Ο καλύτερος παίκτης νίκησε την καλύτερη ομάδα (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Όταν ο Φερέρ έλεγε ότι η ΑΕΚ πάει για νίκη στο «Φελίξ Μπολάρ», το εννοούσε. Χθες δεν προέκυψε σχεδόν από πουθενά ότι η Λιλ είναι καλύτερη ομάδα από την «Ενωση». Το «σχεδόν» αφορά τον «δαίμονα» Κεϊτά. Στο μαρκάρισμά του η άμυνα του «Δικέφαλου» απέτυχε να ανταποκριθεί. Μου φαίνεται υπερβολικό να χρεώσουμε την αδυναμία αποκλειστικά στον Ουντέζε. Στις φάσεις των δύο γκολ, στις οποίες ο Νιγηριανός τον έχασε, έπρεπε να βρεθεί σε ετοιμότητα η άμυνα. Προσοχή: τα γκολ είναι πανομοιότυπα, όπως άλλωστε μια σειρά από γκολ που πέτυχε φέτος η Λιλ. Επομένως, η αδράνεια των αμυντικών στοίχισε στην ΑΕΚ. Ο Φερέρ την παρέταξε με επιθετικό πνεύμα. Φάνηκε μόλις πέρασε το πρώτο δεκαπεντάλεπτο και οι Γάλλοι είδαν τον Χάρο με τα μάτια τους, σε δύο περιπτώσεις με τον Τόζερ και τον Σέζαρ. Κρίμα, διότι συνολικά η ΑΕΚ ούτε φοβήθηκε ούτε αμύνθηκε. Τουναντίον, έπαιξε επιθετικά, ισοφάρισε γρήγορα με την γκολάρα του Ιβιτς και ζήτησε τη νίκη με την παρουσία του Ντελίμπασιτς μέσα στην περιοχή του Σίλβα.

Πιθανολογώ ότι η θλάση προσαγωγού του Ιβιτς αποδιοργάνωσε την ομάδα και δεν επέτρεψε στον Φερέρ να υλοποιήσει τον σχεδιασμό του. Το εξαιρετικό παιχνίδι των Λυμπερόπουλου, Ζήκου και Γεωργέα δεν είχε βαθμολογικό αποτέλεσμα, όταν όλα συνηγορούσαν μέσα στο παιχνίδι για το αντίθετο. Ο νεαρός Παπασταθόπουλος είχε ελπιδοφόρα παρουσία, αλλά όταν χάνεις ένα δικό σου παιχνίδι, είναι επιπόλαιο να ψάχνεις για τέτοιου είδους κέρδη. Τη στιγμή, μάλιστα, που η Μίλαν «καθαρίζει» εκτός έδρας την Αντερλεχτ και σου ανοίγει τον δρόμο να διεκδικήσεις την πρόκριση. Μέσα σε οκτώ λεπτά η ΑΕΚ δέχτηκε δύο γκολ κι έχασε το ματς. ΜαζΙ και τη μεγάλη ευκαιρία να πάρει τρεις βαθμούς. Δεν νίκησε ο καλύτερος, αλλά αυτός που είχε στο γήπεδο τον καλύτερο παίκτη. Επειδή αυτός ήταν ένας και ο τρόπος που παίζει γνωστός, η ευθύνη είναι της ΑΕΚ.