Mε τα μαχαίρια στην πλάτη ο Θρύλος (Sportday / Μιχάλης Τσόχος)

Ενας από τους ανθρώπους που κατοικούν καθημερινά στου Ρέντη και ο οποίος φαίνεται όλο αυτό το διάστημα θετικά διακείμενος στον Τροντ Σόλιντ, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν υπερασπιστής του όταν το όνομά του «έπαιζε« για να αναλάβει την ομάδα, μετά το τέλος του αγώνα με τον Ατρόμητο μονολογούσε στα αποδυτήρια:
«Πού φτάσαμε. Παίκτης από τους βασικούς του Νορβηγού και από τις μεγαλύτερες μορφές αυτής της ομάδας να γελά και να χαίρεται που χάσαμε επειδή έτσι πιστεύει ότι θα... φαγωθεί ο Σόλιντ». Η κατηγορία, πολύ βαριά. Αν μάλιστα ο συγκεκριμένος παίκτης είχε αγωνιστεί στο ματς του Περιστερίου, τότε θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι ο εν λόγω ποδοσφαιριστής είχε σκοπίμως μειωμένη απόδοση. Δεν έπαιξε όμως...

Η φημολογία

Παρά ταύτα, η... φημολογία ότι κάποιοι από τους παίκτες του Ολυμπιακού δεν έπαιξαν προχθές όσο θα μπορούσαν οργίαζε όχι μόνο στα δημοσιογραφικά γραφεία, αλλά και στους κόλπους της ομάδας. Χθες το μεσημέρι βασικός παίκτης του Ολυμπιακού, ξεφυλλίζοντας τις εφημερίδες, έκανε σχόλιο για την πρώτη σελίδα μιας εξ αυτών. Απορούσε που απουσίαζε από αυτήν η φωτογραφία ενός παίκτη και έδινε μόνος του την απάντηση: «Α, γι' αυτό δεν είναι η φωτογραφία του στην πρώτη σελίδα. Διότι έχει γράψει μόνος του τη σελίδα 32 της εφημερίδας».

Επειδή προφανώς αυτό που θα ψάξετε να βρείτε είναι τον παίκτη που γελούσε μετά την ήττα, την εφημερίδα στην οποία αναφέρεται ο βασικός παίκτης του Ολυμπιακού, ποιος είναι αυτός που έχει γράψει τη σελίδα 32 και άλλα παρόμοια, κάνετε λάθος. Στοπ, σταματήστε να ψάχνετε, διότι δεν είναι αυτό το νόημα του κειμένου που ξοδεύετε κάποια λεπτά για να διαβάσετε. Το νόημα είναι να αντιληφθείτε το κλίμα εντός της ομάδας του Ολυμπιακού.

Οι... φατρίες

Οταν ήδη έχουν αρχίσει να θεωρούνται ως δεδομένα τέτοια περιστατικά και όταν ο ένας παίκτης πιστεύει για τον συμπαίκτη του αυτά που πιστεύει ή όταν ένας από τους παράγοντες του συλλόγου έχει την πεποίθηση ότι κάποιος παίκτης χαίρεται για την ήττα της ομάδας, τότε η κατάσταση είναι τραγική. Μέσα σε όλα αυτά προσθέστε: πρώτον, ότι βασικός παίκτης δεν μιλάει (ούτε γεια δεν λέει) με έναν από τους δύο βοηθούς του Σόλιντ και προσφάτως τον αποκάλεσε, όχι κατάμουτρα, με την πλέον παραδοσιακή ελληνική υβριστική λέξη. Δεύτερον, ότι ο προπονητής δείχνει να έχει χάσει τον έλεγχο με αρκετούς παίκτες και πρώτα απ' όλα με τον Ριβάλντο. Τρίτον, ότι ο Βραζιλιάνος αισθάνεται ότι έχει το δικαίωμα να κάνει κριτική δημόσια στον προπονητή, διότι αυτό είναι κάτι που του το επιτρέπει η διοίκηση. Τέταρτον, ότι κάποιοι από τους παράγοντες του συλλόγου μιλιούνται μεταξύ τους τυπικά και πίσω από την πλάτη ο ένας υποστηρίζει για τον άλλον ότι «αυτός είναι η μεγαλύτερη πληγή για το σύλλογο». Πέμπτον, ότι στον Ολυμπιακό υπάρχουν παίκτες και παράγοντες που θέλουν ο Νορβηγός να φύγει σήμερα και παίκτες και παράγοντες που θέλουν ο Νορβηγός να μείνει και πιστεύουν ότι το καλοκαίρι πρέπει να φύγουν αυτοί που τον υπομονεύουν. Μπάχαλο, με λίγα λόγια.

