Είπανε ψέματα πολλά, ας πούνε και μια αλήθεια (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Από τις γραφικότητες του στυλ «πάμε για τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2007» ήρθε ο καιρός να περάσουμε σε προσγειωμένους στόχους.

Πρώτη φορά που η... καθιερωμένη επιστροφή στην εγχώρια πραγματικότητα ενόχλησε τόσο πολύ τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Ακόμα και οι οργανωμένοι της «Θύρας 7» έβγαλαν με την ανακοίνωσή τους πίκρα και αγανάκτηση. Έφτασαν στο σημείο να ειρωνευτούν την ενδεχόμενη κατάκτηση ενός νέου πρωταθλήματος, αρνούμενοι να το θεωρήσουν γιατρικό για την επερχόμενη ευρωπαϊκή αποτυχία. Το δίκιο τους βουνό. Σωκράτης Κόκκαλης, προπονητής και παίκτες έχασαν το δικαίωμα να κρύβονται πίσω από τις κατακτήσεις των εγχώριων τίτλων, ενώ στην αρχή κάθε χρονιάς εξαγγέλλουν ευρωπαϊκές πορείες. Η απογοήτευση της περασμένης Τετάρτης δεν είναι στιγμιαίο συναίσθημα. Περισσότερο μοιάζει με στέρεη διαπίστωση, ότι αυτή η ομάδα και να θέλει, δεν μπορεί να σηκώσει ανάστημα εκτός συνόρων. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν ο Κόκκαλης με τον Σόλιντ ήξεραν ότι με αυτούς τους παίκτες τα περιθώρια είναι μικρά ή παραμύθιαζαν την κοινή γνώμη, επειδή και οι ίδιοι είχαν παραμυθιαστεί. Ο γερασμένος και με λιγότερο ταλέντο από πέρυσι Ολυμπιακός ήταν περίπου βέβαιο ότι είχε λίγες πιθανότητες να κάνει κάτι στην Ευρώπη. Γι' αυτό και όταν έγινε η κλήρωση των ομίλων δεν συμμεριστήκαμε την αισιοδοξία του προπονητή και του οπαδικού Τύπου. Ειδικά για τον Σόλιντ, το πρόβλημα είναι μεγάλο. Ή κορόιδευε τον κόσμο, μιλώντας για ικανοποιητική κλήρωση, ή δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσει τι σήμαινε Ρόμα και Βαλένθια. Μόνο στην ΑΕΚ της μεταφυσικής αισιοδοξίας δικαιολογούνται τέτοια πράγματα. Για έναν ρεαλιστή προπονητή, όπως ο Σόλιντ, είναι ακατανόητα.

Επειδή, λοιπόν, το ποδοσφαιρικό σύμπαν δεν συνωμότησε εναντίον του Ολυμπιακού, αλλά απλώς πήρε στο γήπεδο αυτό που του αξίζει, είναι καιρός να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους. Ο Ολυμπιακός με τους παίκτες που διαθέτει μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα. Οι αντίπαλοί του είναι μέχρι τώρα σε χάλι μεγαλύτερο από το δικό του. Ο μέγας Τζόρτζεβιτς μπορεί να πιάνει κορόιδα τα δεξιά μπακ των ελληνικών ομάδων, αλλά δεν μπορεί πια να τα βγάλει πέρα με τον κατά ένα χρόνο μικρότερό του Πανούτσι. Ο χρόνος είναι αμείλικτος. Η ανανέωση καθυστέρησε υπερβολικά. Η απότιση φόρου τιμής πρέπει να γίνεται με μέτρο και όχι σε βάρος της αγωνιστικής εικόνας της ομάδας.

Στην τσέπη του ιδιοκτήτη και στο ταμείο της ΠΑΕ δεν μπορεί να μπει κανείς. Μπορεί όμως να ζητήσει καθαρές εξηγήσεις. Από τις γραφικότητες του στυλ «πάμε για τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2007» ήρθε ο καιρός να περάσουμε σε προσγειωμένους στόχους. Αρκετά παραμυθιάζονται οι οπαδοί για να «εξαφανίζουν» τα διαρκείας. Τόσα χρόνια ο Ολυμπιακός επιβιώνει χωρίς την περίφημη ευρωπαϊκή διάκριση. Τόσα χρόνια που κυριαρχεί στην Ελλάδα οι οπαδοί του λοιδορούν τους οπαδούς των άλλων ομάδων, που ανακαλύπτουν παντού συνωμοσίες, για να αποδώσουν εκεί την αδυναμία τους να τον ανταγωνιστούν. Αν πρόκειται να συνεχιστεί το παραμύθιασμα, τότε να ετοιμαστούν τα «επιχειρήματα» για την ευρωπαϊκή παράγκα, που δεν αφήνει τον Θρύλο να τα σαρώσει όλα στην Ευρώπη. Τουλάχιστον, θα 'χει πλάκα...