Ακόμα να ξημερώσει (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Ο Γιώργος Μίνος κοίταζε την κάμερα με τον αποφασιστικό τρόπο του κομάντο που θα πει μόνο το όνομά του και τον αριθμό του. Η εμφάνισή του είχε προαναγγελθεί στο κρόουλ της οθόνης. «Παιδεραστής που βίασε 20 παιδιά στη Νίκαια συλλαμβάνεται. Σε λίγο από τη Θεσσαλονίκη ο Γιώργος Μίνος με το ρεπορτάζ από το ματς του ΠΑΟΚ». Το πρόσωπο του Μίνου εμφανίστηκε, ο Αντώνης Κατσαρός έβαλε το σοβαρό πρόσωπο που ταιριάζει έπειτα από «τριάρα» εντός έδρας και έκανε μία ερώτηση για το ματς. «Ο Κώστας Βεζυρτζής και η ομάδα των ανθρώπων του ΠΑΟΚ που ανέλαβε τη διοίκηση νυχθημερόν αγωνίζονται για το καλό». Ο Κατσαρός έκανε μια δεύτερη προσπάθεια. «Τι έγινε λοιπόν στο ματς;». «Νυχθημερόν ο Κώστας Βεζυρτζής και οι συνεργάτες του στη διοίκηση αγωνίζονται». Επειτα από λίγα λεπτά ο Κατσαρός εγκατέλειψε την προσπάθεια να μιλήσουν κυρίως για το ματς και δευτερευόντως για τον Βεζυρτζή. Καληνύχτισε ευγενικά και το αποφασιστικό ανφάς του Μίνου χάθηκε από την οθόνη. Δημοσιογραφικά η εμφάνιση δεν ήταν κάτι για το οποίο ο Λάρι Κινγκ θα πρέπει να ανησυχεί στα επόμενα Πούλιτζερ.

ΠΑΟΚτσήδικα όμως ήταν ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί η μεγαλύτερη ήττα του ΠΑΟΚ από αθηναϊκή ομάδα από την εποχή που οι μπάλες ήταν τρίφυλλες. Ο ΠΑΟΚ μετά την ανάληψη της διοίκησης από τη διοικούσα επιτροπή κινδυνεύει από δύο πράγματα. Τις εκκαθαρίσεις όσων συνεργάστηκαν με τον Γούμενο και στην εντύπωση ότι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα είναι οριστική λύση. Με τη νοοτροπία των εκκαθαρίσεων ο μεγάλος κίνδυνος είναι το άμεσο φάγωμα του Μότσα Βούκοτιτς. Φυσικά ήταν επιλογή του Γούμενου, φυσικά δεν είναι η λύση του μέλλοντος για τον ΠΑΟΚ, αλλά τουλάχιστον δεν είναι καταστροφή. Γιατί το πολύ ο ΠΑΟΚ να μη βγει στο ΟΥΕΦA, αλλά ένας νέος Ελληνας προπονητής επιλογή μιας ανίσχυρης διοίκησης θα είναι αντικείμενο ζήλιας για τους άλλους που δεν προσλήφθηκαν. Ανίσχυρη διοίκηση, όχι λόγω του ειδικού βάρους των μελών της, αλλά επειδή κανείς δεν θα είναι ο μελλοντικός ιδιοκτήτης της ΠΑΕ. Εχω την εντύπωση ότι ο ρόλος της σημερινής διοίκησης του ΠΑΟΚ είναι προσωρινός με μόνο σκοπό την επιβίωση της ΠΑΕ. Για τον ΠΑΟΚ είναι η εποχή που ακόμα και οι δημοσιογράφοι του σφίγγουν τα δόντια έπειτα από ήττες με τρία γκολ. «Νυχθημερόν δουλεύουν για το καλό». Κυριολεκτικά, γιατί για τον ΠΑΟΚ δεν έχει ακόμα ξημερώσει.

