Ενας γιατρός ανάμεσά μας (Sportday / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Έχανε από την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό, είχε μία νίκη σε 11 αγώνες και είχε το… θράσος να μιλά για την κατάκτηση της πέμπτης θέσης. «Ε, αυτός ζει στον κόσμο του», θα σκέφτηκαν όσοι τον άκουσαν πριν από δύο εβδομάδες να οριοθετεί την πορεία μιας ομάδας που είχε προσφέρει μικρές χαρές στους οπαδούς της.
Το «Κλεάνθης Βικελίδης» γέμιζε, οι «συνδεσμίτες» ακολουθούσαν τον Αρη παντού, από την αφετηρία του πρωταθλήματος είχε καταθέσει διαπιστευτήρια για μια ιδανική επάνοδο στη μεγάλη κατηγορία, αλλά το αποτέλεσμα ήταν αντιστρόφως ανάλογο. Οταν, μάλιστα, άφηνε να «δραπετεύσουν» βαθμοί στο γήπεδό του, τότε άρχιζαν οι μουρμούρες: «Γιατί βάζει τον Νασιμέντο που είναι αργός; Γιατί αφήνει εκτός τον Μαραγκό που είναι χρήσιμος; Γιατί επέλεξε τον Τούτα και τον Τίγκα που αφήνουν τα άκρα της άμυνας και ξεχνιούνται στην επίθεση;». Και τι δεν άκουσε ο… παραλίγο γιατρός (ήταν το παιδικό όνειρό του) Γκιγέρμο Ογιος, άνθρωπος που μεγάλωσε σε μια χώρα που η μπάλα του ποδοσφαίρου είναι η πιο ωραία γυναίκα για κάθε «πιστό». Λατρεύεται ως θεά. Στα αυτιά του -ευτυχώς- δεν έφτασαν πολλά. Τα περισσότερα αντικρούστηκαν από τη διοίκηση και ειδικότερα απ' όσους βρίσκονται πολύ κοντά στην ομάδα του Αργεντινού.

Οταν τον περασμένο Ιούνιο προσγειώθηκε στον ελληνικό πλανήτη «ποδόσφαιρο», δεν ήξερε κανέναν και τίποτε. Και μέχρι σήμερα κλείνεται στο σπίτι του, στη Θέρμη, λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη, και ξημερώνεται μπροστά σε μια οθόνη τηλεόρασης, περνώντας καρέ καρέ κάθε φάση των αγώνων του Αρη και των αντιπάλων του. Το μεγάλο του όπλο είναι η «κατασκοπία». Μαζί με τους συνεργάτες του, ο τεχνικός του Αρη αναζητούσε εδώ και αρκετό καιρό το οριστικό σχήμα που θα έδινε μια διαφορετική εικόνα στους «κίτρινους». Ηθελε να τους κάνει πιο ελκυστικούς. Πιο αποτελεσματικούς.

Τη στιγμή που διαπίστωνε ότι η ομάδα του μπορεί να σημειώσει γκολ (επειδή στο ξεκίνημα ήταν μάλλον δύσκολη υπόθεση, φτάνοντας τα έξι, μέχρι τον αγώνα με την ΑΕΚ), έπρεπε να συμμαζέψει την άμυνά του. Δημιουργούσε φάσεις, σημείωνε γκολ, αλλά δεν μπορούσε να κρατήσει τη νίκη. Μιλούσε για ένα μικρό χρονικό διάστημα εξαιρετικής απόδοσης και δικαιολογούσε τα… αδικαιολόγητα για την αμυντική πειθαρχία του Αρη.

Ηρθε η νίκη εκτός έδρας με τον Εργοτέλη. Η πρώτη «επέμβαση» πέτυχε. Τι είχε κάνει: κέρδισε πολλά -και πάλι- από την παρουσία του Κολτσίδα, είχαν «παίξει» αρκετά ο Κόκε κι ο Χαβίτο στην επίθεση και έβρισκε ο καθένας τον ρόλο που του ταιριάζει, διατήρησε τον Πάουλο Κόστα σε ρόλο ρυθμιστή και εκτελεστή και άρχισε να εγκλωβίζει τον αντίπαλό του.

Η απόδοση του Αρη απέκτησε ένα σημαντικό στοιχείο, τη διάρκεια. Εφτασε το τρίτο ντέρμπι στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και δεν άφησε τον ΠΑΟ να σκοράρει, αν και ο πιο αδαής θα μπορούσε να προβλέψει τις δύσκολες στιγμές της άμυνας λόγω αντιπάλων επιθετικών της αξίας του Παπαδόπουλου και του Σαλπιγγίδη. Ο Γιώργος Κολτσίδας έγινε πιλότος σε μια πτήση προς την επιτυχία. Κατεύθυνε την άμυνά του, όπως παλιά. Κι ακόμα καλύτερα με δεδομένη την εμπειρία του. Οι συμπαίκτες του έχουν να λένε για τη συνεισφορά του στο στήσιμο της άμυνας, απ' όπου οι «κίτρινοι» αποκόμισαν τη μισή νίκη, «βραχυκυκλώνοντας» ουσιαστικά τον Ευρωπαίο Παναθηναϊκό.

