Η νομιμοποίηση της αηδίας (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Κι όμως, η δυνατότητα να διορθωθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο χάθηκε το περασμένο καλοκαίρι: η ιστορία είναι σαν την ασθένεια, σου αποκαλύπτεται μόνο μετά. Το περασμένο καλοκαίρι το ελληνικό ποδόσφαιρο έφτασε σε μια οριακή στιγμή, μπροστά σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι: από τη μία υπήρχε ο αποκλεισμός από τη FIFA και από την άλλη η διατήρηση της αθλιότητας στη λαμπρότητα που τη βλέπουμε σήμερα. Θορυβημένη και από τη μετωπική επίθεση του αθλητικού Τύπου (που συντάχθηκε με τη διατήρηση της αθλιότητας, υπερασπιζόμενη ένα ποδόσφαιρο ντροπής), η κυβέρνηση προτίμησε να κάνει πίσω. Και το αποτέλεσμα το βλέπουμε.

Τι είναι το «αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου»; Τίποτα διαφορετικό από τη φετινή θλίψη. Από το ξεκίνημα της σεζόν αποκαλύπτεται μπροστά μας η νοσηρότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια. Η φτώχεια σε επενδύσεις βαφτίζεται «μεταγραφική πολιτική». Ο βιασμός κάθε λογικής, έτσι όπως έχει γίνει έπειτα από αλλεπάλληλες τροποποιήσεις του ΚΑΠ, ονομάζεται «νόμος». Η ατιμωρησία έγινε κανόνας και η οργανωμένη επαιτεία στον ΟΠΑΠ λέγεται Σούπερ Λίγκα. Το θέαμα είναι κατά κανόνα θλιβερό, η διαιτησία ελεγχόμενη, τα «χαστούκια» στην Ευρώπη ασταμάτητα. Τα επεισόδια που έγιναν πριν από τον αγώνα του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ έχουν γίνει με την ευλογία όλων όσοι κρατούν τις τύχες του ελληνικού ποδοσφαίρου: οι ίδιοι οι παράγοντες, καταργώντας με τη βοήθεια των πιονιών που διοικούν την ομοσπονδία κάθε είδους τιμωρία, έδωσαν στους οργανωμένους το δικαίωμα να τα κάνουν λίμπα. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι στη συνέχεια του πρωταθλήματος θα γίνουν ακόμα χειρότερα πράγματα.

Ξύλο

Πάντοτε στην Ελλάδα υπήρχε πρόβλημα βίας στα γήπεδα του ποδοσφαίρου. Ποτέ το γηπεδικό κοινό δεν αποτελείτο από παιδιά και οικογένειες. Παρά τα παραμύθια με τα οποία μας έχουν μεγαλώσει, ο Ελληνας δεν ήταν ποτέ φίλαθλος –ήταν πάντοτε οπαδός και μάλιστα οπαδός της νίκης, διότι στο γήπεδο έψαχνε να βρει ό,τι έλειπε από τη σχεδόν άδεια ζωή του. Ούτε ποτέ στα ντέρμπι πήγαιναν στο γήπεδο όλοι μαζί και κάθονταν δίπλα δίπλα, ανεξαρτήτως της ομάδας που υποστήριζαν. Οι φίλοι είχαν συνηθίσει όταν ανήκαν σε διαφορετικές ομάδες να πηγαίνουν σε διαφορετικές εξέδρες ήδη από τη δεκαετία του '60 –όποιος βρισκόταν για κακή του τύχη σε εξέδρα αντίπαλων οπαδών, το βούλωνε ή προσποιείτο τον ομοϊδεάτη. Και πάντοτε έφτανε ένα φιτίλι για να ανάψει η φωτιά και να πέσει ξύλο.

Διαφορά

Ποια είναι η διαφορά με αυτό που συμβαίνει φέτος; Οτι όλα αυτά τα στραβά, τα χυδαία και τα θλιβερά απασχολούσαν και προβλημάτιζαν τις ομάδες (και κατά δεύτερο λόγο το κράτος), όπως όλα τα προβλήματα. Κανείς δεν ήθελε να γίνεται το γήπεδό του κόλαση, κανείς δεν επαιρόταν για την αθλιότητα των οπαδών και κυρίως κανείς δεν έβαζε το κεφάλι του στην άμμο για να μη βλέπει τα στραβά. Φέτος, για πρώτη φορά στην ιστορία, όχι απλώς του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας, ένα πρόβλημα νομιμοποιήθηκε από όσους έπρεπε να το αντιμετωπίσουν: η Σούπερ Λίγκα, με την κατάργηση των τιμωριών και τον ουσιαστικό έλεγχο των αθλητικών δικαστών άναψε το «πράσινο φως» για το χάλι που βλέπουμε. Στην πραγματικότητα, η μόνη έγνοια των παραγόντων ήταν να σταματήσουν να πληρώνουν τον λογαριασμό. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο!

