Ντέρμπι χωρίς προσδοκίες (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Τι ντέρμπι θα δούμε; Ο Θεός να με βγάλει ψεύτη, αλλά περιμένω ένα από τα χειρότερα ματς των τελευταίων χρόνων. Τα τελευταία χρόνια, μολονότι η ποιότητα του ελληνικού πρωταθλήματος πέφτει, τα ντέρμπι των «αιωνίων» ήταν πολύ συχνά καλά ματς. Πέρυσι ο Ολυμπιακός βρήκε κουρασμένο τον ΠΑΟ Αύγουστο μήνα, τον περίμενε και, αφού τον κούρασε, τον νίκησε. Στη ρεβάνς ο Σόλιντ αιφνιδίασε τον Μαλεζάνι παίζοντας με τέσσερις παίκτες που έβγαιναν από αριστερά και γύρισε το 0-1. Τα δύο περσινά ματς είχαν και τακτική και στρατηγική και πρωταγωνιστές και θέαμα. Φέτος, απλώς ελπίζω να μην πλήξουμε.

Στο πρόσφατο ντέρμπι (Παναθηναϊκός-ΑΕΚ 1-2), το πρώτο του Μουνιόθ στην Ελλάδα, ο ΠΑΟ έχασε επειδή προσπάθησε πολύ να νικήσει. Παίζοντας με πέντε παίκτες που δυσκολεύονται να μαρκάρουν, (Ιβανσιτς, Βίκτορ, Ρομέρο, Παπαδόπουλος, Σαλπιγγίδης, δύσκολα θα γυρίσουν πίσω για να δώσουν μάχες στη μεσαία γραμμή), ο Παναθηναϊκός είχε μόνο μία επιλογή: να καθαρίσει το ματς στο πρώτο ημίχρονο. Από τη στιγμή που δεν το κατάφερε, ήταν δεδομένο ότι δύσκολα με την ενδεκάδα που έπαιζε θα κρατούσε την ΑΕΚ μακριά από τη μεγάλη περιοχή του. Στο δεύτερο ημίχρονο η ΑΕΚ μετέφερε το παιχνίδι στα καρέ του ΠΑΟ με ευκολία, μια και στη μέση κανείς δεν έκοβε. Οι παίκτες που έβγαζε από τις δεύτερες γραμμές κινούνταν ουσιαστικά χωρίς πίεση. Η ΑΕΚ δεν δημιούργησε κινδύνους, αλλά έπαιξε με την μπάλα πιο πολύ και γι' αυτό νίκησε.

Μπορούσε

Ο Μουνιόθ μπορούσε να φορτώσει τον ΠΑΟ με αμυντικά χαφ και μπακ. Να βάλει τον Νίλσον αντί του Ρομέρο, να χρησιμοποιήσει τον Αντριτς αντί του Βίκτορ, να πάιξει 3-5-2 ρίχνοντας και τον Κώτσιο (ή όποιον άλλο) δίπλα στον Γκούμα και τον Μόρις. Το να σκεφτείς και να φτιάξεις μια σύνθεση που να παίζει καλά ανασταλτικά δεν είναι τίποτα το δύσκολο. Το αληθινό κατόρθωμα είναι να φτιάξεις μια ομάδα που να παίζει καλή μπάλα και να κερδίζει. Και το «καλή μπάλα» είναι απλό –όσο κι αν πολλοί στον καιρό μας προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε τι ακριβώς σημαίνει. Καλή μπάλα παίζουν οι καλοί παίκτες, αυτοί που μπορούν και δημιουργούν κι όχι αυτοί που καταστρέφουν χωρίς κανένα βάρος στη συνείδησή τους. Ο Ισπανός προπονητής του ΠΑΟ έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι ο σκοπός του είναι ακριβώς αυτός: να χωρέσει στην ενδεκάδα του ΠΑΟ τους πιο προικισμένους, με όποιο κόστος.

Συμπεράσματα

Το πρώτο συμπέρασμα του Μουνιόθ ήταν ότι η ενδεκάδα του ΠΑΟ χρειάζεται ποιότητα. Το δεύτερο, ότι θα πρέπει ο ίδιος να ψάξει το πώς θα διασφαλιστούν σε αυτή την ενδεκάδα κάποιες απαραίτητες ισορροπίες. Ο Μουνιόθ δεν διάλεξε τους παίκτες –προσπαθεί να δει τι μπορεί να πάρει από αυτούς σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μετά την ήττα από την ΑΕΚ ο Ισπανός «ξέθαψε» –και πολύ καλά έκανε– τον Γιώργο Θεοδωρίδη και τον έριξε στο δεύτερο ημίχρονο στο Καυταντζόγλειο: το πάθημα με την ΑΕΚ έγινε μάθημα –ο ΠΑΟ χρειάστηκε τις υπηρεσίες ενός ακόμα χαφ και ο Θεοδωρίδης είναι τέτοιος. Στο Μπόλεσλαβ ο προπονητής του ΠΑΟ διάλεξε μια πιο ισορροπημένη μεσαία γραμμή (με Νίλσον, Λεοντίου, Τζιόλη, Ιβανσιτς και μετά Ρομέρο), αλλά και πάλι, όταν διαπίστωσε ότι ο ΠΑΟ δεν είχε πολλά να φοβηθεί, πρόσθεσε ποιότητα: ο Βίκτορ ήταν απαραίτητος για να φτάσει ο ΠΑΟ στο γκολ.

