Η σημασία του ματς με τη Σαχτάρ έχει υπερεκτιμηθεί (Sportday / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Είκοσι χρόνια πριν, όταν το αυτοκίνητο συμπλήρωνε οκταετία, είχες δύο επιλογές. Είτε να του αλλάξεις μηχανή είτε –αν είχες αρκετά χρήματα– να αγοράσεις ένα καινούργιο. Παλιότερα, βέβαια, πολλά πράγματα ήταν διαφορετικά. Από τα καύσιμα, τους δρόμους, μέχρι και την εμπορική πολιτική των εταιρειών. Τα καινούργια μοντέλα δεν έβγαιναν με τη συχνότητα που οι μεγάλοι μόδιστροι παρουσιάζουν τις κολεξιόν τους. Μια παρουσίαση για άνοιξη και καλοκαίρι και μια άλλη για φθινόπωρο και χειμώνα. Επίσης, οι μηχανές ήταν πιο «ευκολοδιάβαστη» υπόθεση. Αν έπιανε το χέρι σου, μπορούσες να διορθώσεις μερικά πραγματάκια χωρίς να χρειαστεί να πας το αυτοκίνητο στον μάστορα.

Τώρα ανοίγεις το καπό και νιώθεις όπως ο Αφγανός βοσκός μπροστά σε ένα τριώνυμο. Ο Ολυμπιακός πριν από τέσσερα χρόνια βρέθηκε μπροστά στο εξής δίλημμα: καινούργιο αυτοκίνητο ή καινούργια μηχανή; Ο ιδιοκτήτης, επειδή το σασί κρατούσε ακόμα, αλλά και επειδή είχε φτιάξει ένα σύγχρονο γκαράζ, όπου μπορούσε να σταθμεύει το όχημα ώστε να το προφυλάξει από τυχόν φθορές, επέλεξε να αλλάξει μηχανή. Τώρα πια, όμως, το σασί έχει γεράσει υπερβολικά και το δίλημμα έχει αλλάξει. Ή αγοράζεις καινούργιο αυτοκίνητο ή πουλάς το παλιό με το καινούργιο γκαράζ και ασχολείσαι με τα κότερα. Ο Ολυμπιακός τη χρονιά που τελειώνει πρέπει να αφήσει πολλά πράγματα πίσω του. Να τα ξεφορτωθεί. Από παίκτες, νοοτροπία και οργανωτικά σχήματα μέχρι τον τρόπο διοίκησης. Διαβάζω τον τελευταίο καιρό στα ρεπορτάζ που αναφέρονται στον Ολυμπιακό για την κρισιμότητα του ματς με τη Σαχτάρ την ερχόμενη εβδομάδα στο Φάληρο.

Γράφεται και λέγεται ότι αν ο Ολυμπιακός νικήσει και εξασφαλίσει την τρίτη θέση, που θα του επιτρέψει να αγωνιστεί στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, θα έχει σώσει τη χρονιά. Θα την έχει σώσει από τι ή από ποιον; Η αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού δεν δημιουργεί καμία αισιοδοξία για την πορεία της ομάδας στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ακόμα κι αν ενισχυθεί στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Επίσης, η όποια μεταγραφική ενίσχυση τον Ιανουάριο είναι μεγάλη κουβέντα. Ενδεχόμενη νίκη του Ολυμπιακού στο τελευταίο του ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ φέτος μόνο επικοινωνιακή χρησιμότητα μπορεί να έχει. Διότι αν ο Σωκράτης Κόκκαλης περιμένει αυτό το παιχνίδι για να αποφασίσει για το μέλλον του προπονητή και της ομάδας, τότε, εκτός από χρόνο, θα χάσει και χρήματα και ευκαιρίες. Αν η διαδικασία ανανέωσης της ομάδας είχε ξεκινήσει τότε που έπρεπε, μπορεί να είχε χαθεί ένα χρονικό διάστημα, αλλά θα είχε κερδηθεί το μέλλον.

Σε περίπτωση που μετά το ματς με τη Σαχτάρ, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, δεν ξεκινήσει αυτή η περίφημη διαδικασία ανανέωσης, που –το ξαναγράφω– δεν μπορεί να αφορά μόνο τον αγωνιστικό τομέα, τότε στον Ολυμπιακό, εκτός από διπλάσιο χρόνο, θα χάσουν και το μέλλον. Οι ανταγωνιστές θα εκμεταλλευτούν τις καθυστερήσεις των «ερυθρολεύκων» και θα βρεθούν μπροστά τους. Ακόμα και οι όποιες μεταγραφικές κινήσεις της ομάδας τον Ιανουάριο δεν μπορεί να γίνουν χάριν της ενίσχυσης της αγωνιστικής πορείας στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, αλλά θα πρέπει να ενταχθούν σε ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Ενα σχεδιασμό που αναρωτιέμαι αν υπάρχει και, πολύ περισσότερο, αν κάποιοι εκεί στον Πειραιά έχουν αντιληφθεί την αναγκαιότητά του.

