Οι... ομορφιές του ποδοσφαίρου (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Τα θαύματα κρατάνε δύο μέρες. Αντε, στην περίπτωση της ΑΕΚ και τρεις. Η ποιότητα όμως κρατάει μια ζωή και μετά το ματς με την Αντερλεχτ μπορεί το μισό Καμπιονάτο να ενδιαφέρθηκε να αποκτήσει τον Περπαρίμ Χετεμάι, αλλά ανάμεσα σε ένα φιλότιμο Αλβανό οικονομικό μετανάστη στη Φινλανδία και ένα αυθεντικό ταλέντο από την Ουγγαρία η διαφορά είναι βέβαιο ότι σύντομα θα φαινόταν.

Ο Χετεμάι, όπως και ο Κυριακίδης, σκίστηκαν, δεν υστέρησαν, αλλά ο Τόζερ στο παιχνίδι με τον Εργοτέλη έκανε τη διαφορά. Όπως έγραψα μετά το προηγούμενο ματς της ΑΕΚ, ο Τόζερ είναι ό,τι πλησιέστερο απέκτησε η ΑΕΚ στον Τσιάρτα. Με γλυκό αριστερό πόδι, με την απέχθεια κάθε γνήσιου «δεκαριού» στα μαρκαρίσματα, ο Τόζερ κάνει «μπαμ» ότι είναι ο παίκτης που μπορεί να εξελιχθεί σε κουμανταδόρο της νέας ΑΕΚ. Φτάνει να παίζει στη θέση του… Γιατί με το να βάζεις έναν παίκτη σε παράταιρη θέση είναι τόσο εύκολο να κάνεις κουρέλια τον ψυχισμό ενός νέου ποδοσφαιριστή όσο και να περάσεις μια γροθιά μέσα από μια βρεγμένη εφημερίδα. Ο Τόζερ δεν είναι αμυντικό χαφ. Ο Παναγιώτης Λαγός, παρά τις λαμπρές εμφανίσεις του σε ένα ημίχρονο εναντίον της Χαρτς και στο φιλικό με την Μπενφίκα, δεν θα γίνει ποτέ δεξιός πλάγιος. Όπως και δεν υπάρχει λόγος να παίζει ο Βασίλης Λάκης αριστερός πλάγιος, εκτός αν βάζεις τον Λαγό να παίζει δεξιά. Με έναν προπονητή που οι παίκτες ελάχιστα γουστάρουν και ουδόλως καταλαβαίνουν, η ΑΕΚ ταλαιπωρείται, έχοντας το πρόβλημα εκ των έσω, παρά από κάποιον αντίπαλο. Ο Λορένσο Φερέρ μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος προπονητής που έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα, αλλά για την ώρα μοιάζει να στήνει περισσότερο από ομάδα έναν θίασο του παραλόγου. Πιθανώς έπειτα από ένα-δύο χρόνια τα «πιτσιρίκια» του «Δον Λορένσο» να σαρώνουν το ελληνικό πρωτάθλημα και να διακρίνονται στην Ευρώπη. Για την ώρα όμως μοιάζουν μια δυστυχισμένη οικογένεια, που κάπου προσπαθεί να πει τον πόνο της, αλλά κανένας δεν θέλει να ακούσει.

Υπάρχει το Ρόδος-Ολυμπιακός 3-4, μία από τις μεγαλύτερες ομορφιές του ποδοσφαίρου. Παραλίγο να δημιουργείτο και το αντίστοιχο ΟΦΗ-Παναθηναϊκός 3-4, που θα θάμπωνε το κλέος του προηγούμενου αποτελέσματος και θα έδινε ενδιαφέρον στη γεωγραφία της Κρήτης. Βλέποντας το ματς σε μία καφετέρια, παρέα μ' έναν ποδοσφαιριστή του ΟΦΗ, τον άκουγα να μου λέει: «Εάν μπει και το τέταρτο, το νησί θα γυρίσει». Το ματς έμεινε 3-3, το νησί δεν γύρισε, αλλά σύντομα, μετά και την εμφάνιση του Παναθηναϊκού στη Ζαπορίζια, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς πρέπει να γυρίσει ή τουλάχιστον ένας άλλος προπονητής να έρθει. Ο Παναθηναϊκός είναι ένα ακυβέρνητο καράβι. Μπορεί να παρηγοριέται ότι ισοφάρισε τον ΟΦΗ, αλλά, όπως και η μάνα, ΟΦΗ είναι μόνο ένας. Και στο επόμενο ματς που ο Παναθηναϊκός θα είναι τρία γκολ κάτω, πιθανότερο είναι να φάει το τέταρτο, παρά να το βάλει.

Είναι ανατριχιαστική η ευκολία με την οποία ο Ολυμπιακός συνεχίζει την πορεία του στο 10ο πρωτάθλημα τα τελευταία 11 χρόνια. Αφού πέρασε από τη Νέα Σμύρνη και το Ηράκλειο, ο Ολυμπιακός νίκησε και στη Θεσσαλονίκη τον Ηρακλή, έπειτα από μία «επαγγελματική» εμφάνιση, που άφησε τρεις βαθμούς και μηδενικές αναμνήσεις. Στο όνομα του δοκιμαζόμενου αθλητικού Τύπου, πριν χρειαστεί από τον Νοέμβριο να γράφουμε για τις καλοκαιρινές μεταγραφές, κάποιος ας δώσει ενδιαφέρον σε αυτό το πρωτάθλημα. Έστω κι αν χρειαστεί να έρθει από το Βελιγράδι…