Αποτέλεσμα

Ο ΠΑΟ καλυτερεύει όσο ο προπονητής του τον ανακαλύπτει και τον καταλαβαίνει, αλλά δεν βλέπω το ίδιο από τον Ολυμπιακό και γι' αυτό φοβάμαι ότι το ντέρμπι θα πνιγεί στη μετριότητα. Ο πρωταθλητής θέλει ένα αποτέλεσμα που θα του δώσει την ηρεμία που χάθηκε. Η εντύπωσή μου είναι ότι η ανάγκη του αποτελέσματος αυτή τη στιγμή στον Ολυμπιακό είναι μεγαλύτερη από τη θέληση για καλή εμφάνιση. Για να φτάσει στο αποτέλεσμα, ο Σόλιντ θα στηριχθεί –όπως και πέρυσι– στο τσαγανό των παικτών του –το λέει σε κάθε ευκαιρία. Αν αυτοί δεν παίξουν καλά, θα φταίνε γιατί υπάρχουν (ως συνήθως…), αν παίξουν, θα είναι όλοι ξανά μάγκες: συγχωρήστε με, αλλά αυτό το είδος της αγωνιστικής προσέγγισης του ντέρμπι δεν μου φαίνεται ότι βασίζεται σε κάποιο τεχνικό σχέδιο που χρήζει ανάλυσης.

Λογική

Τον τελευταίο καιρό πολλά από αυτά που συμβαίνουν στον Ολυμπιακό ξεφεύγουν από τους λογικούς τρόπους με τους οποίους πρέπει να αντιμετωπίζεται το ποδόσφαιρο. Οι παίκτες φταίνε για όλα –λες και είναι οι παίκτες που απαιτούν να αγωνίζονται βασικοί, οι παίκτες που κάνουν τις μεταγραφές, οι παίκτες που αποφασίζουν με ποιο σχήμα θα κατεβεί η ομάδα. Οι παίκτες, επίσης, φταίνε επειδή μεγάλωσαν: προφανώς όταν υπογράφουν τα συμβόλαιά τους κρύβουν τα χρόνια τους και παραπλανούν –οι άθλιοι!– τον προπονητή και τη διοίκηση! Ο Ολυμπιακός έχει 32 παίκτες δηλωμένους στο δυναμικό του, αλλά από αυτούς οι μισοί δεν κάνουν κι ας μην έχουν παίξει σχεδόν ποτέ. Στο ματς εναντίον του ΠΑΟ ο Σόλιντ θα στηριχθεί στους γνωστούς «τελειωμένους», «άχρηστους», «αχάριστους», «τεμπέληδες».

Τύχη

Αν κάποιος δεν ξέρει τον Ολυμπιακό, θα πίστευε ότι στο ΟΑΚΑ δεν έχει τύχη. Η εξέδρα του βρίζει τον Ανατολάκη και τον Γεωργάτο, δυσφορεί με τον Τζόρτζεβιτς και τον Ριβάλντο, διέλυσε προ πολλού τον Καφέ, απλώς ανέχεται παίκτες όπως ο Μάριτς, ο Κωστούλας, ο Πάντος. Κι όμως, όλοι αυτοί –μια ράτσα πρωταθλητών που δεν καταλαβαίνουν τίποτα και που θα μείνουν αναντικατάστατοι όχι μόνο στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού, αλλά κυρίως στην ιστορία του– είναι ικανοί αύριο να κατεβούν στο ΟΑΚΑ και να πάρουν το αποτέλεσμα που θέλουν, όπως έχουν κάνει τόσες και τόσες φορές. Μόνο που οι παίκτες μπορούν να καταθέσουν προσωπικότητα και ψυχή: η οργάνωση του παιχνιδιού είναι δουλειά άλλου –εκεί οι παίκτες δεν έχουν και πολλά να κάνουν.

Μάγκας

Ο Μουνιόθ ψάχνει ισορροπίες, ο Σόλιντ τρόπους για να πείσει τους παίκτες να τον κάνουν πάλι μάγκα. Δεν προκύπτει ότι θα δούμε καλή μπάλα. Μακάρι να κάνω λάθος.