Το παραμυθάκι του κυρίαρχου στο εσωτερικό της χώρας έχει ξεφτίσει και δεν μπορεί να συντηρήσει ούτε τους προεδροσυντήρητους οπαδούς ούτε τα παραταξιακά έντυπα. Οι ευρωπαϊκές «σφαλιάρες» κάνουν πολύ μεγαλύτερο θόρυβο από τις παραδοσιακές φιέστες των τίτλων. Και, από ό,τι φαίνεται, οι «ιθαγενείς» ξύπνησαν και δεν βολεύονται πλέον με χάντρες, καθρεφτάκια και κόμπρες, που δεν βρίσκουν ρόλους ούτε σε ταινίες κινούμενων σχεδίων.

Όλα του «Σέβα» δύσκολα

Τραβηγμένο, δεν λέω, αλλά αν διαιρέσουμε τα χρήματα που δαπανήθηκαν για τη μεταγραφή του με τα γκολ που έχει σημειώσει από τον καιρό που φόρεσε τη φανέλα της Τσέλσι, τότε βγαίνει περίπου 9 εκατομμύρια ευρώ το τεμάχιο. Τόσα χρήματα μπορεί να κοστίζουν τα αυγά Φαμπερζέ επειδή είναι εξαιρετικά καλοδουλεμένα κοσμήματα και σπάνια, αλλά το γκολ στο ποδόσφαιρο πρέπει να είναι αυγό ημέρας. Φρέσκο και καθημερινό. Και ο Σεβτσένκο αυτή τη στιγμή είναι ένας κυνηγός πολυτελείας για την Τσέλσι. Ενα Φαμπερζέ, το οποίο, όσο κι αν αρέσει στον ιδιοκτήτη της ομάδας, που όπως κάθε νεόπλουτος λατρεύει την επίδειξη, δεν έχει καμία αγωνιστική χρησιμότητα.

Οταν ο Σεβτσένκο έφτασε στο «Στάμφορντ Μπριτζ», ο Ζοσέ Μουρίνιο δήλωσε ότι ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα. Έξι μήνες μετά, οι λέξεις «όνειρο» και «Σεβτσένκο» στην ίδια πρόταση ταιριάζουν όσο η μαγιονέζα με τη σαντιγί στο ίδιο πιάτο. Η αλήθεια είναι ότι ο «Σέβα» πήγε στο Λονδίνο αποφασισμένος να πετύχει στην Τσέλσι, αλλά είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να φτάσει στο επίπεδο αγωνιστικής κατάστασης στο οποίο βρισκόταν όταν ο Αμπράμοβιτς ξόδεψε 45 εκατομμύρια ευρώ για να τον πάρει στο Λονδίνο. Πολλοί τώρα πιστεύουν ότι το επόμενο βήμα του Σεβτσένκο είναι η επιστροφή στο Μιλάνο. Το παρατεταμένο ντεφορμάρισμά του κάποιοι το απέδωσαν στην κούραση του Μουντιάλ και στο χρονικό διάστημα που χρειαζόταν για να προσαρμοστεί από το Μιλάνο, όπου ήταν «βασιλιάς», στο Λονδίνο της Τσέλσι και του σκληρού αγγλικού πρωταθλήματος.

Είναι παρακινδυνευμένο να ξεγράψει κάποιος έναν ποδοσφαιριστή σαν τον Σεβτσένκο, με δεδομένο και το αγωνιστικό του παρελθόν. Τα πέντε γκολ που έχει σημειώσει σε 18 εμφανίσεις μπορεί να συγκριθούν με την κακή αρχή που είχε κάνει και ο Ανρί όταν είχε πάει στην Αρσεναλ. Στα πρώτα 18 ματς του είχε σημειώσει 4 γκολ, αλλά τη χρονιά εκείνη, το 1999, ο Γάλλος την τελείωσε με 26 γκολ σε Αγγλία και Ευρώπη! Βέβαια, η σύγκριση δεν είναι και τόσο δίκαιη, μια και ο Ανρί τότε ήταν 22 και είχε πάμπολλα περιθώρια βελτίωσης, ενώ ο Σεβτσένκο έχει πατήσει τα 30 και τα καλύτερα χρόνια του βρίσκονται πίσω του. Ίσως, πάλι, να φταίει το γεγονός ότι έχει χάσει λίγο σε ταχύτητα, αλλά και το ότι το αγωνιστικό σύστημα της Τσέλσι δεν του «σερβίρει» τόσες πολλές σέντρες όσες είχε την ευκαιρία να δέχεται στη Μίλαν. Όμως ο Σεβτσένκο μπορεί ακόμα να χρησιμοποιήσει την εξυπνάδα του και να ξαναβρεί την επαφή του με τα δίχτυα. Το ερώτημα είναι μέχρι πότε μπορούν να τον περιμένουν στην Τσέλσι...