Οχι αρκετό για επέτειο (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Στην πραγματικότητα, θα μπορούσα να δημοσιεύσω ένα κομμάτι του περσινού -περί Πολυτεχνείου- άρθρου μου. Τίποτα δεν έχει αλλάξει και ούτε πρόκειται να αλλάξει σε έναν εορτασμό που περιμένει την ευθανασία. Κάποιες δεκάδες χιλιάδες άτομα θα διαδηλώσουν σήμερα προς την αμερικανική πρεσβεία. Κάποιες εκατοντάδες «γνωστοί άγνωστοι» θα σπάσουν τις τζαμαρίες κάποιων τραπεζών. Κάποιες δεκάδες ρεπόρτερ δελτίων ειδήσεων θα ακούν την κατσάδα του διευθυντή τους γιατί το συνεργείο του αντίπαλου καναλιού είχε κάμερα στον χώρο των επεισοδίων, ενώ αυτοί βρίσκονταν σε ένα μέρος όπου δεν άνοιξε μύτη. Κάποια εκατομμύρια τηλεθεατών θα έχουν έντονη την αίσθηση του deja vu, ότι δηλαδή βλέπουν το περσινό δελτίο. Και η σεμνή τελετή θα κλείσει με τις αυριανές εφημερίδες να γράφουν ότι τα επεισόδια δεν αποφεύχθησαν, παρά τους 7.500 αστυνομικούς που βρίσκονταν σε επιφυλακή. Και απ' όλο το τζέρτζελο τι θα έχει απομείνει; Πρώτον -και δεν το υποβιβάζω- ότι στην Ελλάδα ο αντιαμερικανισμός δεν έχει σβήσει. Οτι οι Ελληνες συνεχίζουν να μη γουστάρουν τους Αμερικανούς, εν πολλοίς διότι οι ίδιοι δεν είναι Αμερικανοί στη θέση τους. Διότι με την ίδια ευκολία που καταδικάζουμε τις επεμβάσεις των Αμερικανών μετά τους δίδυμους πύργους, με την ίδια θα επικροτούσαμε μία σύντομη επέμβαση στην Κύπρο για να εκδικηθούμε το αίμα των αδελφών μας. Και μην ακούω αντιρρήσεις. Ο Σημίτης έφαγε την κριτική στα Ιμια όχι επειδή έβαλε σε κίνδυνο την ειρήνη, αλλά επειδή δεν κατατρόπωσε τους Τούρκους για την προσβολή που μας έκαναν και επειδή είπε «ευχαριστώ» στους Αμερικανούς για τη βοήθειά τους στην επίλυση της κρίσης, ένα -όπως φαίνεται- αφ' εαυτού αμάρτημα. Δεύτερον, ότι οι άνω των 50 μπορούν να πάρουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους και να διαδηλώσουν προς την αμερικανική πρεσβεία, δείχνοντάς τους πόσο αλήθεια είναι όσα τους έχουν πει για το αγωνιστικό παρελθόν τους και συνάμα ότι είναι λάθος να πιστεύουν ότι ο μπαμπάς ενδιαφέρεται μόνο για το επιτόκιο του στεγαστικού.

Τρίτον. μερικές ελαφρές θλάσεις από την πεζοπορία, κάποια βαρυστομαχιά από τα σουβλάκια των βρόμικων, λίγη παραπάνω δουλειά για τους υπαλλήλους του Δήμου Αθηναίων την επόμενη μέρα και μερικοί ξεκάρφωτοι πήδοι μεταξύ ζευγαριών παντρεμένων εδώ και μία 20ετία, αφού η πορεία στο Πολυτεχνείο ανεβάζει τη λίμπιντο. Οχι και λίγο, τώρα που κάθομαι και το σκέφτομαι. Αλλά ούτε αρκετό για επέτειο, σε δεύτερη σκέψη.