Το βλέμμα του Σάββα είχε πάρει το έξαλλο ύφος που θα είχε το αντίστοιχο του πάπα, αν έβλεπε να έχουν ζωγραφίσει μουστάκια στο άγαλμα της Παναγίας. «Σήμερα δημιουργήσαμε 16 ευκαιρίες με τα πόδια των παικτών βαριά και για μένα ο Ολυμπιακός έπαιξε καλή μπάλα. Θα αναφερθώ στα συνθήματα. Ηταν απαράδεκτα. Ειδικά όταν μιλάνε για έναν άνθρωπο όπως ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος πήρε τον Ολυμπιακό ανυπόληπτο και τον έφερε έως εδώ. Δεν είναι δυνατόν να βρίζουν. Καταδίκαζαν με τη συμπεριφορά τους την ομάδα να χάσει το παιχνίδι. Εδειξαν αγνωμοσύνη και εγώ με την αγνωμοσύνη αηδιάζω. Γι' αυτό και τα τελευταία λεπτά πήγα στα αποδυτήρια. Μόνο η ιαχή "Ολυμπιακός" πρέπει να ακούγεται. Πουθενά στον κόσμο δεν γίνονται αυτά. Ο Ολυμπιακός έχει τέσσερα εκατομμύρια κόσμο και 300 με 400 άτομα που είναι ταραξίες προσπαθούν να δημιουργήσουν πρόβλημα. Αποτύχαμε στην Ευρώπη, αλλά κάθε χρόνο σε ρωτούν ποιος πήρε το πρωτάθλημα και λες "Ολυμπιακός". Δεν είναι δυνατόν να γιουχάρουν τον πρόεδρο, τον προπονητή και τους παίκτες». Ο Σάββας κοίταξε τους δημοσιογράφους για να καταλάβει αν είχαν κατανοήσει το μέγεθος της ιεροσυλίας που είχε προηγηθεί. Εξω στη διαδρομή προς το πάρκινγκ ο θετός του γιος πήγαινε προς το αυτοκίνητό του ευτυχισμένος. Ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει και ο πρίγκιπας του Λουξεμβούργου συνέχιζε να τραγουδάει το χιτ της βραδιάς. «Σωκράτη, σεβάσου τον Ολυμπιακό». Ευτυχώς ο πατέρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φωνή της προδοσίας. Την ίδια στιγμή που ο θετός έφευγε σιγοτραγουδώντας, ο Σάββας μιλούσε στο κινητό με τον πραγματικό του γιο.

«Δεκαέξι, μπαμπά, τις έβγαλες τις ευκαιρίες». «Γιατί, παιδί μου. Είδες κάποια που δεν τη μέτρησα;». Το παιδί είχε δει ένα δύο ακόμα, αλλά καταλάβαινε ότι το θέμα δεν είχε σημασία. Ούτε καν η νίκη επί του Αιγάλεω. Το θέμα ήταν τα συνθήματα στο Καραϊσκάκη που είχαν πληγώσει την πατρική ψυχή. «Τριακόσιοι ήταν, Κώστα μου». Το παιδί αντέδρασε. «Ε, όχι και μόνο τριακόσιοι, πατέρα». «Σε ευχαριστώ που με διόρθωσες. Το είπα και στη συνέντευξη Τύπου. Τριακόσιοι, τετρακόσιοι». Ο πραγματικός γιος ήθελε να το φέρει γλυκά γλυκά: «Είδες, μπαμπά, πόση φασαρία έκαναν, για μόνο τετρακόσια άτομα;». Ο Σάββας συμφώνησε. «Ετσι είναι πάντα, παιδί μου. Ο άδικος και ο ιερόσυλος είναι αυτός που φωνάζει περισσότερο. Και τώρα που το λες και σε εμένα ακούγονταν για παραπάνω. Ηταν ο διάβολος που τους είχε βάλει και ακουγόταν η φωνή του. Ειδικά το "Σωκράτη" το