Ο άνθρωπος που «έφτιαξε» τον μπασκετικό ΠΑΟΚ (Sportday / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Αν δεν βρισκόμασταν τόσο κοντά στα γεγονότα και προσπαθούσαμε να δώσουμε απαντήσεις σε λογικά ερωτήματα για τη φετινή πορεία του μπασκετικού ΠΑΟΚ, τότε θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι ακόμα θα ψαχνόμασταν με όσα συνέβησαν από το ξεκίνημα μέχρι πριν από 48 ώρες, με τον «βομβαρδισμό του Βελιγραδίου».

Ομάδα που κτίστηκε (παρά τα οικονομικά προβλήματα) με αρκετά υψηλό μπάτζετ. Ομάδα που συγκέντρωσε αρκετά και πολλά ονόματα, υπό την καθοδήγηση του Μπάνε Πρέλεβιτς. Ομάδα που οι περισσότεροι προέβλεψαν ότι θα βρεθεί πολύ κοντά στους δύο «μεγάλους» της Αθήνας και τον Αρη. Η ομάδα είχε τον τίτλο: «φλερτάροντας με την Ευρωλίγκα».

Τελικά, το χλιαρό ξεκίνημα, ο αποκλεισμός στο Κύπελλο από το Ρέθυμνο, η εικόνα ενός συνόλου από το οποίο έλειπαν η ομοιογένεια και η αγωνιστική πειθαρχία οδήγησαν στην αντικατάσταση του προπονητή και στη συμφωνία με τον Κώστα Πιλαφίδη. Ο τελευταίος, το λιγότερο που θα έκανε, θα ήταν να… εξετάσει τον ασθενή και να εντοπίσει το πρόβλημα.

Διέγνωσε… βαριάς μορφής πελαγοδρόμηση, που ήδη είχε κάνει μετάσταση στους «ψηλούς» και ο ΠΑΟΚ λειτουργούσε με τεχνική υποστήριξη σε μονάδα εντατικής παρακολούθησης.

Η αντίστροφη μέτρηση για ραγδαίες και εντυπωσιακές αλλαγές είχε ξεκινήσει. Ο Κώστας Πιλαφίδης πάει τον ΠΑΟΚ στους καλύτερους γιατρούς. Αναζητεί ξένους παίκτες με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Το πρώτο πράγμα που διαπιστώνει κανείς είναι η αναποφασιστικότητά του. Είναι ένα στοιχείο που τον έχει βοηθήσει περισσότερο από όσο νομίζουμε όλοι εμείς, όσα χρόνια παρακολουθούμε την πορεία του. Περνούν από μπροστά του πολλά ονόματα. Σταματά σε ορισμένα ονόματα που τον έχουν πείσει ότι τα θετικά τους στοιχεία είναι ήδη αρκετά για να προσφέρουν σε ένα σύνολο με συγκεκριμένη φυσιογνωμία. Δεν επιλέγει ποτέ έναν παίκτη που είναι απλώς και μόνο αξιόπιστο όνομα στο «μπασκετικό χρηματιστήριο», αλλά στη συνέχεια ενδέχεται να αποδειχθεί ότι δεν μπορεί να προσφέρει με δεδομένες τις μεγάλες του δυνατότητες. Για παράδειγμα, ο Τζερόμ Αλεν, παίκτης που θα ήθελε να είχε κάθε ελληνική ομάδα. Παίκτης επιπέδου Ευρωλίγκας. Κι όμως, στον ΠΑΟΚ, ο ρόλος του ήταν ασαφής. Δεν ήταν ο παίκτης που μπορούσε να ανταποκριθεί στη θέση του οργανωτή, επειδή απλούστατα δεν την είχε παίξει ποτέ ή, αν κάποια φορά είχε συμβεί κάτι τέτοιο, είχε συμπαίκτες-στηρίγματα για να κρύβονται οι αδυναμίες του.

Παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Μπάνε Πρέλεβιτς και αναλαμβάνοντας την ομάδα που πριν από δύο μήνες ακούσαμε να τη χαρακτηρίζουν «ομάδα αστέρων» (τάδε έφη Διονύσης Ψωμιάδης), διαπιστώνει ότι ο προκάτοχός του είχε πολύ διαφορετικές αρχές στο στήσιμο του ΠΑΟΚ. Πολύ διαφορετικό από το μοντέλο που θα ακολουθούσε ο ίδιος, αν βρισκόταν στο «τιμόνι» της ομάδας από το ξεκίνημα.

Βρίσκει ένα ρόστερ το ταίριασμα του οποίου, αποδεδειγμένα, είναι προβληματικό.

Ο Μπάνε Πρέλεβιτς, όταν ο Νταμίρ Μουλαομέροβιτς άφησε τον ΠΑΟΚ στα κρύα του λουτρού και συμφώνησε με τον Ολυμπιακό, φαίνεται ότι βραχυκύκλωσε. Οι επιλογές του έμοιαζαν με τον πεινασμένο που μπαίνει σε ένα εστιατόριο και παραγγέλνει από τον τιμοκατάλογο ΚΑΙ κρεατικά ΚΑΙ ψάρια ΚΑΙ μακαρόνια ΚΑΙ σούπα… Ε, δεν γίνεται. Ή πρόκειται για πολύ γερό στομάχι ή θα πάθει δηλητηρίαση.