H φράση του Γιάννη Γούμενου «ο Βίκτορας Μητρόπουλος μου άνοιξε κάποιες πόρτες» είναι αρκετή για να τελειώσει κάθε σοβαρή κουβέντα περί σωτηρίας του ΠΑΟΚ. Αν ο Βίκτορας, ο οποίος διατείνεται ότι έχει σχέσεις με τον Γιώργο Ορφανό, πετυχαίνει ο υφυπουργός σχεδόν να δηλώνει ότι ο Γούμενος πρέπει να φύγει από τον ΠΑΟΚ και αν οι καλές -υποτίθεται- σχέσεις του Βίκτορα με τη Ν.Δ. καταφέρουν ο Γούμενος να φτάσει στον προθάλαμο του ιδιαιτέρου του πρωθυπουργού, αλλά να μη γίνει δεκτός ούτε καν από αυτόν, κάποιος που δεν θα άνοιγε πόρτες, πόσο λιγότερο θα είχε βοηθήσει τον ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ; Για την ώρα, η βοήθεια που έχει προσφέρει ο Μητρόπουλος είναι η σχέση του Γούμενου με τον Ορφανό, ο καπετάν Γιαννούλης Καμπάνης και οι «επαφές» που του έκανε με τους Αγγελόπουλους και τον Κοπελούζο. Αν αυτό λέγεται βοήθεια φίλων, τι τους θέλεις τους εχθρούς...

Κατά πρώτον, είναι αμφίβολο ότι ο Βίκτορας Μητρόπουλος γνωρίζει τον Θόδωρο Αγγελόπουλο ή τη Γιάννα. Κατά δεύτερον, είναι ακόμα πιο αμφίβολο ότι η σχέση τους είναι τόσο στενή, που σε μια κουβέντα μεταξύ τύρου και αχλαδιού της είπε «ρε Γιάννα, τι λες να αγοράσεις τον ΠΑΟΚ;». Κατά τρίτον, εάν υπάρχει οποιαδήποτε μορφή σχέσης, δεν καταλαβαίνω τι σεβασμός υπάρχει όταν οι Αγγελόπουλοι δηλώνουν με γραπτή δήλωση ότι ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν για την αγορά του ΠΑΟΚ και οι υποτιθέμενοι συνομιλητές τους λένε «ενδιαφέρθηκαν, αλλά δεν το λένε». Υπάρχει περίπτωση να έχεις φιλική σχέση με κάποιον, να τον αποκαλείς δημόσια ψεύτη και να συνεχίζεις τη σχέση σου μαζί του; Και τώρα φτάνουμε στη μεγαλύτερη παπάρα όλων. Το «ο Κοπελούζος θέλει να πάρει τον ΠΑΟΚ, αλλά πρέπει να ελέγξει τα χρέη».
Μια απλή δήλωση του Κοπελούζου «ενδιαφέρομαι» θα είχε κάνει αυτό το κομμάτι να μη δημοσιευτεί ποτέ. Κάποιος μπορεί να απαντήσει «έτσι είναι αυτές οι αγορές. Χρειάζονται μυστικότητα». Η απάντηση είναι «ενίοτε, ναι. Αλλά όταν σταματήσει να είναι μυστικό από τη μία πλευρά, τι νόημα έχει να το κρατάει μυστικό η άλλη;». Επίσης, εάν ο Κοπελούζος πράγματι θέλει να αγοράσει τον ΠΑΟΚ, αλλά θέλει να το κρατήσει μυστικό, να τον χαρεί τον γιο του. Υποτίθεται ότι ο γιος είπε «ναι, ο πατέρας μου θέλει να αγοράσει τον ΠΑΟΚ». Και δεν μιλάμε για ένα παιδάκι του δημοτικού, αλλά για άντρα που ασχολείται με αγορές και πωλήσεις γης. Και τώρα, η μεγάλη στιγμή της ραδιοφωνικής συνέντευξης του Γούμενου.

«Ο Κοπελούζος έχει μία συγκεκριμένη σειρά με την οποία κάνει συμφωνίες. Αναλύει το θέμα. Μου είπε: "Δεν με ενδιαφέρουν τα χρέη. Θα έρθω, θα ξοφλήσω όλα τα χρέη, θα βάλω 20 εκατ. ευρώ στην ομάδα και μετά θα εκπονήσουμε ένα σχέδιο για κατασκευή εμπορικού κέντρου. Συνεργάζομαι με κάποιες τράπεζες. Μία από αυτές θα αναλάβει τον έλεγχο έναντι 800.000 ευρώ, αλλά όλη αυτή η διαδικασία χρειάζεται 2,5 με 3 μήνες. Το τρίτο πράγμα είναι να κάνω μία μελέτη για το γήπεδο και το προπονητικό κέντρο. Δεν μπορώ όμως να λειτουργήσω κάτω από πίεση"».

