Κάτι τρέχει με τον Φωτιάδη (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Πεσίματα σε διαιτητές έχουν γίνει άπειρα. Συνήθως στις φυσούνες ή στα καμαράκια των αποδυτηρίων. Ενα μικρό μέρος τους έχει καταγραφεί ενώ το μεγαλύτερο περνάει στα μουγκά, λόγω της νοοτροπίας των διαιτητών να θεωρούν τα πεσίματα «μέρος της δουλειάς». Τα πεσίματα εκτός γηπέδου είναι λιγότερα. Ο ξυλοδαρμός του Μπάκα ήταν εντυπωσιακός, αλλά πέρασε πάνω από μια δεκαετία. Το κάψιμο του μαγαζιού του Δούρου είναι πιο πρόσφατο, αλλά, όπως και στην περίπτωση του Μπάκα, χρεώθηκε σε αγνώστους. Η καταγγελία του Θεόφιλου Φωτιάδη ότι ξυλοκοπήθηκε από τον πρόεδρο του Ιωνικού Νίκο Κανελλάκη είναι λοιπόν εντυπωσιακή. Οχι μόνο γιατί έγινε ενώπιον μαρτύρων στο αεροδρόμιο της Κέρκυρας αλλά και λόγω της αντίδρασης της ΕΠΟ.

Χθες, μετά την καταγγελία του Φωτιάδη, σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρόεδρος της ΕΠΟ Βασίλης Γκαγκάτσης κινητοποιήθηκε για να «τα βρούνε» οι δύο πλευρές. Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, αλλά όχι όταν είναι νομοθέτες. Εάν πράγματι ο Γκαγκάτσης μπήκε στη μέση, μπορεί να συμβαίνουν τα εξής τινά: 1) Ο Φωτιάδης να είπε ψέματα στη μήνυση που κατέθεσε. Τότε πώς μπορεί ένας ψεύτης να συνεχίζει να διαιτητεύει; 2) Ο Φωτιάδης να είπε την αλήθεια, αλλά υπό την πίεση του προέδρου να ανασκευάσει. Τότε θα έχει και πάλι πει ψέματα. Το ερώτημα λοιπόν παραμένει. Πώς μπορεί ένας ψεύτης να διαιτητεύει; 3) Να μην είδε ποιος του επιτέθηκε. Αν ο Φωτιάδης δεν μπορεί να δει ποιος του χώνει μπουνιά, πώς είναι δυνατό να κρίνει φάσεις στο γήπεδο; Δηλαδή να διαιτητεύει.

Εκτός όμως του ότι έτσι ο διαιτητής εκτίθεται ανεπανόρθωτα, υπάρχει μια άλλη παράμετρος. Ο λόγος της πιθανής παρέμβασης του Γκαγκάτση είναι ότι ο Κανονισμός Αγώνων Ποδοσφαίρου είναι εξοντωτικός: 10 βαθμοί μείον για την ομάδα και 5 χρόνια αποκλεισμός για τις επιθέσεις παραγόντων σε διαιτητές. Ποιος όμως δημιούργησε τον ΚΑΠ;
Η ΕΠΟ του Γκαγκάτση.

Εάν η ΕΠΟ θεωρεί την ποινή εξοντωτική, δεν έχει πρόβλημα παρά να την τροποποιήσει. Να μειώσει την ποινή, να μην υπάρχει τιμωρία του παράγοντα, αλλά της ομάδας, το αντίστροφο, ή ακόμα και να τιμωρεί τον διαιτητή, επειδή έκανε τον παράγοντα να παρεκτραπεί. Από την στιγμή όπως που ο νόμος υπάρχει, η ΕΠΟ οφείλει να τον εφαρμόσει και οπωσδήποτε ο πρόεδρός της δεν επιτρέπεται να παίζει τον ρόλο του ενδιάμεσου. Ανεξάρτητα από τις συνθήκες που δημιούργησαν την επίθεση, ο νόμος είναι νόμος. Τον εφαρμόζεις ή τον καταργείς. Διαφορετικά απλώς μαζεύεις υποχρεώσεις από τους ανθρώπους που εξυπηρετείς, αλλά ξεφτιλίζεις τον νόμο, δίνοντας το δικαίωμα στον επόμενο που θα χτυπήσει διαιτητή να απαιτεί την ίδια μεταχείριση.