«Παπαγαλάκια»

Δεν θορύβησε μόνο τον Πέτρο Κόκκαλη η ξαφνική επίσκεψη του Γιάννη Βαρδινογιάννη στον Ορφανό παραμονές του ντέρμπι: κάποιοι άλλοι κατουρήθηκαν! Ο Τζίγκερ είχε βαρεθεί καιρό τώρα να τσουβαλιάζεται η δική του άποψη με τις γνώμες των άλλων και να κυκλοφορεί από διάφορα «παπαγαλάκια» ότι «όλοι οι μεγάλοι τα έχουν βρει και είναι κόντρα στην πολιτεία και υπέρ του κατάπτυστου αυτοδιοίκητου του ποδοσφαίρου». Μπορεί η συζήτηση με τον υφυπουργό να αφορούσε κυρίως το γήπεδο, όμως Τζίγκερ έκανε σαφές ότι διαφωνεί με τα σχέδια λεηλασίας του ΟΠΑΠ, ότι δεν συμφωνεί απόλυτα με τις πρόσφατες δηλώσεις του Ντέμη κατά του κράτους με θέμα τη βία και ότι γενικώς σκέφτεται και κρίνει και δεν ακολουθεί απόψεις τρίτων. Το αφεντικό του ΠΑΟ άργησε να επισκεφτεί τον Ορφανό, πιθανότατα επειδή είχε φάει το παραμύθι ότι θα γίνει ανασχηματισμός. Το κυκλοφορούσαν οι ίδιοι που καιρό τώρα λένε ότι ο Ορφανός παίζει το παιχνίδι του Βίκτωρα. Ο Τζίγκερ πλέον ξέρει ότι μόνο έτσι δεν έχει το πράγμα.

Psycho 8

«Γιατί έβαλε όλους τους περίεργους την Κυριακή;», ρώτησα. «Για να γίνει παντού το έλα να δεις και να μην ασχολούνται όλοι με το ντέρμπι», μου εξήγησαν. Είναι πονηρός ο Psycho, τι νομίζετε…
• Κάκος (ΟΦΗ-Λάρισα). Είναι αυτό που λένε «παιζόμενος». Λογικά μετά την αβάντα που είχε ο ΟΦΗ την περασμένη Κυριακή από τον Σταυρίδη θα παίξει 50-50, που είναι καλό για τη Λάρισα. Ομως (επειδή θέλει να τα έχει καλά και με την οικογένεια) λίγο ΟΦΗ παίζει από συνήθεια. Προς το «Χ», με λίγη ενοχή.
• Γερμανάκος (ΠΑΟΚ-Κέρκυρα). Το φεγγάρι δεν είναι καλό για τον Σπύρο. Χαμένος από χέρι δεν είναι, διότι στον ΠΑΟΚ γίνεται της τρελής, αλλά άμα περιμένει αβάντα από τον Γερμανό τζούνιορ (και τους επόπτες του) στην Τούμπα, καλοψώνισε.
• Δαλούκας (Ατρόμητος-Εργοτέλης). Ημουν διστακτικός στην αρχή, αλλά παρακολουθώντας τον με κέρδισε. Καλός διαιτητής είναι. Και ο καλός διαιτητής είναι πάντα καλός για την καλή ομάδα.
• Παπασταμάτης (Ξάνθη-Ιωνικός). Να προσέξουν το πουλέν μου στην Ξάνθη, μολονότι 50 -50 θα παίξει και δεν κάνει χάρες. Δεν νομίζω, πάντως, ότι θα βγει ανακοίνωση αυτή τη φορά.
• Ζανετίδης (Πανιώνιος-Αιγάλεω). Παλιά, όταν ζούσε ο Νίκος ο παπαγάλος, έναν καφέ στο γραφείο τον πίναμε πού και πού. Πλέον απλώς δεν στενοχωρούμε το Γουρούνι, αλλά το ζήτημα είναι τι θέλει το Γουρούνι. Πανιώνιο δύσκολα. Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς…
• Τσίκινης (Καλαμαριά-Ηρακλής). Δύο Καλαματιανοί στην ίδια πόλη. Επειδή έχουμε πιει έναν καφέ με το Δαμήλο, που λες και συ, δεν σημαίνει ότι θα τον αβαντάρουμε κιόλας. Κι ας τον έχουν περάσει δύο-τρία χειρουργεία.
• Τσαχειλίδης (Αρης-ΑΕΚ). «Το πάει φιρί φιρί ο Ψυχώ να σκοτωθεί με την ΑΕΚ», μου λένε. Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι στον Αρη νιώθουν ότι η διαιτησία τούς έχει κόψει τέσσερις –τουλάχιστον– βαθμούς και δεν έχουν πολύ άδικο. Παρά τις αντίθετες φήμες, δεν μου φαίνεται ότι θα τους πάρουν πίσω σε αυτό το ματς.
• Τεροβίτσας (Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός). Μια οικογένεια συνταράσσεται. Ο μπαμπάς δεν τον ήθελε γιατί «δεν έχει μπέσα, όπως δεν είχε κι ο Νικάκης» και ο γιος θυμίζει ότι «με τον Νικάκη μια χαρά φίλοι είμαστε καιρό τώρα». Στο γήπεδο υπάρχουν κι άλλοι φίλοι: οι επόπτες, ο Μπίκας, όλοι μια χαρά σχέση έχουν με την ΟΥΕΦΑ. Στον ΠΑΟ υπήρξε ανακούφιση, αφού δεν ήθελαν Μπριάκο, Βασσάρα, Κάζνα, Τσίκινη. Ή θα δικαιωθεί η πολιτική στήριξης ή προβλέπω σεισμούς.