παρατήρησες, Κώστα, ότι είχε περισσότερο μπάσο από τα υπόλοιπα; Ηταν η φωνή του διαβόλου από τα τάρταρα. Επί τη ευκαιρία, παιδί μου, σου έχω πει ότι παλιά ο Παναθηναϊκός δεν είχε σήμα το τριφύλλι, αλλά το 666;». Ο Κώστας είχε ακούσει αυτή την ιστορία και έπρεπε να κλείσει τη σελίδα. «Λοιπόν 16 τις έβγαλα και εγώ, μπαμπά. Μια χαρά μπάλα παίξαμε και προχωράμε για το πρωτάθλημα χωρίς να ακούμε τους άσχετους που λένε ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να χάσει το πρωτάθλημα για να γίνει ανανέωση». «Μόνο οι εχθροί, παιδί μου, το θέλουν τέτοιο πράγμα. Για να έρθουν ξανά τα πέτρινα χρόνια. Να δουν τον Ολυμπιακό με το λιονταράκι των Τρικάλων Γκένα στα μπακ». «Τον Ιωαννίδη, τον στόπερ που μια ολόκληρη σεζόν ο αντίπαλός του φορ δεν έβαλε γκολ στο κέντρο της άμυνας». «Τον Κριεζή να περιμένει σαν ανυπότακτο άτι στον πάγκο». «Τον Καλογερόπουλο στην καβάτζα στην Καλαμάτα». «Τον Τρούπκο». «Τον Καλταβερίδη». Η απαρίθμηση του τρόμου των πέτρινων χρόνων συνεχιζόταν: «Και τον Μολακίδη κάτω από τα δοκάρια, παιδί μου». «Εντάξει, μπαμπά, δεν το αντέχω άλλο. Δεκαέξι ευκαιρίες, μια χαρά μπάλα και όποιος μιλάει για ανανεώσεις και κόλπα στη μέση της σεζόν είναι από κούνια καριόλης».

Ο Πανόπουλος έσφιξε τα χείλια. «Εντάξει, καριόλης είναι και την κλοτσιά την έδωσε con gusto και με τον νόμο. Αλλά ήταν ανάγκη να το πω σε πλάνο αμερικέν με μισό εκατομμύριο κόσμο να κοιτάζει τον αγώνα;». Αλλά το λάθος είχε γίνει. Ο ηγέτης της Ξάνθης είχε πει τον Τσιρίλο «καριόλη» μπροστά στην κάμερα και το μέλλον του είχε σφραγιστεί. Το βίντεο θα πήγαινε στον αθλητικό δικαστή. Η ΑΕΚ θα έπαιρνε τους τρεις βαθμούς της νίκης, η Ξάνθη θα τιμωρούνταν με δύο ματς κεκλεισμένων των θυρών, αφαίρεση έξι βαθμών, δήμευση του γηπέδου των Πηγαδίων και υποχρεωτική αλλαγή ύμνου της ομάδας σε σύνθεση και στίχους του Φοίβου. Ο ηγέτης της ακριτικής ΠΑΕ κατάλαβε τι είχε κάνει. «Κοίτα που θα τους βγει και σε καλό στους καριόληδες». Δάγκωσε τη γλώσσα του. Κοίταξε γύρω γύρω να δει αν κάποια κάμερα τον είχε πάρει. Αν τον είχε πάρει, το βίντεο θα πήγαινε στην ΟΥΕΦA και η ΑΕΚ θα έπαιρνε τους τρεις βαθμούς τη νίκης με την Αντερλεχτ, η Μίλαν θα τιμωρούνταν παραδειγματικά για το ματς με τη Λίλ, η Λιλ θα τιμωρούνταν για το ματς με τη Μίλαν, τις υπόλοιπες ομάδες θα τις τιμωρούσαν επειδή δεν έκαναν τίποτα όταν έγινε το ματς Μίλαν-Λιλ και το Τσάμπιονς Λιγκ, περιλαμβανομένου του πριμ, θα δινόταν στο συμπαθές προσφυγικό σωματείο. Το «καριόλης» μπορεί να έδινε στην ΑΕΚ τα πάντα. Εκτός από τον Βύντρα.

