Σκληρή η πραγματικότητα και δύσκολη η μετάβαση από τον Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς και του Ιτούδη, του Μπατίστ και του «Σάρας», του Καϊμακόγλου και του Περπέρογλου στην νέα εποχή, με τα διαφορετικά οικονομικά δεδομένα, τα χαμηλότερα μπάτζετ, την αλλαγμένη λογική. Αλλά η δύσκολη μετάβαση δεν σημαίνει και ανώμαλη προσγείωση: ο Παναθηναϊκός που φτιάχνεται (διότι ναι, φτιάχνεται ακόμα) δεν χρειάζεται να γίνεται αντικείμενο σύγκρισης με τον «παλιό Παναθηναϊκό», αλλά καλό είναι να αντιμετωπίζεται ρεαλιστικά ως μια καινούργια, ενδιαφέρουσα και πραγματικά καλή ομάδα.
Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος του προβληματίστηκε στην αρχή. Καλομαθημένος από τις νίκες και την συνοχή, από την ομοιογένεια και τους αυτοματισμούς που υπήρχαν πριν καν γίνει η πρώτη συγκέντρωση της χρονιάς, από τις οικείες και αγαπημένες φάτσες που έβλεπε τόσα χρόνια, ζορίστηκε φέτος: καινούργιες φάτσες, άγνωστοι παίκτες, νέο προπονητικό τιμ, πολλές μεταπτώσεις στην απόδοση, λίγα καλά παιχνίδια και μερικά μέτρια ή κακά, έλλειψη συνοχής, δυσκολία προσαρμογής ορισμένων στις νέες απαιτήσεις. Έτυχε και το ελληνικό ντέρμπι νωρίς κόντρα σε έναν πιο συμπαγή και έτοιμο Ολυμπιακό, ήρθε η ήττα και η μουρμούρα μεγάλωσε. Οι πιο υπομονετικοί βέβαια, δεν βιαστήκαμε να βγάλουμε «άχρηστους» τον Πεδουλάκη και τους παίκτες, αλλά περιμέναμε να δούμε τα αποτελέσματα της δουλειάς που γινόταν και γίνεται - ένα έργο που βλέπεις στο σινεμά, δεν το βγάζεις «μάπα» στο πρώτο τέταρτο, ειδικά αν ξέρεις ότι κρατάει 2 ώρες.
Κάπου εδώ που έχουμε φτάσει, στο μισό περίπου του «έργου», τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα - και μπορούν να γίνουν ακόμα καλύτερα, αν αναλογιστούμε ότι οι καλύτερες «σκηνές δράσης» είναι παραδοσιακά προς το τέλος. Οι παίκτες άρχισαν να δένουν μεταξύ τους, ο Διαμαντίδης πλέον νιώθει καλύτερα που τον καταλαβαίνουν με μια ματιά, ο Μπανκς που ήρθε ήδη βοηθάει πολύ περισσότερο από τον προκάτοχό του, το αυτό επιθυμούμε και για τον Καπόνο, ο Λάσμε είναι εξαιρετικός, ο Μπράμος έχτισε αυτοπεποίθηση μετά από εκείνη την τρελή τρίποντη βραδιά, ο Μασιούλις με τον Πάνκο και τον Ούκιτς δίνουν ποιότητα και εμπειρία. Μοναδικό ερωτηματικό είναι ο «Σόφο» - όχι ως προς την αξία του φυσικά, αλλά ως προς τη σοβαρότητα του τραυματισμού του, αφού το ρημάδι το πέλμα είναι πολύ ύπουλο πράμα...
Κανένα ερωτηματικό εγώ προσωπικά δεν έχω για το τεχνικό τιμ. Ο Πεδουλάκης και οι συνεργάτες του κάνουν δουλειά κι αυτό φαίνεται, με τα καλά και τα στραβά τους όπως όλοι. Σε όσους δεν άρεσε η αντίδρασή του στα όσα κωμικά έγιναν στο τέλος του αγώνα με τη Χίκμι ας φάνε μόνο τις πατάτες - ο Πεδουλάκης βγήκε από τα ρούχα του όχι απλά επειδή δεν έχει ξαναδεί τέτοια κακόγουστη παρωδία, αλλά κυρίως διότι δεν περίμενε ποτέ ότι μπορεί να στηθεί τέτοιο κουκλοθέατρο στην πλάτη του «εξάστερου». Δεν ξέρω αν θα μπορέσει να τον κάνει «επτάστερο» φέτος ή σε κάποια επόμενη χρονιά, αλλά θα του έλεγα να κοιτάξει να κάνει τον Παναθηναϊκό «εξάσφαιρο»: μια ομάδα που θα πυροβολεί στην επίθεση από μακριά και κοντά, που θα «δαγκώνει» στην άμυνα, που θα βγάζει το λάδι κάθε αντιπάλου και θα χαίρεσαι να την βλέπεις να παίζει. Κι άσε μετά τους «γκρίζους» να εφευρίσκουν ό,τι πιο απίθανο μπορούν να σκεφτούν, για να την σταματήσουν.
Κώστας Βαϊμάκης
www.fightclub.gr
Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
