Η τρέλα αγχώνει έως και τον Αντώνη (Sportday / Διονύσης Ελευθεράτος)

Στιγμιότυπο χαρακτηριστικό του άγχους που «έδερνε» τους παίκτες του Ολυμπιακού, ενόσω το Αιγάλεω διατηρούσε προβάδισμα δύο τερμάτων: η μπάλα κινείται, νωχελικά, προς το μέρος του Νικοπολίδη. Εκείνος, ανενόχλητος, την πιάνει -ή μάλλον έτσι νομίζει. Του ξεφεύγει -και παρ’ ολίγον να «γίνει φάση» για το «Σίτι», εκ του μη όντος. Θα μπορούσε κάποιος να τον νουθετήσει με κάποιο έμμετρο... σκωπτικό: πιάσ’ την, Αντώνη, η μπάλα δεν δαγκώνει. «Δάγκωνε» όμως τμήμα της κερκίδας: ήταν η ώρα, κατά την οποία μερίδα των οπαδών του Ολυμπιακού αποδοκίμαζε αγρίως τους «ερυθρόλευκους»...

Η τρέλα δεν «πιάνει» τούτο το «τσογλάνι»...

Έλα, όμως, που η ζωή είναι άθροισμα αλληλοσυγκρουόμενων στοιχείων... Στον αντίποδα της παραπάνω επισήμανσης, ας επιλέξουμε ένα στιγμιότυπο, χαρακτηριστικό του πείσματος και της αυτοπεποίθησης που απαιτούνται, ώστε να «γυρίσει» (οποιοδήποτε) παιχνίδι από 0-2. Στη φάση του 3-2 ο Καστίγιο κάνει την εκπληκτική ενέργεια, «σερβίρει» έτοιμο γκολ αφήνοντας δύο, τρεις συμπαίκτες να επιλέξουν ποιος θα σκοράρει, βγαίνει εκτός αγωνιστικού χώρου και πανηγυρίζει πριν καν σουτάρει οποιοσδήποτε! Υπερβολική σιγουριά; Ναι, εάν σκεφθούμε πόσες κραυγαλέες ευκαιρίες είχε χάσει ήδη ο Ολυμπιακός. Άραγε, την έκβαση της φάσης τη χάρηκαν εκείνοι που νωρίτερα ζητούσαν από τους παίκτες να τσακιστούν να φύγουν από το γήπεδο; Ε, ρε, σχιζοφρένεια...