Μεταγραφές που θέλουν θράσος

Χαίρετε κύριοι,

Στο ποδόσφαιρο είναι κανόνας, πως πάνω από το χρήμα μετρά το σχέδιο. Ειδικά όταν δεν έχεις λεφτά, το σωστό ποδοσφαιρικό σχέδιο είναι η μόνη λύση για να δημιουργήσεις μια υγιή ομάδα. Από τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό είναι φανερό πως λείπουν και τα δύο.

Η διοίκηση Αλαφούζου δεν έχει χρήμα και το σχέδιό της μοιάζει αυτοκαταστροφικό. Δεν έχει νόημα να ξαναπιάσουμε τα έργα και τις πράξεις της διοίκησης από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα. Η αλήθεια είναι πως η διαχείριση που έχει γίνει στον Παναθηναϊκό είναι ότι πιο κωμικό και ταυτόχρονα τραγικό έχει συμβεί σε οποιοδήποτε αθλητικό σωματείο.

Το κακό είναι πως δεν φαίνεται να μπαίνει φρένο. Αν διαβάσετε τα ρεπορτάζ, είναι φανερό πως κουμάντο στις μεταγραφές ακόμα κάνει ο μάνατζερ του Φερέιρα. Είναι απίστευτο, αλλά στον Παναθηναϊκό ακόμα αποφασίζουν οι άνθρωποι που έκαναν αυτόν τον άθλιο σχεδιασμό του καλοκαιριού. Οι ίδιοι που έφεραν στην Παιανία τους Πίντο, Βελάσκεζ, Σο, Φορναρόλι τον Ιανουάριο έφεραν και τους Κασιγιάμα, Κάιπερ , Εσπάρθα, Φιγκερόα.

Αν εξαιρέσουμε τον Αργεντινό που σαν όνομα είναι δυνατό, οι υπόλοιποι είναι άγνωστοι ποδοσφαιριστές. Η λογική λέει πως όταν δεν έχεις χρήμα ψωνίζεις στα σίγουρα. Κάτι που έκανε και ο ΠΑΟΚ την εποχή Σάντος, Ζαγοράκη όπου ψωνίζοντας μόνιμα από γνωστές τους αγορές κατάφεραν να ανέβουν επίπεδο και να δημιουργήσουν ένα σοβαρό σύνολο.

Στα ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού αρχικά έβγαινε πως ο σύλλογος θα κοιτάξει να ενισχυθεί με λύσεις από την εγχώρια αγορά. Βγήκαν προς τα έξω τα ονόματα των Γιαννιώτα, Φυτανίδη, Κολοβού, Ντε Βινσέντι, ακόμα και των Κοντοέ, Κόρμπος. Τελικά για διαφορετικούς λόγους δεν προχώρησε καμία λύση πλην των Σπυρόπουλου, Ντίνα από την εγχώρια αγορά και ο Παναθηναϊκός επέλεξε τους άσημους Κάιπερ, Εσπάρθα, Κασιγιάμα.

Ξέρετε δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να γεμίζεις παλτά ένα ρόστερ. Και ένα από τα μεγάλα εγκλήματα που έχει κάνει αυτή η διοίκηση στο σύλλογο είναι πως τον έχει γεμίσει με ποδοσφαιριστές Β διαλογής. Είναι απίστευτο αλλά αρκετοί άνθρωποι που στηρίζουν αυτήν την προσπάθεια ήταν πολέμιοι του Τζίγκερ και τότε σωστά τον κατηγορούσαν πως γέμιζε το ρόστερ με Ραγκουέλ, Μίτου, Άντριτς, Μάριτς, Ενακαρίρε, Ζουτάουτας και ένα σωρό περίεργους που κατά καιρούς ερχόντουσαν στην Παιανία.

Είναι όμως περίεργο να είσαι πολέμιος του Βαρδινογιάννη γι’ αυτές τις επιλογές και όταν έρχεσαι εσύ στα πράγματα, να φέρνεις στην Παιανία παίκτες τύπου Κασιγιάμα. Δεν γίνεται να έχεις κάνει επάγγελμα το να σκούζεις για τον κάθε Ραγκουέλ και τον κάθε Μίτου και τώρα να στηρίζεις την προσπάθεια με τους Κασιγιάμα, Σο, Εσπάρθα. Όπως ήταν επί Βαρδινογιάννη ποδοσφαιρικό έγκλημα να γεμίζει τον Παναθηναϊκό με ξένους από το σωρό, το ίδιο έγκλημα συμβαίνει και τώρα.