Ενα από τα mail που πήρα χθες έγραφε «γέρασες και όλα τα ματς σου φαίνονται μάπα». Χωρίς να είμαι ο μάστορας της ενδοσκόπησης, παρ' όλο που πιστεύω ότι μεγαλώνοντας ο άνθρωπος εξιδανικεύει τις εικόνες του παρελθόντος, ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι όντως το ποδόσφαιρο που βλέπουμε είναι μάπα. Και θα επιχειρηματολογήσω.
Επί προσωπικού, ας πω ότι το καλύτερο ποδόσφαιρο που έχω δει δεν είναι από τον Ολυμπιακό του '50, τον Παναθηναϊκό του Γουέμπλεϊ ή την ΑΕΚ του Φάντροκ, αλλά από την τελευταία στην περίοδο '94-'95, που δεν ήμουν ακριβώς τεκνό. Να προσθέσω ότι ο καλύτερος Παναθηναϊκός που είδα ήταν η ομάδα του δεύτερου μέρους της δεκαετίας του '80 και μόνο στην περίπτωση του ΠΑΟΚ ο καλύτερος που έχω δει ήταν της δεκαετίας του '70. Επίσης πιστεύω ότι οι παλιοί παίκτες μπορούσαν να κάνουν τα ίδια κόλπα με την μπάλα με τους σημερινούς, αλλά η ταχύτητα με την οποία γίνονται σήμερα όπως και ο ρυθμός που παίζεται το παιχνίδι θα έκαναν κάθε ομάδα πριν από τον μεγάλο Αγιαξ να τρώει από επτά και πάνω.

Ακόμα και ο τότε Αγιαξ δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να προκριθεί σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ. Σε αντίθεση με τη Ρίκα Διαλυνά και την Ελένη Προκοπίου, για τις οποίες συνεχίζω να πιστεύω ότι ήταν θεές του σεξ σε σύγκριση με τα σημερινά ανοργασμικά μοντέλα, δεν τραβάω κανένα κόλλημα με τους άσους του παρελθόντος.

Οι εφετινές ελληνικές ομάδες νομίζω ότι παίζουν χειρότερο ποδόσφαιρο από ό,τι έπαιζαν πέρυσι και ότι η ποιότητά τους ακολουθεί την κατιούσα την τελευταία δεκαετία. Ατματσίδης, Κασάπης, Μανωλάς, Κωστένογλου, Σαβέβσκι, Σαμπανάτζοβιτς, Μπατίστα, Κωστής, Κετσπάγια, Μπορμπόκης, Αλεξανδρής. Ολοι αγωνίστηκαν την ίδια σεζόν. Από τη σημερινή ομάδα ποιος θα μπορούσε να πάρει θέση στη συγκεκριμένη ενδεκάδα; Ο Τσιρίλο στη θέση του Κωστένογλου; Οριακά, διότι ο «πατέρας» ήταν ταχύτερος. Ο Σορεντίνο στη θέση του Ατματσίδη; Οχι τη συγκεκριμένη χρονιά που ο Ηλίας κατέβαζε τα ρολά. Ακόμα και ο Λυμπερόπουλος για να πάρει θέση θα έπρεπε να βγει ο Κετσπάγια ή ο Κωστής.

