Αποφασίσαμε να αφιερώσουμε με τον Θόδωρο τον οδηγό μου το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε σε δυο ομάδες. Στην αγαπημένη μου ΑΕΚ, που ως διαφορετικός θα μου ήταν αδύνατον να μην την υποστηρίζω, και στον Αρη, μια που ο Ογιος είναι ο προπονητής που θαυμάζει απεριόριστα ο Θόδωρος.
Οι δύο αυτές ομάδες, σύμφωνα με ενδελεχή έρευνα που πραγματοποιήσαμε όλη την εβδομάδα, έχουν φέτος πολλά κοινά. Και δεν είναι μόνο το κίτρινο χρώμα που τις ενώνει, ούτε η κοινή προϊστορία του άρθρου 44. Σύμφωνα με τη μέχρι τούδε πορεία τους στο πρωτάθλημα, ώρες-ώρες πιστεύεις ότι συμμετέχουν σε ένα παιχνίδι που λέγεται «Κάνε ό,τι κάνω».
Την πρώτη αγωνιστική η ΑΕΚ έπαιξε με τον ΠΑΟΚ και έφερε ισοπαλία. Το ίδιο έκανε εκτός έδρας με τη Λάρισα ο Αρης. Τη δεύτερη αγωνιστική ο γηπεδούχος Αρης έμεινε στο «μηδέν» με αντίπαλο την Κέρκυρα στο «Κλεάνθης Βικελίδης», η δε ΑΕΚ τελείωνε ισόπαλη 1-1 το ματς με τον ΟΦΗ στην Κρήτη.
Τρίτη αγωνιστική και το παιχνίδι που σας έλεγα συνεχίζεται με απόλυτη επιτυχία. Στο Αιγάλεω ο Αρης φέρνει 1-1. Το ίδιο σκορ έχει πετύχει μια μέρα πριν στο Περιστέρι η ΑΕΚ με τον Ατρόμητο. Η τέταρτη αγωνιστική είναι σημαντική, γιατί αποφασίζουν και οι δύο μαζί να πετύχουν την πρώτη τους νίκη στο πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ νικάει τον Ηρακλή, πράγμα που έχει κάνει και ο Αρης μία μέρα νωρίτερα με αντίπαλο τον Ιωνικό. Η απόλυτη ταύτιση, φίλε αναγνώστη!
Φτάνουμε αισίως στην 5η αγωνιστική, στην οποία και οι δύο ζουν ένα δράμα. Η ΑΕΚ χάνει άδικα το ντέρμπι από τον Ολυμπιακό και ο Αρης πετάει βαθμό στην Ξάνθη, αφού το ματς τελειώνει ισόπαλο. Κάτι δεν πρέπει να πήγε καλά στη συνεννόηση. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Το Σάββατο που μας πέρασε ο Αρης φέρνει ισοπαλία στο γήπεδό του με τον Πανιώνιο και η ΑΕΚ νικάει τον Εργοτέλη 3-1. Αλλά και εδώ υπάρχουν κοινά. Και οι δύο ως γηπεδούχοι έχαναν στο ημίχρονο 1-0. Και στα δύο ματς παίκτες τραυματίστηκαν στο κεφάλι και αναγκάστηκαν να παίζουν με τουρμπάνια. Ο Θόδωρος έχει βρει κι άλλες σατανικές συμπτώσεις ανάμεσα σε Αρη και ΑΕΚ.
Ο Φερέρ μιλάει ισπανικά. Το ίδιο και ο Ογιος. Και οι δύο ήρθαν σχεδόν άγνωστοι στην Ελλάδα, έχοντας περάσει αμφότεροι από την Μπαρτσελόνα. Και οι δύο αγαπάνε το επιθετικό ποδόσφαιρο, ο Φερέρ έχει όραμα, ο Ογιος μένει στο Πανόραμα, έξω από τη Θεσσαλονίκη! Φοβερά πράγματα και συμπτώσεις που δύσκολα τις χωράει ο νους. Απορώ, γιατί αυτές οι ομάδες δεν συγχωνεύονται, να τελειώνει η υπόθεση;
Ο Θόδωρος, πάντως, που παρακολούθησε το ματς το Σάββατο στο «Κλεάνθης Βικελίδης» -ενώ εγώ ήμουν στο Καλλιπλάστικο και καμάρωνα τον πρόεδρο Ντέμη και το κίτρινό του μακό-, σχεδόν βγήκε από τα ρούχα του παρακολουθώντας τη συνέντευξη Τύπου με αυτά που είπε ο προπονητής του Πανιωνίου Εβαλντ Λίνεν:
«Παίξαμε καλά και μόνο εμείς αξίζαμε τη νίκη. Ολοι μπορούν να δουν ότι στο πρώτο λεπτό δεν μας δόθηκε καθαρό πέναλτι στο χέρι του παίκτη του Αρη. Ηταν και κόκκινη κάρτα. Επίσης όλοι είδαν ότι στη φάση του πέναλτι το κόρνερ δεν ήταν κόρνερ. Η μπάλα χτύπησε στο πρόσωπο του Μαγκντί και όσοι το είδαν στην τηλεόραση θα το επιβεβαιώσουν. Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη και όλοι περίμεναν στο τελευταίο ημίωρο να δοθεί πέναλτι στον Αρη. Στο τέλος το πήραν και μαζί πήραν και την ισοπαλία. Είμαι ευχαριστημένος από την ομάδα μου. Αντεπεξήλθαμε στην πίεση του κόσμου, κάτι που είναι δύσκολο για κάθε ομάδα. Θα τα δώσουμε όλα στη συνέχεια, για να πάρουμε όσο περισσότερους βαθμούς μπορούμε».
Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, όπως τονίζουν στην εισαγωγή τους όλοι οι μεγάλοι ψυχολόγοι. Αν είδαν κάτι όλοι, αυτό ήταν ένα πέναλτι στον Κόκε που μόνο ο Μαζαράκος δεν είδε και γι' αυτό δεν δόθηκε. Αν η μπάλα στη φάση του πέναλτι βρήκε στο πρόσωπο του Μαγκντί, τότε ο Αιγύπτιος είναι ο μόνος άνθρωπος που έχει δάκτυλα στο πρόσωπο, πράμα που αξίζει να μελετηθεί από ανθρωπολόγους. Οσο για το ότι η ομάδα του κατάφερε και αντεπεξήλθε στην πίεση του κόσμου, αυτό θα ήταν επιτυχία αν αντίπαλός της ήταν ο κόσμος και όχι η ομάδα του Αρη.
Οσο για τον πληθυντικό στο τέλος της δήλωσης, ότι δηλαδή «θα τα δώσουμε όλα...», με ένα-δυο ακόμη ατυχή αποτελέσματα μάλλον δεν θα τον συμπεριλαμβάνει. Καλό είναι πού και πού να κάνουμε και την αυτοκριτική μας. Αυτό ισχύει για όλους μας, φίλε αναγνώστη, ακόμη και για μας που κριτικάρουμε πολλές φορές με ανευθυνότητα. Γι' αυτό σήμερα θα ήθελα να κλείσω με τις δηλώσεις του μπασκετμπολίστα Ταπούτου, που δημοσιεύτηκαν πριν από λίγες ημέρες στο σάιτ sportime.gr.
Απο τις λίγες ειλικρινείς δηλώσεις που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Και πιστέψτε με, από επαγγελματική διαστροφή, και όχι μόνο, τις διαβάζω σχεδόν όλες! Ο Ταπούτος εξάλλου δεν είναι κανένας τυχαίος. Ηταν αρχηγός της Εθνικής Νέων, παρέα με τους Ζήση, Σπανούλη κ.ά., που κατέκτησε το Ευρωμπάκετ του 2003 στη Λιθουανία. Μετά κλάταρε.
«Αισθάνομαι ότι ήμουν μαλάκας και πολύ μεγάλος μάλιστα κάθε μέρα εδώ και χρόνια. Αποφάσισα να πάψω να είμαι. Το καλοκαίρι με το ζόρι έβλεπα τα ματς της Εθνικής. Ελεγα στον εαυτό μου: αντί να είσαι εκεί, κάθεσαι στον καναπέ σου και ξύνεσαι... Ηλίθιε! Πόσο βλάκας πρέπει να ήσουν όλα αυτά τα χρόνια. Με τον Αρη βούτηξα τρεις φορές στο παρκέ για να σώσω μια μπάλα. Θυμάσαι ποτέ τον Ταπούτο να βουτάει στο γήπεδο; Σκεφτόμουν μέσα μου: σιγά μην κάνω εγώ βουτιά για να σώσω μια μπάλα. Αυτό σκεφτόμουν ο εγκληματίας. Μέσα από αυτή τη διαδικασία έφαγα πολλά σκατά, έσπρωξα τον εαυτό μου στον βούρκο και τώρα είμαι έτοιμος για όλα χωρίς να φοβάμαι τίποτα. Εβλεπα γύρω μου παίκτες με πολύ λιγότερα προσόντα από αυτά που έχω εγώ να κάνουν καριέρα κι εγώ δεν έκανα βήμα για να προλάβω το τρένο. Επαναλαμβάνω, δεν αποσύρω την ευθύνη από πάνω μου, αλλά εκείνη την περίοδο, που το μυαλό δεν είχε πήξει, νόμιζα ότι με μια-δυο κουτσοεπιτυχίες θα έπιανα τον πάπα απ' τα αρχ... Και είμαι σίγουρος ότι δεν θα είμαι ο τελευταίος. Ειλικρινά το απεύχομαι, αλλά είμαι τόσο σίγουρος όσο ο θάνατος ότι φαινόμενα αιθεροβάμονος Ταπούτου θα επαναληφθούν άπειρες φορές στο μέλλον».
Καλή η πλάκα και το χιούμορ, αλλά στην προκειμένη περίπτωση περιττεύουν....
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
