Για να του φτιάχνουν την ψυχολογία (SportDay/ Αντώνης Καρπετόπουλος)

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι μου έστειλαν στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο ευχές και χρόνια πολλά. Για να είμαι ειλικρινής, ήταν λίγο περισσότεροι από αυτούς που μου έγραψαν κάτι σχετικά με το κομμάτι της περασμένης εβδομάδας, που είχε τίτλο «Το τέλος του Σόλιντ». Εκείνο το κομμάτι ήταν ημιτελές επειδή δεν είχε καμιά αναφορά σε κάτι βασικότερο: τον τρόπο με τον οποίο ο Σωκράτης Κόκκαλης αντιμετωπίζει τους προπονητές.
Θα είναι τεχνικός διευθυντής ο Τάκης Λεμονής; Θα δεχτεί το καπέλωμα ο Νορβηγός; Θα συνυπάρξουν οι δύο ή ο Σόλιντ θα αποδεχτεί την πρόταση του Ολυμπιακού να αποζημιωθεί και να φύγει; Ολα αυτά τα ερωτήματα που δεσπόζουν στην επικαιρότητα του Ολυμπιακού χριστουγεννιάτικα για μένα δεν έχουν καμία σημασία. Κυρίως διότι έχουν την ίδια απάντηση: ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν θεωρεί τους προπονητές τίποτα σπουδαίο. Στην καλύτερη γι' αυτόν είναι αναλώσιμοι υπάλληλοι, οι οποίοι καλό είναι να μην παίρνουν και πολύ αέρα. Ο Σωκράτης Κόκκαλης πάντα είχε την υποψία ότι οι προπονητές κάνουν μια μάλλον υπερτιμημένη δουλειά. Οταν μπήκε στον Ολυμπιακό, έδιωξε τον Ολεγκ Μπλαχίν και λίγες μόνο μέρες αργότερα τον βρήκε σ' ένα ματς μπάσκετ του Ολυμπιακού και του πρότεινε να δώσει τόπο στην οργή και να επιστρέψει! Ο αξιοπρεπής Ουκρανός του εξήγησε ότι αυτό δεν γίνεται, διότι στα μάτια των παικτών, ακόμα κι αν επέστρεφε, θα ήταν πάντοτε ένας απολυμένος προπονητής και τίποτε άλλο.

«Αλέ»
Ο Κόκκαλης έφερε δύο φορές στον Ολυμπιακό τον Νίκο Αλέφαντο όχι επειδή τον διασκέδαζε, όπως τεχνηέντως το περιβάλλον του διέρρεε, αλλά γιατί τον πίστευε! Πίστευε ότι «θα ξυπνήσει την ομάδα», ότι «θα της δώσει μια ψυχολογία», ότι «είναι μαχητής λεβέντης και μεγάλος Ολυμπιακός και ότι θα τους κάνει κομάντο». Οι εντός εισαγωγικών εκφράσεις είναι δικές του. Ο Κόκκαλης αντιλαμβάνεται τον εκάστοτε προπονητή ως ένα είδος εμψυχωτή που βγάζει πύρινους λόγους. Γι' αυτό γούσταρε τον «Αλέ», γι' αυτό του αρέσει ο Οτο Ρεχάγκελ, γι' αυτό έχει πει στον Αγγελο Αναστασιάδη ότι έχει στόφα για να καθίσει στον πάγκο του Ολυμπιακού. Για τον Κόκκαλη ο προπονητής είναι κάποιος που αναλαμβάνει ευθύνες, πωρώνει τους παίκτες και κατανοεί τη μεγάλη αποστολή, που είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος και οι νίκες επί του Παναθηναϊκού. Οταν κάποτε, πριν από τρία χρόνια, συζήτησε με τον Νίκο Αναστόπουλο, του είπε επί λέξει ότι «μια χαρά έχει απομείνει για φέτος: να νικήσουμε τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο». Δεν είπε «νικήσουμε», ένα άλλο ρήμα χρησιμοποίησε, αλλά αυτά τα λένε οι άντρες μεταξύ τους και εδώ μας διαβάζουν και παιδιά.