Από τον εφετινό Ολυμπιακό οι μόνοι που θα έπαιζαν στην ομάδα του '99 είναι ο Νικοπολίδης στη θέση του Ελευθερόπουλου, ο Κωνσταντίνου στη θέση του Γκόγκιτς, πιθανόν ο Καστίγιο στη θέση του Αλεξανδρή και, αν δεν ήταν ντεφορμέ, ο Στολτίδης στη θέση του Πουρσανίδη. Οσο για τους τρεις που συνεχίζουν να παίζουν, τον Ανατολάκη, τον Γεωργάτο και τον Τζόρτζεβιτς, κανένας δεν είναι καλύτερος σήμερα.

Στον Παναθηναϊκό αμφιβάλλω να υπάρχει σήμερα παίκτης που θα μπορούσε να είναι βασικός σε οποιαδήποτε ομάδα της τελευταίας εικοσαετίας, εκτός του '96-'97, όταν δεν είχε βγει ούτε στο ΟΥΕΦΑ. Ο Παπαδόπουλος θα μπορούσε να παίζει στη θέση του Κόλκα, παρ' ότι η καλή του θέση είναι δεύτερος επιθετικός και ο Σαλπιγγίδης θα μπορούσε να χτυπήσει θέση στην ενδεκάδα, μόνο που και αυτός παίζει στη θέση του Παπαδόπουλου.

Πριν από λίγα χρόνια η ΑΕΚ του Μάκη Ψωμιάδη έπαιρνε τον Γκαμάρα. Ο Ολυμπιακός είχε την άνεση να έχει αναπληρωματικό τον Παρ Ζέτερμπεργκ. Ο Παναθηναϊκός αποκτούσε τον Πάολο Σόουζα. Ασχετο με το τι μπάλα έπαιξε ο Γκάμπριελ Αλβες, αδιάφορο με το τι μπάλα θα παίξει ο Μπόρχα, τότε ο Ολυμπιακός έπαιρνε τον πρώτο σκόρερ της Ουρουγουάης, σήμερα παίρνει το αναπληρωματικό φορ της εθνικής του Ισημερινού. Πήρε τον αναπληρωματικό χαφ της Εσπανιόλ, που την τελευταία στιγμή σώθηκε, τον τσιγγάνο του διεθνούς ποδοσφαίρου Σέζαρ και το στόπερ της Ρεν, Ουαντού. Ο Παναθηναϊκός το παλεύει, αλλά ούτε ο Μπόβιο ούτε ο Άντονσον έχουν δείξει ότι κάνουν τη διαφορά, ενώ ο Ίβανσιτς, ο μόνος ξένος ποδοσφαιριστής με μέλλον, έχει αποκτηθεί δανεικός. Οσο για την ΑΕΚ, οι παίκτες είναι σαν τα παιχνίδια των πανηγυριών. Της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας θλίψη. Από το μινγκ Βιεγλίνσκι μέχρι το τσακάλι Τσάνκο, κάθε νέο απόκτημα της ΑΕΚ πανηγυρίζεται σαν νέος σωτήρας, μέχρι την επόμενη Κυριακή να βρεθεί ο επόμενος.

Η διαφορά ανάμεσα στις ελληνικές ομάδες του σήμερα και του πρόσφατου παρελθόντος φαίνεται και από τα διεθνή ματς. Ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε με την ψυχή στο στόμα απέναντι σε μία παγκοσμίως άγνωστη ομάδα.
Στον Ολυμπιακό πανηγυρίζουν ότι πήραν βαθμό από τη Σαχτάρ Ντόνετσκ. Η ΑΕΚ δεν κατόρθωσε να πάρει την πρώτη νίκη της στο Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι σε μια μετριότατη Αντερλεχτ. Οσο για το επιχείρημα «οι μικρές ομάδες της Ευρώπης έχουν ισχυροποιηθεί», βολεύει. Όπως πάντα στη ζωή και στο ποδόσφαιρο υπήρχαν και θα υπάρχουν μεγάλοι και μικροί. Οι μικροί όμως είναι εκείνοι που έχουν το πρόβλημα να το παραδεχθούν. Αλλά οι μεταγραφές και τα αποτελέσματα μιλούν μόνα τους...