Οι επιλογές του Πιλαφίδη έγιναν με γνώμονα η ομάδα να αποκτήσει αγωνιστική φυσιογνωμία στην περιφέρεια. Εκεί που δεν υπήρχε καμία προοπτική βελτίωσης, παρουσιάστηκαν δύο παίκτες για να μοιραστούν τις θέσεις των «κοντών» και από παιχνίδι σε παιχνίδι μάς πείθουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια περίπτωση Ρόντρικ Μπλάκνεϊ. Και δεν αναφερόμαστε στον Τζέισον Πάρκερ, που είχε επαφή με το ευρωπαϊκό μπάσκετ, κάνοντας μια στάση στην Ιταλία. Μιλάμε για τον Ντάριους Ουάσινγκτον. Ετών 21. Απόφοιτος κολεγίου Μέμφις με ικανοποιητικά στατιστικά. Δεν έφταναν, βέβαια, μόνον αυτά για να παραλάβει τα εισιτήρια και να περάσει τον Ατλαντικό.

Για την ιστορία, ο Μπλάκνεϊ είχε συμφωνήσει για 58 χιλιάδες δολάρια την πρώτη του σεζόν στην Ελλάδα (με τον Ηρακλή) και έφτασε σε συμβόλαια των 450 χιλιάδων.

Το βιογραφικό του Ουάσινγκτον συμπληρώνεται με όσα στοιχεία συνθέτουν τον χαρακτήρα του, βάσει εξειδικευμένης έρευνας που έφτανε στις μπασκετικές του ρίζες, το κολέγιο. Εψαχνε να βρει οτιδήποτε αφορά τον Αμερικανό, μέσα και έξω από τις γραμμές του γηπέδου. Εκτίμησε τις αθλητικές του δυνάμεις (στον ΠΑΟΚ οι συμπαίκτες του μιλούν για έναν «σούπερμαν») και σχημάτισε ολοκληρωμένη εικόνα για τον άνθρωπο που θα τον εμπιστευόταν για το παιχνίδι και, κυρίως, για όσα νέα στοιχεία –και ήταν πολλά– ήθελε να περάσει στους υπόλοιπους παίκτες. Η ομάδα έπρεπε να αποκτήσει ταυτότητα.

Οι τρεις αλλαγές, η συμμετοχή των δύο Αμερικανών που κάνουν πράματα και θάματα και μία ακόμα προσθήκη έδωσαν στον ΠΑΟΚ την ώθηση που ενδεχομένως να αναζητούσε εξαρχής ο Μπάνε Πρέλεβιτς. Ο Νίκος Κούβελας, παλιά καραβάνα, αποδεικνύει ότι είναι υπερπολύτιμος στις θέσεις των ψηλών και «δένει» με το «καλημέρα» με τους υπόλοιπους στη ρακέτα.

Πέρα από την αντικατάσταση του Τζερόμ Αλεν, ο Πιλαφίδης είχε τη δυνατότητα να «εκπαραθυρώσει» τον Ιβάν Τόμας. Ο Κροάτης ήρθε στον ΠΑΟΚ εξαργυρώνοντας την περσινή του απόδοση στον Πανελλήνιο. Δεν υπήρξε ανάλογη συνέχεια. Παίζει σαν σκιά του περσινού Τόμας. Ο προπονητής δεν τον διώχνει και επιμένει στην παραμονή του για να συμπληρώσει την περιφέρεια. Ο προπονητής έχει ανεβάσει τον πήχη, ίσως όχι κάπου συγκεκριμένα, αλλά προσπαθεί να προλάβει όλους αυτούς που εκτίμησαν ότι η ομάδα του καλοκαιριού έχει μεγάλες δυνατότητες και τελικά απογοητεύτηκαν.

Η επιχείρηση «σκούπα» για τον νέο προπονητή στη θέση του νυν τεχνικού συμβούλου του (η θέση που έλαβε ο Μπάνε Πρέλεβιτς) φρέναρε και ήδη το νερό είχε μπει στο αυλάκι.

Ταυτόχρονα, όλοι οι υπόλοιποι παίκτες αναλαμβάνουν τον ρόλο που συμβαδίζει με τις δυνατότητές τους. Ο νέος προπονητής κερδίζει κάτι ακόμα, πολύ σημαντικό: ο Σκεπάνοβιτς μαλώνει με τον Πάρκερ και ο Σέρβος μένει εκτός αποστολής για τον αγώνα του Βελιγραδίου. Το πειθαρχικό παράπτωμα δεν περνά στα ψιλά… Υπάρχει πειθαρχία με αποδείξεις.

Πάντως, πέρα από την εντυπωσιακή πορεία που διαγράφει ο ΠΑΟΚ, το «διπλό» στο Βελιγράδι και τις αξιόλογες εμφανίσεις εντός συνόρων, υπάρχουν ανοικτά μέτωπα. Ζητήματα που έχουν να κάνουν κυρίως με τα οικονομικά της ομάδας και την προσπάθεια της διοίκησης να ανταποκριθεί. Σε πρώτη φάση, οι υπολογισμοί που έγιναν για να καλυφθεί το φετινό μπάτζετ δεν οδηγούσαν σε θετικό πρόσημο. Πάλι δεν έγινε σωστός προγραμματισμός… Σύνηθες φαινόμενο. Οσο, όμως, υπάρχουν θετικά αποτελέσματα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προκύψουν περισσότερα έσοδα και μικρότερη έως ελάχιστη απόκλιση των εξόδων (δηλαδή των συμβολαίων) από τα έσοδα.