Δεν υπάρχει αχαριστία που να κόβεται στα τρία (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Συνόδευσα την Κυριακή τη θεία μου τη Λουκρητία στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Φανατική οπαδός του Ολυμπιακού η θεία. Αν τη ρωτήσεις το «γιατί», θα σου απαντήσει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι δεν θα μπορούσε να υποστηρίζει άλλη ομάδα, παρά μόνο αυτή των εφοπλιστών. Αυτός ήταν πάντα ο κύκλος της, ο κοινωνικός περίγυρός της. Με αυτούς μεγάλωσε και έζησε. Το περιβάλλον της, όπως χαρακτηριστικά της αρέσει να λέει.

«Εχουν άλλον αέρα οι εφοπλιστές, Στέφανέ μου. Τους καταλαβαίνεις από μακριά. Αγαπούν το χρήμα, αλλά ξέρουν και να το σκορπάνε. Τη ζούνε τη ζωή τους, είναι κοσμοπολίτες. Εξάλλου, είναι οι μόνοι που έχουν στις τσέπες τους ρευστό. Οι επιχειρηματίες και οι εργοστασιάρχες, αν τους γυρίσεις ανάποδα, από τις τσέπες τους θα πέσουν επιταγές και γραμμάτια, άντε και κάνα ξεχασμένο κέρμα. Ενώ οι εφοπλιστές είναι αλλιώς. Κατ' αρχήν, δεν θα συναντήσεις ποτέ κανέναν από αυτούς αξύριστο. Είναι πάντα κομψοί και ντυμένοι στην τρίχα. Τι να λέμε τώρα. Λεφτά έχουν και αυτοί που τους έπεσε ο πρώτος λαχνός του Πρωτοχρονιάτικου λαχείου. Κορόιδο ήταν η βασίλισσά μας ή δεν ήξερε που έκανε παρέα μόνο με εφοπλιστές;».

Αυτά ήταν τα λόγια της κάθε φορά που η κουβέντα ερχόταν στη συμπαθή τάξη των επιχειρηματιών της θάλασσας. Τον μπελά σου θα έβρισκες αν τολμούσες να μη συμφωνήσεις. Εξάλλου, και μόνο το επιχείρημά της με τη βασίλισσα (δεν έχουμε τολμήσει να της πούμε ότι είναι πλέον παρελθόν και ως πρόσωπο και ως θεσμός, ώστε να μη μας πάθει κάνα εγκεφαλικό), αρκούσε για να μας αποστομώσει.

Τη συνόδευσα λοιπόν στο γήπεδο για να δει την αγαπημένη ομάδα της, την ομάδα των εφοπλιστών, τη μόνη, όπως υπερήφανα αναφέρει, που έχει τη δυνατότητα να φιλοξενεί τους επώνυμους οπαδούς της σε σουίτες. Από τη σουίτα της λοιπόν η θεία Λουκρητία παρατηρούσε το ματς με το Αιγάλεω με κιάλια και καπέλο με φτερό. Κάθε φορά δε που η ομάδα του Χατζάρα σκόραρε, η θεία ξεκαρδιζόταν στα γέλια.

«Καλύτερα έτσι, Στέφανέ μου», μου έλεγε και το πρόσωπό της φωτιζόταν από ευτυχία. «Οσα περισσότερα βάλουν, τόσα περισσότερα θα φάνε στο δεύτερο ημίχρονο. Θα έχουμε πάρτι». Γι' αυτό και όταν στο ημίχρονο η «Θύρα 7» αγανάκτησε και άρχισε να τα χώνει εν χορώ στον πρόεδρο, η θεία κόντεψε να πετάξει προς το μέρος τους. Με το ζόρι την κρατούσα.

«Η αγνωμοσύνη και η αχαριστία είναι χαρακτηριστικά των μαζών, του όχλου, της πλέμπας», φώναζε με όλη της τη δύναμη. Προσπάθησα να την ηρεμήσω, αλλά μάλλον δεν τα κατάφερα. «Ακου τι φωνάζουν! Αν είναι δυνατόν», συνέχισε. «Ολα τα συνθήματά τους είναι μπανάλ και παρωχημένα. Δεν βρήκαν να φωνάξουν κάτι έξυπνο; Αλλά πού να το βρουν; Πώς να το σκεφτούν; Τη σήμερον ημέρα θέλει χρήμα για να είσαι ευφυής και κομψός».

Πίστευα ότι δεν θα σταματήσει ποτέ. Για λίγα λεπτά ηρέμησε και μετά άρχισε πάλι. Δεν φταίει κανείς, ο πρόεδρος φταίει. Κανονικά έπρεπε να πάρει έναν τηλεβόα και να τους απαντήσει. Αυτό θα έκανα εγώ στη θέση του. Εχω μάλιστα έτοιμο και το σύνθημα. Πριν προλάβω να επέμβω, άρχισε να φωνάζει από τη σουίτα:

«Σωκράτη, γράψ' τους, κανέναν μην ακούς.
Διώξ' τους κι απ' το Μάτζικ, να πάνε στο κους-κους».

Βρήκα το σύνθημα εκπληκτικό. Γι' αυτό φαντάστηκα, φίλε αναγνώστη, τον πρόεδρο Κόκκαλη όπως τον βλέπεις στο σκίτσο: με μία ντουντούκα να απαντά στη «Θύρα 7» με έξυπνα συνθήματα σαν αυτό της θείας Λουκρητίας.