Το διαβάζεις και λύνεσαι στο γέλιο. Για την άνεση με την οποία ο Γούμενος κάνει τον Κοπελούζο ρόμπα κλαρωτή, όταν λέει ότι επιχειρηματίας του μεγέθους του δεν μπορεί να λειτουργήσει κάτω από πίεση. Από τούδε μπορεί να ονομάζεται και Κοπελούζος ο Αραχτός. Παρανοείς με το ότι μία τράπεζα χρειάζεται ακόμα 2,5-3 μήνες για να κάνει έλεγχο, αλλά ότι τον Κοπελούζο δεν τον ενδιαφέρει το χρέος του ΠΑΟΚ. Εάν δηλαδή δεν τον ενδιαφέρει, γιατί δεν τον αγοράζει και η τράπεζα να κάνει τον έλεγχο μετά;

Για τη σοβαρότητα του «ενδιαφέροντος» του Κοπελούζου και των τραπεζών του για την αγορά του ΠΑΟΚ υπάρχουν και άλλα σπαρταριστά στοιχεία. Οπως ότι η τράπεζα θα διαθέσει 800.000 ευρώ για τον υποτιθέμενο έλεγχο των χρεών. Πόσο μπλεγμένα είναι πλέον τα οικονομικά του ΠΑΟΚ και πόσα χρέη μπορούν να βρεθούν, ώστε να υπάρξει χρηματοοικονομικός έλεγχος που να στοιχίσει 800 χιλιάρικα; Επίσης, τι σόι νούμερο θα είναι ένας επιχειρηματίας που δηλώνει «θα ρίξω 20 εκατομμύρια όταν αγοράσω τον ΠΑΟΚ»; Αυτές είναι δηλώσεις για να ψηθούν βλάκες που ξέρουν να διαβάσουν μόνο τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων και όχι επιχειρηματίες της τάξης του Κοπελούζου.

Αλλά και μόνο η φράση που είπε ο Γούμενος για να αποδείξει την ειλικρίνεια των λεγομένων του με μαρτυρίες τρίτων είναι αρκετή για να απορρίψεις κάθε σοβαρότητα στο «ενδιαφέρον» του Κοπελούζου. «Ετυχε σε ένα ξενοδοχείο της Αθήνας που ήμουν να βρίσκεται και ο Κοπελούζος και ο πρώην πρύτανης του πανεπιστημίου, ο κ. Αντωνόπουλος. Ο κ. Αντωνόπουλος είπε στον Κοπελούζο: "Πάρε τον ΠΑΟΚ". Και εκείνος χαμογέλασε». Αντικαθιστάς το «χαμογέλασε» με το «χέστηκε στο γέλιο» και είσαι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Δηλαδή, αν κάποιος επικοινωνήσει με τον πρώην πρύτανη Αντωνόπουλο και πάρει τη διαβεβαίωση, δείχνει κάποια σοβαρότητα απέναντι στο συμβάν; Οι άνθρωποι χαμογελάνε από χαρά, από ευγένεια και όταν δεν θέλουν να προσβάλουν τον άλλον που τους είπε μία παπαριά. Διαλέξτε μία από τις τρεις εκδοχές για τη μακροσκελή συζήτηση του Κοπελούζου με τον Αντωνόπουλο και προχωρήστε στο επόμενο -τελευταίο και δραματικότερο όλων- κεφάλαιο.

Αφού έχεις γελάσει και έχεις παρανοήσει, αρχίζει να σε τρώει το αυτί σου. Εκείνο στο οποίο μπήκε ο ψύλλος Με αυτό που υποτίθεται ότι λέει ο Κοπελούζος ότι συνεργάζεται με κάποιες τράπεζες, οι οποίες θα εκπονήσουν μελέτες για γήπεδο, προπονητικό και εμπορικό κέντρο. Είναι δυνατόν ο Κοπελούζος να λέει ότι συνεργάζεται με κάποιες τράπεζες; Προφανώς συνεργάζεται με τράπεζες. Τότε γιατί υποτίθεται ότι το λέει; Για το επόμενο κεφάλαιο του δράματος. Για να εμφανιστεί μία τράπεζα χωρίς δήλωση Κοπελούζου, να πουν ότι αυτή είναι η τράπεζα, αλλά ότι ο Κοπελούζος θέλει να το κρατήσει μυστικό και να παιχτεί το μεγάλο κόλπο της Θεσσαλονίκης: η Τούμπα να γίνει εμπορικό κέντρο. Αυτό που μήνες παλεύουν -είτε με ομογενείς από τη Ρωσία είτε με καπεταναίους από την Ανδρο- να πραγματοποιηθεί στο όνομα του Κοπελούζου. Οι πόρτες ανοίγουν για τον ΠΑΟΚ. Δεν είναι όμως πόρτες σωτηρίας, αλλά των μαγαζιών του Toumpa Mall.