Θα συνέλθει, αλλά σιγά σιγά... (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Βιασύνες δεν χρειάζονται. Ωστόσο, η βελτίωση ήταν ορατή και η διάθεση για γρήγορο ποδόσφαιρο διαπιστωμένη. Για τον Μουνιόθ θα ήταν καλύτερα να καθυστερούσε χρονικά το ντέρμπι, ώστε να βελτίωνε περισσότερα πράγματα

Tο πρώτο δεκαπεντάλεπτο κόντρα στον Ηρακλή ήταν το καλύτερο του φετινού Παναθηναϊκού. Η ομάδα του Μουνιόθ έβαλε την μπάλα κάτω και έπαιξε γρήγορο ποδόσφαιρο, με ταχύτητα και κάθετες πάσες, κυρίως προς τον ιδιαίτερα κεφάτο Σαλπιγγίδη.

Ετσι παίζοντας, αλλά με μεγαλύτερη χρονική διάρκεια, οι «πράσινοι» μπορούν να μπουν για τα καλά στη διεκδίκηση του τίτλου. Ικανή και αναγκαία προϋπόθεση, να μη νικηθούν από τον «αιώνιο» αντίπαλο στο ντέρμπι της Κυριακής. Παρήγορες είναι δύο ακόμα διαπιστώσεις. Η άμυνα λειτούργησε καλά, με αποτέλεσμα οι παίκτες του Ηρακλή να μην απειλήσουν μέσα από τη μεγάλη περιοχή τον Εμπέντε. Αν και, όπως αναμενόταν, ο ρυθμός του «τριφυλλιού» έπεσε στο δεύτερο ημίχρονο, τότε μπήκε το γκολ, το οποίο κρατήθηκε με σχετική ευκολία και χωρίς να πανικοβληθεί η ομάδα. Πέραν αυτού, βγήκαν και κόντρα επιθέσεις, που θα μετατρέπονταν σε γκολ αν ο βοηθός διαιτητή είχε αφήσει τις φάσεις να εξελιχθούν. Βιασύνες δεν χρειάζονται. Ωστόσο, η βελτίωση ήταν ορατή και η διάθεση για γρήγορο ποδόσφαιρο διαπιστωμένη. Για τον Μουνιόθ θα ήταν καλύτερα να καθυστερούσε χρονικά το ντέρμπι, ώστε να βελτίωνε περισσότερα πράγματα.

Μεγάλη ζημιά ο πιθανός τραυματισμός του Παπαδόπουλου και σίγουρα κέρδος η επιτυχημένη παρουσία του Θεοδωρίδη, που ήταν ο καλύτερος «πράσινος» στο δεύτερο ημίχρονο. Το παιχνίδι της Πέμπτης πιθανότατα θα ταλαιπωρήσει τους παίκτες εν όψει ντέρμπι, εκτός κι αν ο Ισπανός κόουτς αξιοποιήσει το βάθος του πάγκου του, ώστε να έχει σε σχετικά καλή κατάσταση τους θεωρούμενους βασικούς. Μην το αποκλείετε...

Θα ήταν πολύ ελπιδοφόρο για το ελληνικό ποδόσφαιρο αν έβγαινε το συμπέρασμα ότι ο Εργοτέλης και η Καλαμαριά έχουν με δική τους ευθύνη μειώσει το άνοιγμα της ψαλίδας που τους χωρίζει από Ολυμπιακό και ΑΕΚ αντίστοιχα.
Η ψαλίδα έχει κλείσει με ευθύνη των «μεγάλων», που και προχθές εμφάνισαν μέσα στις έδρες τους πολλά αγωνιστικά προβλήματα. Ετσι συνεχίζοντας, είναι λογικό που δεν μπορούν να σταθούν με αξιώσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ο Σόλιντ, για λόγους όχι απολύτως σχετικούς με τη θέλησή του, μπήκε κι αυτός στη λογική του ροτέισον, που εφαρμόζει πρώτος –και καλύτερα– ο Φερέρ. Το εύκολο συμπέρασμα είναι ότι «έλαμψε» ο Χάρης Παππάς. Χαίρω πολύ. Κι ο Τόζερ με τον Χετεμάι έλαμψαν, αλλά η ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο ήταν τραγική. Κατά συνέπεια, το θέμα, όταν μιλάμε για ομάδες, δεν μπορεί να είναι οι εμφανίσεις νεαρών ποδοσφαιριστών που εκπέμπουν ελπιδοφόρα μηνύματα. Με τις εμφανίσεις των ομάδων πρέπει να δούμε τι γίνεται.

Η ΑΕΚ για ένα ολόκληρο ημίχρονο αποτύγχανε να βρει ρυθμό ώστε να επιβληθεί του Απόλλωνα. Ακόμα και στην κατοχή μπάλας εμφανίστηκε προβληματική. Το ότι ο βοηθός είχε «στραβωμάρα» σε δύο φάσεις προς το τέλος του παιχνιδιού δεν αλλάζει την εικόνα. Μια άλλη ανησυχητική παρατήρηση είναι ότι ο Ντελίμπασιτς, αν και καλύτερος επιθετικός από Καπετάνο και Καμπάνταη, αδυνατεί να λειτουργήσει ως παρτενέρ του Λυμπερόπουλου.

Ο πρωταθλητής βγήκε για μια φορά ακόμα από τα αδιέξοδά του χάρη στο ταλέντο του Ριβάλντο. Ο σταρ απέχει πολύ από τον πραγματικό εαυτό του και είναι αδύνατο να επανέλθει. Ωστόσο, φάσεις σαν κι αυτή του γκολ μπορεί να τις φέρνει βόλτα και όταν φτάσει τα σαράντα. Εφόσον οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπορούν να βρουν άλλες λύσεις για να νικούν τους αντιπάλους τους στο Καραϊσκάκη, ας κάνουν δύο χρόνια ακόμα συμβόλαιο στον Βραζιλιάνο. Διαφορετικά, υπάρχει ο ελπιδοφόρος Παππάς, που θα σουτάρει έξω από την περιοχή και η μπάλα θα «ταξιδεύει» αργά αργά μέχρι να περάσει έξω από τα δοκάρια...