Στα πολύ ενδιαφέροντα της τελευταίας αγωνιστικής συγκαταλέγεται η βεβαιότητα του υφυπουργού Αθλητισμού Γιώργου Ορφανού ότι η πολιτεία τελείωσε με το θέμα της βίας:

«Είναι ένα γεγονός που μας λυπεί ιδιαίτερα», δήλωσε ο υφυπουργός σχετικά με τα όσα έγιναν στη Νίκαια και τον ξυλοδαρμό του επόπτη. «Μην το τοποθετείτε όμως στην έννοια των επεισοδίων που καταπολεμάμε. Ηταν μία δράση ενός ατόμου, το οποίο μπήκε στον αγωνιστικό χώρο (απαράδεκτο βέβαια) θέλοντας να αποδώσει ο ίδιος δικαιοσύνη. Η αντίδραση ήταν άμεση. Γνωρίζετε ότι η παραπομπή του στη Δικαιοσύνη προβλέπεται από τη νομοθεσία. Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι όλες πλέον οι πλευρές, το κομμάτι που αφορά την πολιτεία, αλλά και οι αθλητικές δυνάμεις, συντεταγμένα θα τελειώσουν αυτό το θέμα».

Αν φτάσουμε και τελείως στην τρελή, μπορούμε να πούμε ότι κάθε είδος επεισοδίων δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια σειρά περιστατικών δράσης μεμονωμένων ατόμων! Οπότε, απομένει ο Ορφανός να βγάλει έναν νόμο και να καταργήσει τη βία οριστικά! Να πει ότι δεν υπάρχει και το πρόβλημα να λυθεί. Ετσι κι αλλιώς, και ο νόμος που έχει βγάλει τώρα σχεδόν πουθενά δεν εφαρμόζεται...

Το παν είναι να υπάρχει κατανόηση. Διάβασα, για παράδειγμα, με μεγάλη συναισθηματική φόρτιση είναι αλήθεια, τον λόγο που έβγαλε στους δημοσιογράφους ο λατρεμένος μου προπονητής Γιώργος Βαζάκας, ο οποίος διαπρέπει στον Πιερικό.

«Η ομάδα μου», είπε, «έχει γίνει στόχος πολλών τον τελευταίο καιρό. Υπάρχουν πάρα πολλοί αντίπαλοι που μας κατηγορούν με το αιτιολογικό ότι έχουμε καλές διαιτησίες στα παιχνίδια μας. Θα τους παρακαλούσα να σταματήσουν αυτό το τροπάριο και να ασχοληθούν με τις δικές τους ομάδες. Ο Πιερικός δεν θέλει το κακό κανενός», δήλωσε. Ο Βαζάκας είναι ένας μεγάλος οραματιστής. Πιστεύει σε μια διαιτησία που υπάρχει για να αβαντάρει μεν την ομάδα του, χωρίς ωστόσο να κάνει κακό στους αντιπάλους της. Τώρα, πώς γίνεται αυτό, θα σας γελάσω...

Ο σκοπός είναι να μη γίνονται παρεξηγήσεις και να ζουν όλοι ευτυχισμένοι. Η παρεξήγηση είναι σαν γάτα που στυλώνεται στα πόδια της, έτοιμη να σου χιμήξει. Για παράδειγμα, μία τέτοια πήγε να γεννηθεί εξαιτίας μιας απάντησης του Ουαντού στη συνέντευξη που παραχώρησε στη «SportDay» το Σάββατο. Στην ερώτηση «αν έχει μιλήσει ποτέ με άλλη ελληνική ομάδα εκτός του Ολυμπιακού», ο Μαροκινός είχε πει ότι κάποτε του μίλησε για τον Παναθηναϊκό ένας μάνατζερ.

Ολοι πίστεψαν ότι αυτός είναι ο Φάνης Κλωνόπουλος. Κι όμως, ο ίδιος ο Ουαντού αποκαλύπτει στη συνέντευξή του στο «Εθνος-Σπορ» ότι αυτός δεν ήταν ο Φάνης, αλλά ο Γάλλος Μπαρί Τσερνό. Οπότε, ή το Μπαρί Τσερνό είναι το ψευδώνυμο του Φάνη στα γαλλικά ή ο Φάνης θα πεθάνει από τη ζήλια του που κάποιος άλλος πέρα από αυτόν ασχολείται με τον ΠΑΟ...

Τα έγραφα όλα αυτά την ώρα που από την τηλεόραση ερχόταν σε μεγάλες δόσεις ο λόγος του ΠΕΦΟτισμένου Κώστα Μπαρμπή. «Στην Ελλάδα», φώναζε, «υπάρχουν πέντε εκατομμύρια οπαδοί του Ολυμπιακού και στο εξωτερικό άλλα τέσσερα. Με τη συμπεριφορά κάποιων λίγων που επιτέθηκαν στον Σωκράτη Κόκκαλη, κατόρθωσαν να χορεύουν τσάμικα οι Παναθηναϊκοί, οι άνθρωποι που έχουν ως σύμβολο το τριφύλλι, δηλαδή το εθνικό σύμβολο της Ιρλανδίας»!

Μιλάμε για ένα αληθινό δράμα. Να δούμε πώς θα το αντέξουμε...