Οι απουσίες ορισμένων παικτών δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση δικαιολογία για κανένα αποτέλεσμα. Ιδιαίτερα για τον Γκιγέρμο Ογιος, ο οποίος σε κάθε παιχνίδι έχει να μας παρουσιάσει από μία έκπληξη. Μικρού μεγέθους βέβαια, αλλά είναι σαν να παίζει κορόνα-γράμματα την έκβαση του αγώνα, αν τυχόν δεν του βγει. Οσο περνούν οι μέρες στο Ρύσιο, στις προπονητικές εγκαταστάσεις του Αρη, δείχνει να κερδίζει ακόμα περισσότερο την εμπιστοσύνη των παικτών. Αλλωστε, είναι πολύ κοντά στην ψυχολογία του ποδοσφαιριστή. Τα αποδυτήρια μπορεί να μοιάζουν με «Πύργο της Βαβέλ» λόγω πολλών ξένων παικτών, αλλά δεν συνάδει με το γενικότερο κλίμα και τις σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους Ελληνες και αλλοδαποί, παλιοί και νέοι. Ο Ογιος είχε να διαχειριστεί ένα υλικό που παρουσίαζε πολλές και σημαντικές διαφορές. Μέχρι να δέσει, έτσι κι αλλιώς, θα χρειαζόταν αρκετός χρόνος. Το θέμα ήταν να περιορίσει τις απώλειες μέχρι να νιώσει ότι μπορεί να στηριχθεί σ' ένα ομοιογενές σύνολο.

Αργά ή γρήγορα, τα θετικά χαρακτηριστικά της ομάδας που συνέλεξε πολλά κολακευτικά σχόλια και ήταν κατασκεύασμα του Αργεντινού τεχνικού, θα απέδιδαν κάτι περισσότερο από μερικές καλές εμφανίσεις. «Πιστεύω πολύ στον Θεό. Πιστεύω ότι μια μέρα θα μας δώσει τη θέση που μας αξίζει», αναφέρει χαρακτηριστικά, ανοίγοντας την καρδιά του.

Σου δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι ένας από αυτούς που... ήρθαν για να φύγουν και να εξαφανιστούν από τον χάρτη, αλλά υπάρχει κάτι πιο ισχυρό που τον κρατά όρθιο στην άκρη του πάγκου.

Το άμεσο μέλλον, οι επόμενες μέρες για τον Αρη και ειδικότερα για τον προπονητή του είναι ιδιαίτερα κρίσιμες, με δεδομένο ότι πλησιάζει η επίσημη περίοδος των μεταγραφών. Εχει δώσει κατευθύνσεις και -λίγο έως πολύ- είναι γνωστό ότι θα χρειαστεί τρεις παίκτες. «Λοξοκοιτάζει» την πατρίδα του και την Ισπανία. Η συνεργασία με τον Ασίς (τον αδερφό του Ροναλντίνιο) συνεχίζεται και ήρθε να προστεθεί, ως τεχνικός σύμβουλος, ο Μαζίνιο. Η «τριπλέτα» (μαζί με τον Ογιος) αποφασίζει για έναν στόπερ, έναν επιθετικό και έναν αριστερό χαφ. Ετοιμάζονται σημαντικές αλλαγές, με «κόστος» την αποδέσμευση παικτών που μέχρι τώρα έχουν ενεργή συμμετοχή. Η επόμενη μεταγραφική αναζήτηση δεν θα έχει καμία σχέση με τη μεταγραφική… πανδαισία του καλοκαιριού. Φαίνεται οι επιλογές, πέραν της ενίσχυσης, έχουν διορθωτικό χαρακτήρα. Αλλωστε, ο Αργεντινός πιστεύει ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης για τους περισσότερους από τους παίκτες του και θα ήταν μάλλον αυτοκαταστροφικό να προχωρήσει σε εντυπωσιακές ανακατατάξεις. Τα «μεγάλα λόγια» του Ογιος για την κατάκτηση της πέμπτης θέσης, κάτι που συνοδεύεται με την έξοδο στην Ευρώπη, δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα, εφόσον υπάρχει ροή θετικών αποτελεσμάτων. Είναι νωρίς, αλλά ήδη βρίσκεται σε κοντινή απόσταση δύο βαθμών.