Αυτό το χθεσινοβραδινό ήταν από τα παράδοξα του μπάσκετ. Μία ελληνική ομάδα νίκησε, μια άλλη έχασε, αλλά ο ηττημένος (Αρης) ξύπνησε σήμερα με πρόσωπο πιο φωτεινό από αυτό του νικητή (Παναθηναϊκού). Το διπλό θρίλερ της Πέμπτης θόλωσε παράξενα τη γραμμή που χωρίζει τους πρωταγωνιστές από τους κομπάρσους. Στη Μόσχα, πριν από μερικές εβδομάδες, ο Αρης κέρδισε πόντους. «Τώρα ξέρει ότι μπορεί να σταθεί και στο πιο δύσβατο γήπεδο», έγραφα μέσες άκρες την επόμενη μέρα. Αλλά η αντεπίθεσή του ήταν προϊόν της χαλαρότητας της ΤΣΣΚΑ όταν η διαφορά άγγιξε τους 20 πόντους. Ηταν φανερό ότι ο Παπαλουκάς και η παρέα του έπαιξαν την τελευταία περίοδο με σβηστές τις μηχανές. Χθες, στο «Παλάου Μπλαουγκράνα», η περηφάνια που ένιωσαν όσοι αγαπούν τον Αρη ήταν θεμελιωμένη σε ισχυρό έδαφος.
Σαν να τον οιστρηλατούσαν οι μνήμες του 1987, ο πάλαι ποτέ αυτοκράτορας κοίταξε την Μπαρτσελόνα στα μάτια, πάλεψε με σθένος και γενναιότητα για τη νίκη και έμεινε έναν παίκτη μακριά από το θαύμα. Ποιον παίκτη χρειαζόταν για να τον πετύχει; Κάποιον ικανό να ζορίσει το Ναβάρο με ανελέητο μαν-του-μαν (τον παλιό, καλό Παναγιώτη Γιαννάκη) ή έστω έναν ριμπάουντερ-μπλοκέρ για να στήσει οδόφραγμα μέσα στη ρακέτα του. Εάν, πάντως, είχε τέτοιον, θα έχανε το αβαντάζ που του έδωσαν στην επιθετική γραμμή οι γρήγοροι και τετραπέρατοι Ουίλκινσον και Μάσεϊ.
Η οργιώδης δράση του Μιχάλη Κακιούζη έκανε τελικά τη διαφορά. Μόνο με τους «ξύλινους» Κάσουν, Βάθκεθ και Μαρκονάτο μέσα στις ρακέτες (άσχετα αν έπαιξε καλά ο Ιταλός), η Μπαρτσελόνα δεν θα 'βλεπε χαΐρι, όσο κι αν την τραβούσε από τη λάσπη ο Ναβάρο. Η νίκη της Ορτέζ στο Κάουνας ήταν για τον Αρη ιδανική παρηγοριά για τη δική του ήττα. Οχι ότι χρειαζόταν τέτοια σώνει και καλά. Ο Παναθηναϊκός κράτησε το αήττητό του (7-0, μοναδικό στη διοργάνωση), νίκησε τη Μακάμπι σε άλλο ένα κλασικό ευρωπαϊκό ντέρμπι, αλλά απέκτησε και υλικό για προβληματισμό και ενδοσκόπηση. Moλονότι το σουαρέ στο ΟΑΚΑ τελείωσε με χειροκροτήματα και χαμόγελα, ήταν πολύ πιο δύσκολη του αναμενομένου και εν πολλοίς έσπειρε ανησυχία. Η φετινή Μακάμπι είναι σκιά της μεγάλης ομάδας που σάρωσε την Ευρώπη στα χρόνια του Γκέρσον. Όποιος παρακολούθησε τα προηγούμενα παιχνίδια της (ειδικά τις δύο βαριές ήττες της στα Βαλκάνια από Παρτίζαν και Τσιμπόνα) είδε μια παιδική χαρά ντυμένη στα κίτρινα, ένα συγκρότημα δίχως ειρμό, προσωπικότητα και ταλέντο. Στην Αθήνα, όμως, η Μακάμπι φόρεσε στολή καμικάζι και αποδείχθηκε ικανή να φτάσει τον Παναθηναϊκό στο αμήν.
Πριν πουν την τελευταία λέξη τα περήφανα Ελληνόπουλα της ομάδας, Ντικούδης, Χατζηβρέττας και Διαμαντίδης, η μυρωδιά της ήττας απλωνόταν δυσοίωνα στο ΟΑΚΑ. Οτι θα δεχόταν ο Παναθηναϊκός σχεδόν 90 πόντους από αυτή τη Μακάμπι μπροστά στο κοινό του, ότι θα κινδύνευε να ηττηθεί από αυτόν τον Μπάινουμ κι από το Νόελ Φίλιξ που ήταν όλη τη χρονιά θεατής, συγγνώμη, αλλά είναι από τ' άγραφα.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
