Η επιστροφή ενός ειδώλου (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Παναθηναϊκός-Λοτομάτικα Ρόμα απόψε στο ΟΑΚΑ. Ποιος οπαδός των «πρασίνων» δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει από κοντά τον αγώνα; Όποιος σήκωσε το χέρι του, είναι προφανώς άσχετος, φερμένος από το ποδόσφαιρο ή από το γυναικείο βόλεϊ, που είναι και της μόδας. Η παρουσία του Ντέγιαν Μποντιρόγκα στις τάξεις της ρωμαϊκής ομάδας είναι το απόλυτο δέλεαρ. Οταν προκύπτει ευκαιρία να χειροκροτηθούν όχι μόνο «οι δικοί μας», αλλά και οι αντίπαλοι, αξίζει να κινητοποιηθούν (εκτός από τους οπαδούς) και οι φίλαθλοι. Πιένες θα γνωρίσει το ΟΑΚΑ. Αλήθεια, γνωρίζει κανείς τι ακριβώς σημαίνει αυτή η έκφραση;

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μποντιρόγκα έρχεται στην Ελλάδα για να περάσει από το παλιό του σπίτι. Στις 18 Μαρτίου 2004 αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό με τα χρώματα της τότε ευρωπρωταθλήτριας Μπαρτσελόνα, η οποία πέρασε από την Αθήνα σαν σίφουνας: 66-84. Αλλά ο ερχομός του πέρασε απαρατήρητος. Ο αγώνας, βλέπετε, έγινε στο Σπόρτιγκ και δεν μεταδόθηκε καν από την τηλεόραση. Λίγο ακόμα και θα θύμιζε ιδιωτική κατ' οίκον επίσκεψη. Δύο χιλιάδες άνθρωποι χώρεσαν όλοι κι όλοι στο γήπεδο-στρούγκα για να υποδεχθούν το παλιό είδωλό τους.

Ας μη σας φανεί υπερβολική η λέξη που χρησιμοποίησα. Ο Μποντιρόγκα υπήρξε για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού είδωλο όσο ελάχιστοι μπασκετμπολίστες, πόσω μάλλον αλλοδαποί. Στα τέσσερα χρόνια της εδώ παρουσίας του οδήγησε το «τριφύλλι» στην κατάκτηση δύο ευρωπαϊκών τροπαίων και τριών πρωταθλημάτων Ελλάδας. Ηγέτης αληθινός, ήταν ο άνθρωπος για τα δύσκολα και ταυτόχρονα ο πρώτος που έσκαγε χαμόγελο στα εύκολα. Η εξέδρα δεν περίμενε εκείνη τη γρονθοπατινάδα με τον Τόμιτς για να λατρέψει το δικό της Ντέγιαν. Ο Μποντιρόγκα κέρδισε το κοινό του Παναθηναϊκού με το μπάσκετ του. Οχι με δημαγωγία, ούτε με εξωγηπεδικά ανδραγαθήματα. Η προθυμία με την οποία μπήκε στο συγκεκριμένο καβγά απλώς στερέωσε τη θέση του στο «πράσινο» πάνθεον.

Το «διαζύγιο» του Παναθηναϊκού με τον Σέρβο το 2002 (στα 29 του χρόνια) διχάζει ακόμα. Είχε φτάσει το πλήρωμα του χρόνου; Είχε ολοκληρωθεί ο κύκλος του; Αν γίνει γκάλοπ ανάμεσα στους ειδήμονες, οι περισσότεροι θα απαντήσουν «ναι». Επειδή ακριβώς ο Μποντιρόγκα ήταν το Α και το Ω αυτής της ομάδας, την εμπόδιζε να προχωρήσει στο επόμενο επίπεδο, τη φρέναρε. Το κάπως παλαιομοδίτικο μπάσκετ του έκανε τον Παναθηναϊκό προβλέψιμο, συμβατικό και μάλλον αργό. Ο Ομπράντοβιτς οραματίζεται μια ομάδα πυρηνοκίνητη, καμωμένη για να αποδώσει «total basketball». Στις καλές του μέρες, τέτοιο παίζει ο Παναθηναϊκός. Στις κακές του, όμως, ακόμα ψάχνει τα σίγουρα χέρια του Ντέγιαν. Αν όχι σήμερα, οπωσδήποτε τον πρώτο καιρό μετά το φευγιό του Σέρβου.

Στη «μετά Μποντιρόγκα εποχή», ο Παναθηναϊκός έχει κερδίσει τίτλους μόνο στο εγχώριο μέτωπο, ευπρόσδεκτους για την εξέδρα, αλλά όχι αντάξιους των φιλοδοξιών του. Στην Ευρωλίγκα έφτασε μόνο στο ένα από τα τέσσερα τελευταία φάιναλ φορ, στη Μόσχα, όπου αποκλείστηκε στον ημιτελικό. Ο Ντέγιαν κέρδισε ένα ακόμα τρόπαιο από τότε που έφυγε: το 2003 με την Μπαρτσελόνα. Παρ' όλα αυτά, νομίζω ότι τότε (το καλοκαίρι του 2002) ο Ομπράντοβιτς έκανε το σωστό. Στο κάτω κάτω, ο Μποντιρόγκα πήρε εκείνο το Κύπελλο με βασικό εφόδιο το αβαντάζ της έδρας στη Βαρκελώνη. Η αντίστοιχη μεγάλη ευκαιρία του ΠΑΟ καταφτάνει σε λίγους μήνες.