Κάλυψη

Πριν αρχίσει το πρωτάθλημα σας είχα γράψει ότι ο ένας εκ των διευθυντών της, ο Γιώργος Κυργιακός, είχε πάει στο SuperSport και είχε ζητήσει να μην καλύπτονται τηλεοπτικά τα επεισόδια: το αν θα γίνονται, δεν έμοιαζε να τον απασχολεί! Χθες, ενώ ο αγωνιστικός χώρος του ΟΑΚΑ είχε γίνει πεδίο μάχης, έβλεπα τον έτερο διευθυντή, Πατρίκ Κομνηνό, να ρωτάει τον Γιώργο Κασναφέρη τι ώρα θα αρχίσει τελικά ο αγώνας. Λίγο αργότερα ο υπεύθυνος Τύπου της Σούπερ Λίγκας, ο (φίλος μου) Αλέξης Δέδες, έλεγε πως για ό,τι έγινε φταίει η αστυνομία. Στην ίδια γραμμή είμαι βέβαιος ότι θα κινηθούν και οι υπόλοιποι: η αστυνομία παίρνει τα εισιτήρια και η αστυνομία φροντίζει για τη διάθεσή τους, η αστυνομία συντηρεί τους οργανωμένους, η αστυνομία έχει την ευθύνη τήρησης των αγώνων του πρωταθλήματος, η αστυνομία άλλαξε τον ΚΑΠ ώστε να μην τιμωρείται κανένας. Ωραίο ποίημα, εύχομαι γρήγορα να γίνει και μυθιστόρημα…

Κατάντια

Είναι προφανές ότι όσοι έχουν τις τύχες του ελληνικού ποδοσφαίρου αυτό το ποδόσφαιρο θέλουν. Θέλουν χορηγίες από το κράτος, ονειρεύονται τη λεηλασία του ΟΠΑΠ, ζουν για τη μέρα που η ΕΡΤ, πιεσμένη πολιτικά, θα τους δώσει 10 εκατομμύρια ευρώ για το υπερθέαμα που μας σερβίρουν. Την πρώτη χρονιά που η πολιτεία τους παραχώρησε το δικαίωμα να κάνουν ό,τι γουστάρουν, το πρώτο που σκέφτηκαν ήταν πώς θα κάνουν σήμα κατατεθέν του πρωταθλήματος τη χυδαιότητα: τα έχουν καταφέρει, μια και στα δύο πρώτα ντέρμπι του πρωταθλήματος έγινε κόλαση. Η ερώτηση είναι «μέχρι πότε θα ανέχεται αυτή την κατάντια το κράτος;».

Θάτσερ

Στην Αγγλία –για πολύ λιγότερα– η Θάτσερ πήρε πρωτοβουλίες που αποδείχτηκαν η σωστή συνταγή. Κανείς δεν μπορεί πια να ανακαλύψει την Αμερική: ας παραδειγματιστούμε επιτέλους από αυτούς που ξέρουν. Αν η κυβέρνηση ανησυχεί γι' αυτή την αθλιότητα, αύριο κιόλας ο Γιώργος Ορφανός πρέπει να πάει στον Μπλάτερ και να διαπραγματευτεί μαζί του τους όρους μιας αυτοεξορίας των ελληνικών συλλόγων από όλες τις διεθνείς διοργανώσεις –η Εθνική δεν κινδυνεύει, μια και θυμίζω ότι τον καιρό του βρετανικού αποκλεισμού και η εθνική Αγγλίας έπαιζε κανονικά. Μένοντας έξω από όλο τον πολιτισμένο κόσμο, όπως η συμπεριφορά που έχουμε επιτάσσει, θα μπορέσουμε να βρούμε λύσεις –αν δεν τις βρούμε, δεν υπάρχει κανένας λόγος να έχουμε ποδόσφαιρο.

Αηδία

Για το ματς –και τη δίκαιη νίκη της ΑΕΚ– θα σας γράψω αύριο. Δεν είχα καμιά όρεξη σήμερα, μετά την αηδία που ένιωσα παρακολουθώντας αυτά τα θλιβερά γεγονότα, που με τη σφραγίδα και τα χειροκροτήματα της Σούπερ Λίγκας έγιναν στην αρχή…

RroZone 7

Εξαιρετικά πήγαν το τριήμερο τα πράγματα. Τόσο καλά, που από τους αναστεναγμούς ανακούφισης παραλίγο να χαλάσει ο καιρός! Να τι μεταδίδουν οι ανταποκριτές μου. (Θυμίζω ότι η στήλη είναι μια προσφορά της αγγλικής εταιρείας ProZone, που πληρώνεται ένα σωρό λεφτά για να μετράει τα κουκούτσια των κουμπάρων).

