Για όλα υπάρχει ο Λυμπερόπουλος (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Πολλές φορές, βλέποντας τα παιχνίδια της ΑΕΚ αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η τύχη της τωρινής «Ένωσης» αν δεν είχε αποκτήσει τρία καλοκαίρια πριν τον Νίκο Λυμπερόπουλο. Δεν ξέρω αν θυμάστε πώς κατέληξε στην ΑΕΚ ο «Λύμπε». Ο Ολυμπιακός δεν έκανε καμία απολύτως προσπάθεια να τον αποκτήσει, εκτιμώντας ότι έχει καλύτερους παίκτες. Η ΑΕΚ του Πέτρου Στάθη δεν μπορούσε να κάνει μεταγραφές από το εξωτερικό εξαιτίας της τιμωρίας από τη FIFA και είχε στραφεί στην ελληνική αγορά, μη μπορώντας να κάνει αλλιώς. Ο ΠΑΟΚ του Αγγελου Αναστασιάδη δεν μπορούσε να βρει χρήματα για να καλύψει το συμβόλαιο που ζητούσε και ο ίδιος ο «Λύμπε», που προτιμούσε να πάει στο εξωτερικό έχοντας σχεδόν απηυδήσει από την κατάσταση που ζούσε στην Ελλάδα, δεν είχε βρει τον κατάλληλο μάνατζερ. Αν τότε στον Ολυμπιακό υπήρχαν σύνεση και λογική, αν η ΑΕΚ μπορούσε να αποκτήσει ξένους, αν ο ΠΑΟΚ μπορούσε να βρει χρήματα και αν ο «Λύμπε» είχε την πρόταση από το εξωτερικό που περίμενε, η ιστορία των τριών τελευταίων πρωταθλημάτων θα ήταν αρκετά διαφορετική. Κυρίως όλα θα ήταν διαφορετικά αν στον Παναθηναϊκό, αντί να ασχολούνται με τις κουταμάρες των δημοσιογράφων, πρόσεχαν τις αξίες: ο Λυμπερόπουλος είναι μία από τις σπάνιες αξίες του ελληνικού πρωταθλήματος και εδώ και τρία χρόνια το αποδεικνύει κάθε Κυριακή, κουβαλώντας στις πλάτες του μια ομάδα που χτίστηκε δύο φορές πάνω του.

Ποια είναι η διαφορά του ΠΑΟ και της ΑΕΚ; Σε μια σειρά από ματς είναι ο παίκτης αυτός. Ο Λυμπερόπουλος βοηθούσε καθοριστικά τον Φερνάντο Σάντος να κερδίζει τα ματς (μια και ουκ ολίγες φορές χρειάστηκε να καθαρίσει στο τέλος, κάνοντας γκολ τη μία και μοναδική ευκαιρία που μπορούσε να φτιάξει εκείνη η ΑΕΚ του Πορτογάλου) και είναι ο παίκτης που έδωσε τη δυνατότητα στον Σέρα Φερέρ να φτιάξει μια θεαματική ομάδα με το μυαλωμένο και σοφό παιχνίδι του: στην επίθεση της ΑΕΚ πολλά λειτουργούν σωστά –όλα όμως περιστρέφονται γύρω από τον «Λύμπε», που πότε ως «δεκάρι», πότε ως φουνταριστός και πότε ως κρυφός κυνηγός βρίσκεται εκεί που πρέπει, όχι μόνο για να σκοράρει και να ανοίξει μια κλειστή άμυνα, αλλά κυρίως για να βοηθήσει στην ανάπτυξη, είτε ως πασέρ είτε ως παίκτης που ολοκληρώνει τη φάση. Το κάνει, μάλιστα, τόσο σωστά αυτό, που νομίζεις ότι η ΑΕΚ παίζει με έναν παίκτη παραπάνω! Ο «Λύμπε» παίζει φέτος πιο ώριμα από ποτέ επειδή έμαθε να μην ξοδεύει ενέργεια και κινήσεις: την άμυνα του Πανιωνίου την ξεχαρβάλωσε με δέκα αγγίγματα της μπάλας.

Ο ΠΑΟ, αντίθετα, χωρίς ένα Λυμπερόπουλο αγκομαχά: αν ο Σαλπιγγίδης δεν βρει χώρους τίποτα δεν ολοκληρώνεται σωστά, όχι επειδή λείπει η ποιότητα από τους παίκτες, αλλά διότι το τσαγανό και το «εύπλαστο» του «Λύμπε» δεν το έχει κανένας. Ο ΠΑΟ είχε τον πληρέστερο Έλληνα ποδοσφαιριστή και τον άφησε να φύγει. Η ΑΕΚ πάνω του έχτισε δύο φορές μια ομάδα.