Ο Κασιγιάμα σε δύο παιχνίδια που έπαιξε ήταν αόρατος. Ο άνθρωπος δεν ακούμπησε τη μπάλα. Είναι φανερό πως μιλάμε για έναν δημιουργικό ποδοσφαιριστή για χαμηλό επίπεδο που δεν μπορεί να δώσει μάχες στο κέντρο γιατί δεν του το επιτρέπει η σωματική δύναμη. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να πασάρει. Είναι κατάντια για τον Παναθηναϊκό να κατεβαίνει σε παιχνίδια με δημιουργό έναν αργό ατάλαντο Ιάπωνα που έκανε καριέρα στη Β’ Εθνική της χώρας του. Όταν έχεις το θράσος να φέρνεις δεκάρι από τη Β’ Εθνική της Ιαπωνίας μετά σου είναι εύκολο να πάρεις εξτρέμ από τη Β’ Εθνική της Ισπανίας. Το περίεργο είναι πως για τον Βαρέλα είναι τόσο μικρή ομάδα ο Παναθηναϊκός που δεν διστάζει να φέρει αναπληρωματικό ποδοσφαιριστή της Ουέσκα.

Είναι απίστευτο αλλά έφερε ο άνθρωπος ποδοσφαιριστή στον Παναθηναϊκό που στο φετινό πρωτάθλημα δεν έπαιξε ούτε ένα ενενηντάλεπτο και οι περισσότερες συμμετοχές του είναι σαν αλλαγή. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ψάχνοντας την πρόσφατη καριέρα του Εσπάρθα, είναι πως από 4 παιχνίδια που ξεκίνησε βασικός φέτος στα δύο βγήκε στο ημίχρονο. Να σημειώσουμε πως και την περσινή χρονιά ξεκίνησε σαν βασικός μόλις σε 6 παιχνίδια πρωταθλήματος. Στα θετικά του είναι πως δείχνει σταθερός καθώς και πέρυσι στο 50% των παιχνιδιών που ξεκίνησε έγινε αλλαγή στο ημίχρονο.

Πραγματικά τον Βαρέλα τον παραδέχομαι. Πρέπει να είσαι πολύ ικανός για να καταφέρεις να περνάς ποδοσφαιριστή σε έναν τόσο μεγάλο σύλλογο που σε δύο κολλητές σεζόν στη Β’ Ισπανία, σε ομάδα που παίζει για τη σωτηρία της, ξεκίνησε μόλις σε 8 παιχνίδια και στα 4 έγινε αλλαγή στο ημίχρονο. Από τη στιγμή βέβαια που έφερε αργό Ιάπωνα χαφ από τη Β’ Εθνική της πατρίδας του μπορείς να περιμένεις τα πάντα.

Έχοντας όλα αυτά στο μυαλό μας η μεταγραφή του Φιγκερόα φαντάζει σαν όαση. Ο Αργεντινός είχε προταθεί στα νιάτα του στην Ελλάδα και τότε ήταν εκπληκτική περίπτωση. Όλοι γνωρίζουμε πως λόγω τραυματισμών δεν έκανε την καριέρα που περιμέναμε. Το να μένει ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής στις αρχές του Φεβρουαρίου ελεύθερος και να καταδέχεται να έρθει με ένα συμβόλαιο που θα είναι περίπου στα 120 χιλιάρικα μαρτύρα από μόνο του πως υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

Επειδή στο ρόστερ του Παναθηναϊκού δεν υπάρχει ποιότητα είναι δεδομένο πως αν είναι υγιής θα ξεχωρίσει σαν τη μύγα μες στο γάλα. Από το παρελθόν όμως προκύπτει πως συνήθως αυτές οι μεταγραφές δεν βγαίνουν. Ο Παναθηναϊκός είχε κάνει πριν δυόμιση χρόνια μια παρόμοια κίνηση με τον Γκαρσία, ενώ στην ίδια λογική πήρε η ΑΕΚ τον Γκούντγιονσεν. Επειδή ο ποδοσφαιριστής αναμφισβήτητα έχει ποιότητα, μακάρι να ξεπεράσει τα προβλήματά του και να παίξει.

Ο Παναθηναϊκός όμως πάει σε μεταγραφή του σταυρού. Δηλαδή φέρνουμε ένα καλό όνομα που δεν βρήκε συμβόλαιο γιατί βγάζει συχνά πρόβλημα τραυματισμού και κάνουμε τον σταυρό μας σε εμάς να γίνει καλά για να μην πετάξουμε 120 χιλιάρικα. Οι πιθανότητες είναι στο ίδιο ποσοστό που γίνονται πραγματικότητα οι ευχές μας. Όταν όμως σου φέρνουν τον Κασιγιάμα ακόμα και ο τραυματίας Φιγκερόα μπορεί να σε κάνει να χαρείς.

Χαιρετώ