• Σκουφίτσας (Εργοτέλης - Ηρακλής 2-1). Σας είχα εγκαίρως επισημάνει ότι «την ώρα που γίνεται η συναυλία των Ηρακλειδέων με τον Ρέμο και τον Τερζή στη Σαλονίκη, θα γλεντάει στο Ηράκλειο ο Τζώρτζογλου». Επεσα έξω τελικά μόνο στο θέμα της συναυλίας, η οποία λόγω κακοκαιρίας δεν έγινε.
• Βασσάρας (Αρης - ΠΑΟΚ 0-0). Ευχαριστώ τον καλό διαιτητή, που επιβεβαίωσε πανηγυρικά τις προβλέψεις! Εγραφα ότι «ο Κύρος για να μη δώσει δικαιώματα θα παίξει 50-50, που και πάλι όταν μιλάμε για ντέρμπι ισοδυναμεί με μια ψιλή αβάντα στον φιλοξενούμενο». Στο 70' οι παίκτες του Αρη είχαν κάνει 14 φάουλ και είχαν πάρει 4 κίτρινες, οι του ΠΑΟΚ 26 και είχαν πάρει μία! Ο Ζαγοράκης τον έβριζε σε όλο το ματς κι αυτός χαμογελούσε: ιδανική διαιτησία για 0-0…
• Δαλούκας (Ιωνικός - Αιγάλεω 0-1). Ουδείς αντελήφθη την παρουσία του, η οποία, όπως είχα τονίσει, δεν θα είχε ουσία στο ματς. Το αγαπημένο τραγούδι όλων στο τέλος ήταν το «Δανεικά, τα πάντα είναι δανεικά». Να το θυμόμαστε…
• Ζωγράφος (Ατρόμητος Αθηνών - Ολυμπιακός 1-0). Είχα προτείνει στον Σπανό να ανάψει κάνα κερί. Το έκανε και το θαύμα έγινε. Αν στον Ολυμπιακό έχουν παράπονα, ας ζητήσουν να εξαιρεθεί από τα ματς της ομάδας ή να βγει από τους πίνακες! Κανείς δεν θα έχει αντίρρηση…
• Καλόπουλος (Ξάνθη - Κέρκυρα 1-1). Ο Σπύρος γλίτωσε από ενέδρα! Ο «Κάλοου» περίμενα ότι θα δώσει μια ψιλή αβάντα στην Ξάνθη. Τη χόντρυνε πολύ…
• Γερμανάκος (Απόλλων Καλαμαριάς - ΟΦΗ 0-0). Ρεσιτάλ. Οι τρεις μέρες που πέρασε με τον Κασναφέρη στο Βέλγιο του έκαναν καλό.
• Κουκουλάκης (Πανιώνιος - Λάρισα 2-1). Εγραφα ότι «επί Αχιλλέως θα είχε βγάλει τον σταυρό με τον άσο και θα τον κάρφωνε στη σέντρα». Μολονότι ο έντιμος γιατρός δεν ήθελε να πάει παραπέρα από το 50-50, λίγη έδρα έπαιξε.
• Κασναφέρης (Παναθηναϊκός - ΑΕΚ 1-2). Τον άφησαν ήσυχο και, όπως πρόβλεψα, έδωσε ρεσιτάλ. Οπως είχα επισημάνει, «και οι τρεις ευχαριστημένοι αυτή τη φορά δύσκολα θα μείνουν». Αν στον ΠΑΟ έχουν παράπονα για το 50-50, ας πάνε στον καλό φίλο να διαμαρτυρηθούν.

Ούτε τον δικό του!

Δεν θα ήθελα να επανέλθω, μια και δεν μου αρέσει να ξύνω πληγές, πλην όμως οι φαν της πολιτικής καριέρας του Γιάννη Ξανθόπουλου είναι τόσοι πολλοί, που με υποχρέωσαν –κυριολεκτικά!– να κάνω ρεπορτάζ για το τι γραμμή έδωσε στους προσωπικούς ψηφοφόρους του ο φωτεινός ηγέτης της Νίκαιας. Πέρα από το προφανές (όποιος γνωρίζει τον Ξανθόπουλο ξέρει ότι ανάμεσα σε μια κυρία όπως η Δημητρούλα Μόσχου και έναν κύριο όπως ο Στυλιανός Μπενετάτος ο Γιάννης θα προτιμήσει πάντα την κυρία για λόγους τακτ), ανακάλυψα και κάτι άλλο: ο Ξανθόπουλος δεν ψήφισε ούτε την πρώτη ούτε τη δεύτερη Κυριακή, διότι τα πολιτικά δικαιώματά του εξακολουθούν να βρίσκονται παρκαρισμένα στη Δράμα, δηλαδή στον τόπο καταγωγής του! Από τούδε, όταν ακούτε κάποιον να λέει για υποψήφιο ότι στις εκλογές δεν βρήκε ούτε τη δική του (!), μπορείτε να σκέφτεστε τον Ξανθόπουλο…