«Ενας αϊτός καθότανε...» (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Ήταν ένα όνειρο τρελό που πάει να γίνει πραγματικότητα. Η ΑΕΚ του Ντέμη και του οραματιστή Φερέρ ξεπερνά τον εαυτό της και βρίσκεται με το ένα πόδι στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Η φράση «στο ποδόσφαιρο όλα μπορούν να συμβούν» δεν αποδίδει τα όσα είδαμε στο ΟΑΚΑ.

Μέχρι να πιάσει κορόιδο τον Ντίντα ο Χούλιο Σέζαρ, στο γήπεδο υπήρχαν η Μίλαν κι ο Στέφανο Σορεντίνο. Ο Ιταλός πορτιέρο κατατρόπωσε τον συμπατριώτη του Φίλιπο Ιντσάγκι και η Μίλαν δεν μπόρεσε, παρά την υπεροχή της, να ανοίξει το σκορ. Ώρες είναι τώρα να ψάξουμε ψύλλους στα άχυρα, λες κι ο Σορεντίνο δεν είναι παίκτης της ομάδας, λες και η ΑΕΚ ήταν υποχρεωμένη να παίζει με δέκα παίκτες. Τον Ιντσάγκι αυτοί, τον Σορεντίνο εμείς. Κουβέντες καθαρές.

Η Μίλαν είναι καλύτερη ομάδα από την ΑΕΚ. Η ΑΕΚ είναι καλύτερη ομάδα από τη Λιλ και την Αντερλεχτ. Κατά συνέπεια, δικαιολογημένα ετοιμάζεται για τους «16» της διοργάνωσης. Τέτοιες ώρες η κριτική για επιμέρους στοιχεία του ματς περιττεύει. Συγχαρητήρια στους παίκτες και τον Φερέρ.

Συγχαρητήρια και στον Νικολαΐδη, ο οποίος με επιπλέον εκατομμύρια στο ταμείο θα μπορέσει να σχεδιάσει για το μέλλον. Η νίκη «περνάει» και στους 65.000 ΑΕΚτσήδες που γέμισαν τις κερκίδες του Σταδίου και θα μπορούν ύστερα από χρόνια να λένε «ήμουν κι εγώ εκεί». Είναι ιστορικής σημασίας το αποτέλεσμα. Πρώτα για την ΑΕΚ, μετά για τον κόσμο της, στη συνέχεια για το ελληνικό ποδόσφαιρο, η τελευταία μεγάλη χαρά του οποίου καταγράφεται το καλοκαίρι του 2004.

Όλα τα άλλα είναι για συζήτηση τις επόμενες μέρες. Λίγες εβδομάδες πριν, η ΑΕΚ έψαχνε την πρώτη νίκη της στον θεσμό. Τώρα, με δύο συνεχείς πάει στους «16». Νίκη που συγκρίνεται μόνο με το 1-0 επί της Ρεάλ τον καιρό του Μανωλά και του σκόρερ Παύλου Παπαϊωάννου. Ερώτημα το οποίο συνοδεύεται από απάντηση, αντί επιλόγου: παίζουν μπάλα, εκτός από τους παίκτες, και ο πρόεδρος με τον προπονητή; Γενικά, ίσως. Στην ΑΕΚ, ναι.