Ο απόλυτος αγώνας επίδειξης (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Αρχίζει αύριο στη Βαρκελώνη η σειρά των αγώνων ανάμεσα σε ομάδες του ΝΒΑ (Σπερς, Σανς, Σίξερς, Κλίπερς) και σε ορισμένα από τα «μεγαθήρια» του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ε, και λοιπόν;

Μια φορά κι έναν καιρό, τα αντίστοιχα τουρνουά («Μακ Ντόναλντς Οπεν» τα έλεγαν και ήταν αισθητά πιο νόστιμα από το φαγητό των φαστφουντάδικων) αποτελούσαν ακρογωνιαίο λίθο των σχέσεων μεταξύ της «ψωριάρας» Ευρώπης και το ΝΒΑ. Χωρίς υπερβολή, έδιναν μοναδική αφορμή για συνάντηση των δύο κόσμων του μπάσκετ. Το παρθενικό τουρνουά έγινε το 1987 στο Μιλγουόκι με συμμετοχή των Μπακς, της Εθνικής ΕΣΣΔ και της Τρέισερ Μιλάνο. Ακολούθησε η επίσκεψη των Μπόστον Σέλτικς στη Μαδρίτη το 1988, των Ντένβερ Νάγκετς στη Ρώμη το 1989, των Νιου Γιορκ Νικς στην Μπανταλόνα το 1990, των Λος Αντζελες Λέικερς στο Παρίσι το 1991 (λίγο πριν ανακοινώσει ο Μάτζικ ότι είναι φορέας του ιού HIV). Πριν ανοίξει η FIBA τις πύλες των διοργανώσεών της για τους επαγγελματίες, είχαν διεξαχθεί πέντε τουρνουά «Οπεν». Μετά γεννήθηκε η «ντριμ τιμ» του 1992 και έδειξε την πραγματική απόσταση που χώριζε το ΝΒΑ από το μπάσκετ των πέντε ηπείρων.

Χρειάστηκε να περάσουν άλλα δέκα χρόνια μέχρι να γκρεμιστεί ο μύθος του αχτύπητου, ασυναγώνιστου, ακαταμάχητου ΝΒΑ. Μέσα στην τετραετία που ξεκίνησε το 2002, όμως, αποδείχθηκε ότι το κάστρο είναι χτισμένο από θνητούς. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι πλέον η Αμερική πασχίζει να καλύψει το χάντικαπ! Η Αργεντινή, η Σερβία, το Πουέρτο Ρίκο, η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα κατόρθωσαν να κατανικήσουν την «αφάν γκατέ» του ΝΒΑ, αποδεικνύοντας ότι το ατομικό ταλέντο δεν είναι το παν. Το μπάσκετ δεν παίζεται πια στις παιδικές χαρές.

Αυτή τη χρονική στιγμή διάλεξε η ULEB για να δώσει γην και ύδωρ στους Αμερικανούς. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Φίλιππου Συρίγου, που δημοσιεύτηκε πριν από μήνες στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», η σύμβαση που υπέγραψαν οι δικηγόροι του Στερν για να στείλουν τις (ανέτοιμες και γεμάτους παίκτες υπό δοκιμή) ομάδες τους στην Ευρώπη είναι αποικιοκρατική σε βαθμό εξοργιστικό. Οι έξι πόλεις που έστρωσαν το κόκκινο χαλί στους τουρίστες από τις ΗΠΑ κατέβασαν τα βρακιά στο όνομα μιας συζητήσιμης «διαφήμισης» (σαν αυτήν που εισέπραξε η Ελλάδα από το καραγκιοζιλίκι της Γιουροβίζιον...) και εμπορικής εκμετάλλευσης ενός αθλητικού γεγονότος ήσσονος, πλέον, σημασίας. Ποιον συγκινεί πια η συνεύρεση των ευρωπαϊκών ομάδων με τους βαριεστημένους, απομυθοποιημένους αστέρες του ΝΒΑ; Μην ξεχνάτε ότι αυτοί οι αγώνες είναι φιλικοί και όχι επίσημοι. Αγώνες επίδειξης.

Εάν λοιπόν αποφασίσει να τους μεταδώσει το φιλόπτωχο ταμείο που λέγεται ΕΡΤ, δεν αξίζει καν να μπείτε σε δίλημμα. Ακολουθήστε τη συμβουλή μου και δεν θα βγείτε χαμένοι. Αγοράστε από τα περίπτερα το DVD του αγώνα Ελλάδας - ΗΠΑ στο Μουντομπάσκετ, στρογγυλοκαθίστε και ρουφήξτε κάθε του στιγμή. Καλύτερος αγώνας επίδειξης από αυτόν δεν έχει γίνει στα χρονικά.