«Ρε Κώστα, πραγματικά τον χειροκροτούσαν τον Λουκά;». «Τι να σου πω, ρε Γιάννη; Ο κόσμος είναι περίεργος, αλλά τόσο περίεργος όχι. Αν με ρωτάς, εγώ νομίζω ότι τον χειροκροτούσαν, επειδή θέλουν να δείξουν ότι στηρίζουν τη διοίκηση και δεν αποδοκιμάζουν παίκτες του Παναθηναϊκού». «Δηλαδή, ρε Κώστα, και αυτογκόλ να βάλει ο Βύντρα, πάλι θα τον χειροκροτήσουν;». «Τι να σου πω, ρε Γιάννη; Στον Ολυμπιακό τους χειροκροτούν ό,τι και να κάνουν. Αλλά φταίνε οι δημοσιογράφοι, Γιάννη. Κοίτα στην ΑΕΚ πώς τη στηρίζουν. Σε εμάς μια να χώσει ο Εκι και γίνεται θέμα. Αντρες είναι, Γιάννη. Θα πουν μια Παναγία ο ένας στον άλλον, θα ρίξουν μια μπουνιά ο ένας στον άλλον, μετά θα δώσουν τα χέρια και θα είναι καλύτεροι φίλοι από πριν». «Δηλαδή, ρε Κώστα, να τους χωρίσουμε μισούς μισούς και να πλακωθούν στο ξύλο για να γίνει η ομάδα αγαπημένη;». «Τι να σου πω, ρε Γιάννη; Κάνε ό,τι νομίζεις. Και έπεσε και το Ιντερνέτ». Η συζήτηση είχε τελειώσει.

Οχι όμως και του Σάββα με τον πραγματικό του γιο. «Ελα, Κώστα. Σε πήρα για να σου κάνω μια διόρθωση. Τελικά 17 ήταν οι ευκαιρίες. Θυμάσαι στο πρώτο ημίχρονο που κάποια στιγμή ο Καστίγιο φεύγει από δεξιά». «Αμάν, μπαμπά, το θυμήθηκα. Τρέχω να πω στον κυρ Θόδωρο να βγάλουμε έκτακτη έκδοση που να τις γράφει 17». «Ασε, δεν πειράζει, παιδί μου. Πάντα αδικημένος θα είναι ο Ολυμπιακός. Και από μας τους ίδιους. Σου έχω πει την ιστορία, γιε μου, που μια φορά το 1958 παίζαμε στη Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό για το Κύπελλο του Πάσχα. Το ματς είχε τελειώσει 1-1 με γκολ του Υφαντή από εμάς και του Σιάηλου από τους άλλους και είχα κάνει δηλώσεις ότι το αποτέλεσμα είναι δίκαιο; Τη θυμάσαι. Λοιπόν χθες καθόμουν και το σκεφτόμουν και μεγάλο μου λάθος. Το γκολ του Σιάηλου ήταν οφσάιντ. Θα το κάνω δήλωση στην επόμενη συνέντευξη Τύπου ή στον Συνάνογλου. Ο,τι προκύψει πρώτο». «Και πες, ρε μπαμπά, είναι κατάσταση να ξεφωνίζουν τον "Τζόλε"; Κοίτα τους Παναθηναϊκούς που χειροκροτούν τον Βύντρα». «Το είδες, παιδί μου; Οπως και τους καριόληδες τους ΑΕΚτσήδες τι σωστά που φέρονται;». Η μυστική κάμερα είχε καταγράψει τη συνομιλία. Η κασέτα θα δινόταν στη ΦΙΦA. Ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να δώσει τα τελευταία εννέα πρωταθλήματα στην ΑΕΚ, το Καραϊσκάκη, τον Κώστα Μπάρμπη, τον Συνάνογλου, ο νέος ύμνος του Ολυμπιακού θα ήταν σύνθεση του Φοίβου, τραγουδισμένος από τη Δέσποινα Βανδή, ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος θα επανασχεδιαζόταν με χτένισμα Νεονάκη και η φανέλα της ομάδας από ρίγες θα γινόταν με πουά.