Δεν πας για ψάρεμα… (Sportday / Επιμέλεια: Γιώργος Μαζιάς)

Είδηση! Ο Ολυμπιακός δεν έχασε εντός έδρας στο Τσάμπιονς Λιγκ. Τι; Πήγαινε για τη νίκη ώστε να περάσει στο ΟΥΕΦΑ; Μπα, δεν του φαινόταν. Δεν μπορούσε; Μάλλον. Και πότε μπόρεσε την τελευταία διετία; Πάλι τζάμπα γκολ και τρέχα να προλάβουμε. Deja vu, που λέει και η ταινία. Ουδεμία έκπληξη. Κάθε φορά, κάτι θα γίνει και ο στόχος θα χαθεί.

Οταν μετά την κλήρωση κάποιοι έλεγαν ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα τερματίσουν τελευταίοι, οι περισσότεροι στου Ρέντη μιλούσαν για εύκολο όμιλο και ευκαιρία πρόκρισης. Αφού δεν μπορείς, ρε φίλε, τι κάνεις δηλώσεις και δίνεις υποσχέσεις. Δραχμές είχαμε στην Ελλάδα, όταν άρχισε αυτό το παραμύθι. Τι να πεις και γιατί να γκρινιάξεις; «'Ηταν ή επί τας», «πόλεμος», «τελικός», «φάτε τους», «έφοδος με ιερό πάθος» και άλλα ωραία. Χα, χα, χα. «Καταστρόφα», που λέει και μια ψυχή. Κάθε φορά και χειρότερα. Αυτά που βλέπουν όλοι δεν τα βλέπει κανείς στον Πειραιά.

Πώς το έλεγαν κάποτε; «Άσχετος ή βλαξ». Και γιατί να παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός; Ετσι όπως παίζει, δεν υπάρχει λόγος. Για να κόψουμε εισιτήρια, να ακούσουμε τον ύμνο του Τσάμπιονς και να κάνουμε δηλώσεις είναι η διοργάνωση; Άσε να παίξει κανένας άλλος που προσπαθεί να γίνει καλύτερος, που βάζει λεφτά, που δεν κάνει αλχημείες, που δεν παραμυθιάζει τον κόσμο και που έχει φιλοδοξίες.

Αλλά ναι, θα πάρει το τρίτο σερί νταμπλ ο Θρύλος και θα θυμηθούμε πάλι την «αυτοκρατορία», θα έρθει ο Ζιντάν να δώσει την «κούπα» και όλοι οι άλλοι θα φάνε τα χειρόγραφά τους που τόλμησαν να αμφισβητήσουν το μεγαλείο της ομάδας, των επενδύσεων και των «παικταράδων». Προς το παρόν θα «φάμε» τον προπονητή (αντικείμενο μελέτης από τη ΝΑΣΑ τα σχέδιά του), θα σουτάρουμε τους «παλαιοκομματικούς», θα πάρουμε κεφάλια γενικώς και θα δείξουμε ποιος είναι το μεγάλο αφεντικό. Οχι, παίζουμε...