Παιχνίδι κυκλοθυμικό, με happy end (Sportday / Διονύσης Ελευθεράτος)

Ηταν το 57ο λεπτό του αγώνα. Οι Βόσνιοι ετοιμάζονταν να εκτελέσουν κόρνερ. Στην περιοχή της ελληνικής ομάδας τρεις παίκτες μας τα έλεγαν ανήσυχοι -μα πάρα πολύ ανήσυχοι! Οι μορφασμοί του Κατσουράνη και τα γουρλωμένα μάτια του Ανατολάκη πρόδιδαν ανασφάλεια. Τρία λεπτά αργότερα οι γηπεδούχοι κέρδισαν νέο κόρνερ. Με χαρακτηριστικές κινήσεις των χεριών και γεμάτος αγωνία -μα πολλή αγωνία- ο Κυργιάκος ζητούσε ηρεμία. Αν κάποιος άνοιγε εκείνες τις στιγμές τον τηλεοπτικό δέκτη του, πολύ δύσκολα θα μάντευε ότι το «πελαγωμένο» αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα διατηρούσε προβάδισμα ενός γκολ κι ενός... παίκτη. Αν ο ίδιος άνθρωπος έκλεινε την τηλεόραση και έφευγε, πολύ δύσκολα θα «πόνταρε» στο τελικό 4-0. Ένδειξη -κι αυτή- ενός παιχνιδιού αρκούντως... κυκλοθυμικού.

Οταν οι Βόσνιοι ξέμειναν από δυνάμεις, το νέο αίμα της ομάδας -Σαμαράς, Πατσατζόγλου- βρήκε τον τρόπο να επιτρέψει στο δικό μας να αρχίσει να κυλά πάλι κανονικά, ήρεμα. Ο Κατσουράνης τοποθέτησε το κερασάκι σε μία τούρτα που δεν θα ήταν καθόλου γλυκιά, εάν σε ένα τέτοιο παιχνίδι κερδίζαμε μόνο τους τρεις βαθμούς με σκορ 1-0. Περί κυκλοθυμικού αγώνα κι αστάθειας; Ο,τι τραβά η ψυχή σας! Νωρίς νωρίς ο (εξαιρετικός μέχρι τέλους) Γιαννακόπουλος επιβεβαίωσε τις -γνωστές, εδώ που τα λέμε- αμυντικές αδυναμίες των αντιπάλων.

Ο διαιτητής επιστράτευσε μπόλικο σουρεαλισμό και καταλόγισε το πέναλτι με το οποίο προηγηθήκαμε. Λες και θέλαμε να προσφέρουμε ιπποτικά ένα αντίβαρο, «αποφασίσαμε» να παίξουμε ουσιαστικά με παίκτη λιγότερο επί 37 λεπτά: τον ημι-τραυματία Καραγκούνη. Αναπόφευκτη η αντανάκλαση στην αμυντική λειτουργία μας. Ειδικά όταν οι φάσεις κρίνονταν στην ταχύτητα και... χαμηλά. Σταθερές αξίες, Γιαννακόπουλος, Κατσουράνης, Κυργιάκος. Και το νέο αίμα έστειλε μηνύματα...