Το εναλλακτικό όπλο είναι η γρηγοράδα του νου (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Κάνα δεκάλεπτο πριν από τη σέντρα την Τετάρτη στο Σαν Ντενί, κοιτάζοντας στην εφημερίδα τις ενδεκάδες, έψαχνα να βρω το χειρότερο απ' τα κλαμπ στα οποία εργάζονται οι Γάλλοι διεθνείς. Κατέληξα κάπου μεταξύ… Αρσεναλ και Μπάγερν, διότι οι άλλες επιλογές ήταν η Ολιμπίκ Λιόν, η Μπαρτσελόνα, η Τσέλσι, η Ιντερ και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ! Την ίδια ώρα, ο κορυφαίος σύγχρονος Ελληνας παίζει στην Μπενφίκα. Καμία αδικία. Εκαστος ό,τι αξίζει.

Κι ακριβώς επειδή (η αγορά κατευθύνεται από μηχανισμούς ισορροπίας, ώστε «στο τέλος της ημέρας») έκαστος ευρίσκεται εκεί όπου αξίζει να ευρίσκεται, δεν στέκει να ζητεί κανείς απ' τα Ελληνόπουλα τον λόγο… γιατί δεν πάτσισαν την ποιότητα του Ανρί, του Βιεϊρά, του Τιράμ, του Μακελελέ. Διότι τότε το Ελληνόπουλο, πολύ φυσιολογικά, θα σου αντιγυρίσει ότι η εξέλιξή του ουδέποτε υποστηρίχθηκε απ' την, επιπέδου στρατόσφαιρας, παραγωγική διαδικασία ενός Κλερφοντέν ή των «Καναρινιών» στη Ναντ.

Οταν ο Ολυμπιακός, κάποτε, μπήκε στα μεράκια να το κάνει (το περιβόητο «γαλλικό μοντέλο»), το εγκατέλειψε σε μια νύχτα μέσα. Σε μια νύχτα που συνέβη να στροφάρει ανάποδα, με τους Γάλλους, ο πρόεδρος. Και την άλλη μέρα το πρωί τηλεφώνησε στον αυτόν-ξέρουμε-αυτόν-εμπιστευόμαστε Μπάγεβιτς! Ενώ το αμέσως προηγούμενο βράδυ ο υιός, στο ραδιόφωνο, εξηγούσε ανυποψίαστος τη στροφή προς το μοντέλο. Εν τέλει, από δω πάν' κι οι Γάλλοι…

Στην ΑΕΚ, η οποία ξεκίνησε να κάνει κάτι στο καίριο κομμάτι των ακαδημιών, μόλις προ ημερών ο Γεωργέας έλεγε «μακάρι όταν κι εγώ ξεκινούσα», πριν από 15-20 χρόνια δηλαδή, «να ήταν τα πράγματα έτσι». Ο Σέρα Φερέρ, στη νωπή συνέντευξή του στο uefa.com, είπε τα αυτονόητα. «Το ελληνικό ποδόσφαιρο πρέπει να αρχίσει ξανά από τα βασικά. Οι σύλλογοι να χαμηλώσουν τις προσδοκίες και να πιάσουν να ενισχύουν το επίπεδο των φυτωρίων. Αυτά τα βασικά, εάν διδαχθούν σωστά, θα βγάλουν ανταγωνιστικούς παίκτες με ταλέντο, που θα δυναμώσουν τις ομάδες. Αν τα φυτώρια εγκαταλειφθούν, και αυτό έχει γίνει στην Ελλάδα, οι σύλλογοι θα υποφέρουν μακροπρόθεσμα».

Και, μετΑ τους συλλόγους, η Εθνική. Τα Ελληνόπουλα, προχθές στο «Σταντ ντε Φρανς», απέναντι στην (πολύ) ανώτερη κλάση που είχαν να αντιμετωπίσουν, θα έστεκε να τους ζητήσουμε τον λογαριασμό, εάν δεν προσπαθούσαν, δεν ίδρωναν, δεν μοχθούσαν, δεν έδειχναν ενδιαφέρον. Τέτοιο έλλειμμα αγωνιστικότητας δεν είδαμε. Ισα ίσα, κατεγράφη περίσσευμα διάθεσης.

Τι ειδαμε; Έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, αλλά (επαναλαμβάνουμε) δεν φταίνε τα Ελληνόπουλα που δεν είναι (σαν τα) Γαλλόπουλα. Τους αγαπάμε, εννοείται, κι έτσι όπως είναι. Διότι, κόντρα στα Γαλλόπουλα, εννέα φορές στις δέκα είναι νορμάλ ότι θα ηττηθούν. Αλλά τη μία, που θα τους δοθεί απ' τη συγκυρία η ευκαιρία, θα 'ναι (ήταν) εκεί για να την αρπάξουν.

Δεν συμβιβάζομαι, μοιρολατρικά, μ' αυτό που είδα επί σκηνής στο Παρίσι. Ξέρω ότι οι Ελληνες διεθνείς μπορούν (και απαιτώ) να 'ναι καλύτεροι απ' όσο ήταν. Επίσης, ξέρω πόσο καλύτεροι, απ' όσο ήταν, μπορούν να είναι και οι Γάλλοι διεθνείς! Σε τυπικό φιλικό μέσων Νοεμβρίου, ωστόσο, όλα εξηγούνται (και κατανοούνται) εύκολα. Δεν με νοιάζει, συνεπώς, το αποτέλεσμα. Με νοιάζει, όμως, οι Ελληνες διεθνείς να το παιδεύουν λιγότερο, την πάσα ή το σουτ, την επιλογή γενικώς.

Αυτό… μη μου πουν ότι δεν το μπορούν. Εάν η φύση δεν τους έχει προικίσει με την εκρηκτική ταχύτητα του Ανρί, το εναλλακτικό όπλο είναι να καλλιεργήσουν, και να βελτιώσουν, τη γρηγοράδα του νου. Τη γρηγοράδα της σκέψης και της εκτέλεσης (της επιλογής). Ο Κατσουράνης, φεύγοντας απ' την Αθήνα, είχε πει «πάμε να δούμε πού βρισκόμαστε». Είδαμε. Και, τούτη τη φορά, η περιγραφή του Ρεχάγκελ (στην ανάλυσή του για το παιχνίδι) υπήρξε, όντως, ουσιώδης και ακριβέστατη.

Τι εΙδαμε; Οτι, σε περίληψη, η Ελλάδα παίζει ποδόσφαιρο με πολλές επαφές και με πολύ, ως εκ τούτων, χάσιμο (κρίσιμου) χρόνου. Ποδόσφαιρο, εύκολο να το καταπιούν οι Βιεϊρά και οι Μακελελέ και οι Τουράμ αυτού του κόσμου. «Να διδαχθούμε απ' αυτούς», παρότρυνε, τους παίκτες του, ο Γερμανός. Σωστό. Κι όσοι αποδεικνύονται στη διαδρομή ανεπίδεκτοι, παρακαλούνται (φίλοι φίλοι, αλλά) να κάνουν χώρο για τους δεκτικούς…