Και οι τρεις είναι προπονητές (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Σε τρία ματς που οι οπαδοί του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ έχασαν τη μαγκιά τους μέχρι να εξασφαλιστούν οι βαθμοί, φάνηκε ένα κοινό στοιχείο. Οτι για το υπόλοιπο του πρωταθλήματος και οι τρεις θα παίζουν με προπονητές όχι μόνο επειδή έτσι τους γράφουν οι εφημερίδες, αλλά επειδή συμπεριφέρονται ως τέτοιοι.
Για τον Λορένσο Φερέρ δεν υπήρχαν αμφιβολίες. Από την αρχή της σεζόν ο Φερέρ έδειξε ότι φτιάχνει ενδεκάδες όπως νομίζει, ακόμα κι αν ο υπόλοιπος κόσμος έμενε με το στόμα ανοιχτό. Ως συνήθως, στην ενδεκάδα με την Καλαμαριά χρησιμοποίησε παίκτες που ξεκούρασαν άλλους και που θα ξεκουραστούν στο ματς με τη Λιλ. Εάν όμως οι συνθέσεις του Φερέρ είναι αποτέλεσμα rotation, του Σόλιντ έμοιαζαν περισσότερο με άσκηση διπλωματίας. Για πρώτη φορά και μετά τη συνομιλία με τον Κόκκαλη, ο Νορβηγός άφησε στην εξέδρα παίκτες της ιστορικής ηγεσίας των εννέα πρωταθλημάτων, όπως ο Ανατολάκης και ο Γεωργάτος.

Για τον Ολυμπιακό ο παροπλισμός των τελευταίων του κόμματος του φραπέ δεν είναι φυσικά λύση, αλλά μήνυμα ότι αυτή τη φορά ο πρόεδρος στέκεται στο πλευρό του προπονητή. Ακόμα περισσότερο, ημέρα προπονητή ήταν η χθεσινή για τον Παναθηναϊκό. Με τον Βίκτορ Μουνιόθ να αλλάζει τον darling της «πράσινης» εξέδρας Ιβανσιτς με τον ξεχασμένο Θεοδωρίδη, το μήνυμα ήταν ότι για το υπόλοιπο της σεζόν ο προπονητής θα σκέφτεται λιγότερο τις επιθυμίες της κερκίδας και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και περισσότερο αυτό που του λένε τα ματάκια του.
Η αγωνιστική ήταν ένας θρίαμβος των προπονητών των τριών μεγάλων, αλλά και ένα ακόμα λιθαράκι αμφιβολίας για το πού πηγαίνει η Σούπερ Λίγκα. Η οποία, πέραν της προσπάθειας να φέρει εισοδήματα στους ιδιοκτήτες, δεν δείχνει να ασχολείται με τους πελάτες που τα φέρνουν. Τους οπαδούς.

Η Σούπερ Λίγκα έχει δημιουργήσει λιγότερη τάξη και περισσότερο χάος. Πρώτον, με τις χρηματικές τιμωρίες των ομάδων. Θεωρητικά το μέτρο είναι σωστό. Κανένας κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας δεν φταίει να χάνει τα χρήματα που έχει δώσει επειδή 200 βλαμμένα προσπαθούν να μεταφέρουν τα αδιέξοδά τους στα γήπεδα. Από την άλλη όμως, για να συνεχίσουν να παίζονται τα ματς με οπαδούς των φιλοξενουμένων στις κερκίδες, πρέπει να υπάρχουν συνθήκες που να διασφαλίζουν ότι οι στρατοί, που κατ’ ευφημισμόν ονομάζονται οπαδοί, δεν θα πηγαίνουν σε επαρχιακές πόλεις με σκοπό την καταστροφή τους. Έγινε στο ματς της Λάρισας με τον ΠΑΟΚ και προβλέπεται να επαναληφθεί στο μέλλον. Η προσωρινή απαγόρευση της μετακίνησης οπαδών από πλευράς της Σούπερ Λίγκας, λιγότερο από αποδοχή ήττας, θα είναι μια ρεαλιστική παραδοχή της πραγματικότητας. Ότι με τα σημερινά μέτρα ασφαλείας δεν εξασφαλίζεται τίποτα.

Επίσης, σε παγκόσμια κλίμακα τα ματς δεν διακόπτονται για το παραμικρό. Στο ματς του Ολυμπιακού με τη Ρόμα πετάχτηκε μπουκάλι στον διαιτητή στο ζέσταμα. Παρ’ ότι το συμβάν δεν δικαιολογείτο από φάση, ο διαιτητής σφύριξε κανονικά, αφήνοντας την ΟΥΕΦΑ να αποφασίσει αν υπάρχει λόγος επιβολής ποινής. Εάν ο Μπριάκος είναι η βασιλοπούλα με το μπιζέλι, που και η παραμικρή βρισιά τον ενοχλεί, θα έπρεπε να το είχε δείξει και στο παρελθόν. Εάν υπάρχει εντολή της Σούπερ Λίγκας ότι με το πρώτο «μαλάκα» στον επόπτη υπάρχει διακοπή, θα έπρεπε να το βλέπουμε σε κάθε ματς. Το να αποφασίζει όμως ο Μπριάκος ότι επειδή οι οπαδοί του Ηρακλή έβρισαν σε μία φάση τον επόπτη πρέπει να σταματήσει το ματς, περισσότερο από πολιτική δείχνει προσωπική ευθιξία. Ακόμα χειρότερα, επικίνδυνη για τη συνέχεια νουμερίτιδα.