άλλος;) ο «τα κάνω όλα» Δημητράκης Διαμαντίδης και από κοντά ο Τσαρτσαρής, ο Χατζηβρέττας, αλλά και ο Τομάσεβιτς, που ξαφνικά έδειξε να ξανανιώνει και να υπόσχεται ό,τι δεν μπόρεσε να προσφέρει πέρυσι!
ΑπΟ τουΣ καινούργιους, τη μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα παρουσίασε ο Μπετσίροβιτς, ενώ, όπως φάνηκε, και ο Σισκάουσκας, με εξαίρεση τα κομμάτια που απαιτούν ταχύτητα, δεν θα αργήσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Ομπράντοβιτς.
Εκείνοι που προς το παρόν αποτελούν μεγάλα ερωτηματικά είναι ο Ντελκ και ο Γιαβτόκας. Ο πρώτος όχι τόσο επειδή, λόγω τραυματισμού, χθες ουσιαστικά δεν έπαιζε, αλλά διότι όλο και πληθαίνουν οι πληροφορίες ότι αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες στο να κατανοήσει τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας και να μπει στο DNA του Ομπράντοβιτς. Και ο δεύτερος διότι, ως φαίνεται, θα χρειαστεί ένα αρκετά μεγάλο διάστημα ειδικής τεχνικής προετοιμασίας έως ότου μπορέσει να παίζει σύμφωνα με τα πλούσια αθλητικά προσόντα του.
ΓενικΟ συμπΕρασμα, που αφορά και τις δύο ομάδες. Και η μία και η άλλη βρίσκονται στο ξεκίνημα ακόμα. Θα χρειαστούν πολλή δουλειά για να αποκτήσουν σταθερή συνοχή και τους απαιτούμενους αυτοματισμούς και αρκετή υπομονή (ειδικά ο Ολυμπιακός) μέχρι να υποδεχθούν τους τραυματίες τους, που και ο ένας και ο άλλος μπορούν να αποδειχθούν καθοριστικοί, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο...
Εκείνο, πάντως, που πρέπει να ξέρουν είναι ότι δεν αποκλείεται, εκτός από όλα τα παραπάνω, να χρειαστούν και αποφασιστικότητα και θάρρος για να διορθώσουν, όσο το δυνατόν πιο έγκαιρα, τα λάθη που φαίνεται να έχουν κάνει ή έστω να αναθεωρήσουν επιλογές για τις οποίες θα αποδειχθεί ότι απλώς ατύχησαν...
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