Η... τακτική του Σόλιντ

Ο Νορβηγός προφανώς δεν έχει καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος και δοκίμασε να το αντιμετωπίσει όπως τα αντίστοιχα περσινά περιστατικά. Δηλαδή περίπου σαν να μη συνέβη κάτι. Δεν μίλησε στον Ριβάλντο, δεν είπε κάτι στους παίκτες και δοκίμασε να ξεπεράσει την κρίση σαν να μην υπήρχε. Ομως η φετινή κατάσταση είναι τελείως διαφορετική. Πρώτον, ο Σόλιντ δεν είναι στο απυρόβλητο, όπως ήταν πέρυσι, από τους οπαδούς. Δεύτερον, η φθορά στις σχέσεις του με τους παίκτες είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που υπήρχε πέρυσι στο ίδιο διάστημα. Τρίτον και βασικότερον, οι παίκτες πέρυσι ούτε που μπορούσαν να φανταστούν ότι ο Κόκκαλης θα μπορούσε να αντικαταστήσει στους τέσσερις-πέντε μήνες έναν προπονητή που τον επέλεξε ο ίδιος ως αντικαταστάτη του Μπάγεβιτς. Σήμερα οι παίκτες, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται, γνωρίζουν ότι ο Κόκκαλης δεν θέλει και πολύ για να τον αλλάξει τον Νορβηγό. Η τακτική του Σόλιντ αποδεικνύεται φέτος τελείως λανθασμένη. Ο Νορβηγός πλέον έχει δύο δρόμους. Είτε θα φύγει από τον Ολυμπιακό ως ο άνθρωπος που αποφάσισε να ξηλώσει κάποιους από τους πρωτοκλασάτους παίκτες αυτής της ομάδας και να στηριχτεί στους δικούς του (έχει και κάποιες λίγες πιθανότητες να μείνει) είτε θα φύγει από τον Ολυμπιακό επιμένοντας στα ίδια πρόσωπα που πέρυσι του προσέφεραν απλόχερα το νταμπλ και φέτος δεν θα του επιτρέψουν να βγάλει ούτε τα Χριστούγεννα. Τι από τα δύο θα επιλέξει, δεν είναι κανείς στη θέση να προβλέψει... Οσο για το τι πιστεύει ο Νορβηγός; Το πολύ απλοϊκό, ότι έχει κάνει λάθος επειδή δεν εκτίμησε ότι αυτή η ομάδα που παρέλαβε πριν από ένα χρόνο έκλεινε τον κύκλο της. Αν το είχε καταλάβει -όπως λέει ο ίδιος- θα την είχε αλλάξει και δεν θα προσπαθούσε να τον διευρύνει αυτόν τον κύκλο, όπως έκανε μέχρι σήμερα. Ο κύριος Σόλιντ και αργά το κατάλαβε και, κυρίως, φέτος έχασε το παιχνίδι για έναν απλό λόγο. Ο Σόλιντ ποτέ δεν μας έδειξε ότι είναι μεγάλος προπονητής. Δεν μας έδειξε καν ότι ως κόουτς είναι απλώς καλός. Ούτε πέρυσι που πήρε το νταμπλ ούτε φέτος που πάει κατά διαόλου. Εκείνο που μας έδειξε πέρυσι ο Σόλιντ ήταν ότι είναι εξαιρετικός μάνατζερ, που ξέρει να διαχειρίζεται τις κρίσεις και τα τερτίπια των παικτών-βεντετών της ομάδας. Φέτος το έχασε κι αυτό και γι' αυτό θα χάσει τη θέση του, όταν τη χάσει και αν τη χάσει.

Οι κινήσεις του Κόκκαλη

Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού είναι πάντα απρόβλεπτος όσον αφορά τις αποφάσεις του στο θέμα προπονητή. Τον Μπάγεβιτς (την πρώτη φορά) και τον Λεμονή τους έφαγε ύστερα από νίκες με 4-1. Οποιος λοιπόν αποφασίσει με βάση το παρελθόν να κάνει πρόβλεψη, αυτή θα είναι τελείως παρακινδυνευμένη. Ο Κόκκαλης, σύμφωνα με αυτούς που είναι γύρω του, δεν θα απολύσει σήμερα-αύριο τον Νορβηγό. Φαίνεται ότι θα του δώσει μία ακόμα ευκαιρία να συνεφέρει την ομάδα. Αυτή η ευκαιρία όμως είναι πιθανόν, πρώτον, να εξαντληθεί σε δύο Κυριακές (σε περίπτωση ήττας, δηλαδή, από τον Παναθηναϊκό στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ) ή στις αρχές Δεκμεβρίου, αν ο Ολυμπιακός δεν κατορθώσει να τερματίσει έστω τρίτος στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ και να συνεχίσει στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Αυτά είναι τα δύο επόμενα ματς, στα οποία η ήττα για τον Ολυμπιακό θα είναι μη αναστρέψιμη για τον Νορβηγό. Εξυπακούεται βεβαίως ότι αν συμβούν στο ενδιάμεσο ακραία αποτελέσματα («διπλό» του Εργοτέλη στο Καραϊσκάκη), τότε η απομάκρυνση του Νορβηγού είναι πιθανόν και να επισπευθεί. Με λίγα λόγια, ο Σόλιντ από εδώ και στο εξής θα πορεύεται ματς το ματς, νίκη τη νίκη. Κερδίζει, μένει, χάνει, φεύγει.

Είτε μείνει είτε φύγει, όμως, ο Σόλιντ υπάρχει κι ένα ερώτημα. Το ερχόμενο καλοκαίρι που ο Ριβάλντο και ο Γεωργάτος σταματούν και τα συμβόλαια του «Τζόλε», του Νικοπολίδη, του Οκκά, του Ανατολάκη λήγουν, ποιος θα αποφασίσει και με ποια κριτήρια;