Είκοσι μέρες μετά την απόλυση του Χανς Μπάκε ο Παναθηναϊκός βρίσκεται χωρίς προπονητή. Εάν το σκεπτικό ήταν «να δοκιμάσουμε τον Βέλιτς και αν μας κάτσει, συνεχίζουμε», η μπίλια κάθισε στο ζερό. Πρώτον είναι μειωτικό μια μεγάλη ομάδα να δοκιμάζει προπονητή στο μέσον της σεζόν με τη νοοτροπία «κι αν μου κάτσει;». Το μέγεθος Παναθηναϊκός είναι πολύ μεγάλο για τέτοιου είδους πειράματα. Δεκτό να χρησιμοποιήσει έναν προπονητή έμπιστο της διοίκησης, όπως πρόπερσι είχε κάτσει στον πάγκο ο Τότης Φυλακούρης, αλλά να σκέφτεσαι «από τα αποτελέσματα και θα δούμε» δείχνει επιεικώς αμηχανία. Το θέμα όμως δεν είναι τι έκανε ο Βέλιτς, αλλά γιατί χάθηκε ο πολύτιμος χρόνος και πιθανόν το πρωτάθλημα. Υπάρχουν δύο εκδοχές. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς να είχε διαβεβαιώσει τον Βαρδινογιάννη ότι υπογράφει και να τον έριξε, οπότε το βάρος πέφτει στον προπονητή. Από την άλλη όμως ο Μπάγεβιτς είχε δηλώσει ότι είναι προπονητής του Ερυθρού Αστέρα και ο Στοΐκοβιτς ότι δεν απολύει τον Μπάγεβιτς. Οπότε κάποιος εκτίμησε ότι οι δηλώσεις γίνονταν για τα μάτια του κόσμου και η συμφωνία θα έκλεινε. Όποιος το εκτίμησε είναι και υπεύθυνος για τη σημερινή κατάσταση. Γιατί όχι μόνο ο Παναθηναϊκός έχει βρεθεί χωρίς προπονητή αλλά ο επόμενος θα ξέρει ότι ήταν η δεύτερη επιλογή. Το ίδιο θα ξέρουν και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού. Γνωρίζοντας ότι ο νέος προπονητής είχε κριθεί κατώτερος του Μπάγεβιτς, έχουν δικαίωμα να τον θεωρούν λύση ανάγκης. Και η ευθύνη βαρύνει είτε τον Μπάγεβιτς, που αθέτησε τη συμφωνία του, οπότε ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να κάνει τίποτα, είτε αυτόν που διαβεβαίωνε τον Βαρδινογιάννη ότι ο προπονητής θα έρθει, οπότε η γνώμη του από εδώ και πέρα είναι για τα μπάζα.

Χωρίς φανφάρες και ταρατατζούμ ο Έβαλντ Λίνεν πάει να ανακηρυχθεί σε ευεργέτη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μαζί με τον Ηρακλή, και λιγότερο τον ΠΑΟΚ, ο Πανιώνιος πάει να καθιερώσει μικρούς Ελληνες παίκτες στην πρώτη ομάδα. Ο Αραβίδης και ο Κόντι δεν έχουν πατήσει τα 19 και στέκονται άνετα στην ενδεκάδα. Μόνο μια ένσταση για τον Κόντι. Αλμπι Κόντι λέγεται το παλικάρι και όχι «Κόντης», που γράφει η φανέλα, και αν στον Πανιώνιο νομίζουν ότι εξελληνίζοντας το όνομα του νεαρού του κάνουν υποχρέωση, δυστυχώς βοηθούν στον ρατσισμό εναντίον των Αλβανών, παρουσιάζοντας την εθνικότητα σαν μειονέκτημα. Για να τραβήξουμε ένα φρένο πριν του αλλάξουν και το μικρό σε «Αλβίνος».