Γλώσσα
Ο Κόκκαλης θέλει να μιλάει την ίδια γλώσσα με τον προπονητή. Ο Αλέφαντος, ο Λεμονής, ο Ματζουράκης, ακόμα και ο Μπάγεβιτς του είναι κατανοητοί. Μπορεί να του εξηγήσουν γιατί έκαναν κάτι σε ένα παιχνίδι, θα προσπαθήσουν να τον πείσουν για την αναγκαιότητα μιας μεταγραφής, θα τον ενημερώσουν για τις συμπεριφορές των παιδιών στα αποδυτήρια. Ο Μπιγκόν ήταν ένας λιμοκοντόρος που δεν του έδινε λογαριασμό και ενδιαφερόταν να αγοράσει σπίτι στη Μύκονο, ενώ ο Κυράστας έφτιαχνε ομαδάρα στον ΠΑΟ: τον έδιωξε και έκανε τριάμισι χρόνια να του πληρώσει την αποζημίωση. Ο Κάτανετς ήταν γι' αυτόν εφιάλτης: μιλούσε για θυσίες, ομαδική δουλειά, για ιδρώτα στην προπόνηση –τίποτε από αυτά τα μεθοδολογικά δεν ενδιαφέρει τον Κόκκαλη. Ο Σλοβένος τόνιζε την ανάγκη να νικάει μια ομάδα εφαρμόζοντας στο γήπεδο κάποια πράγματα: για τον πρόεδρο αυτά ήταν ψιλά γράμματα. Οταν τον έδιωξε, έβαλε στη θέση του τον Ολεγκ Προτάσοφ και υιοθέτησε τη ρητορική της εξέδρας, μιλώντας για «λαγούς», «κότες» και «τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ». Φέτος ο Κόκκαλης κατηγορήθηκε επειδή έβαλε, λέει, τον πήχη ψηλά: τρίχες! Ο Κόκκαλης από το πρωτάθλημα της Ριζούπολης και μετά το μόνο που κάνει είναι να επαναλαμβάνει δημοσίως τα συνθήματα της εξέδρας. Από τη στιγμή που η εξέδρα λέει ότι «μ' ένα όνειρο τρελό ο Θρύλος θα σηκώσει το ευρωπαϊκό», έπρεπε να το πει και αυτός για να δείξει ότι καταλαβαίνει τον κόσμο. Δεν προσπάθησε να κοροϊδέψει κανέναν με υποσχέσεις –όπως αδίκως κατηγορείται. Απλώς επανέλαβε συνθήματα που νόμιζε ότι κάνουν τον κόσμο ευτυχισμένο.

Εξέδρα
Ο Κόκκαλης έχει και απέναντι στους προπονητές την ίδια συμπεριφορά που έχει ο κόσμος. Ο Σόλιντ είναι για ένα μέρος της εξέδρας ο μεγάλος ένοχος του αποκλεισμού από το Τσάμπιονς Λιγκ: ο Κόκκαλης δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από το να αποδέχεται αυτή την άποψη με την ακατανόητη προς τον Νορβηγό συμπεριφορά του. Ο Σόλιντ για τον Κόκκαλη δεν είναι παρά κάποιος που τον πρόδωσε: οι προπονητές γενικώς υπάρχουν για να τον προδίδουν. Ο Μπάγεβιτς τον πρόδωσε στο «Ανφιλντ», ο Προτάσοφ με τη Γιουβέντους, ο Λεμονής με τη Μακάμπι. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν στέκεται σε λεπτομέρειες διότι ουδέποτε τον απασχόλησαν. Το πώς δουλεύει ένας προπονητής, το πόσο χρόνο χρειάζεται για να φτιάξει την ομάδα που θέλει, το ποιους ακριβώς συνεργάτες επιθυμεί –όλα αυτά είναι πράγματα που ποτέ δεν τον προβλημάτισαν, δεν τον αφορούν. Αν έχει ξεκινήσει μια συνεργασία μαζί του, μπορεί και να του κάνει κάποια γούστα. Αν έχει πάψει να τον γουστάρει, «αντίο».

Ιντερ
Την πρώτη φορά που έδιωξε τον Λεμονή ήταν στην Αμερική και ο Γιώργος Λούβαρης του τηλεφώνησε για να τον ρωτήσει τι πρόστιμο έπρεπε να βάλει στον Ζιοβάνι που αποβλήθηκε στο αδιάφορο ματς με την Καλλιθέα. Ο Κόκκαλης τον άκουσε και του είπε ότι θα ήταν προτιμότερο, αντί για πρόστιμο στον «Ζιο», να απολύσει τον Λεμονή διότι τον κούρασε! Οταν συναντήθηκε με τον Λε Γκουέν, πριν πάρει τον Σόλιντ, το πόρισμα που έβγαλε είναι ότι δεν κάνει για τον Ολυμπιακό επειδή δεν είναι μαγκάκι. Πριν χρόνια είχε ειρωνευτεί τον Μαρτσέλο Λίπι μιλώντας με τους συνεργάτες του επειδή η Ιντερ είχε αποκλειστεί από τη Χέλσινμποργκ! «Ωραίο προπονητή, ρε, θέλατε να πάρω», είπε και πρόσθεσε: «Ζητούσε ένα σωρό λεφτά και δεν πέρασε ούτε τον προκριματικό». Αμφιβάλλετε ότι αν ήταν πρόεδρος της Ιντερ θα είχε σουτάρει τον καλύτερο προπονητή του κόσμου πριν κατέβει από το αεροπλάνο;

Ψυχολογία
Εγραφα ότι για τον Κόκκαλη οι προπονητές είναι χρήσιμοι για να φτιάχνουν την ψυχολογία. Ξέχασα να τονίσω ότι αναφερόμουν και στη δική του ψυχολογία…
Σχέδιο
Μαζί με το σχέδιο της Σούπερ Λίγκας για τη διαιτησία -τα βασικά μέρη του οποίου έχουν δημοσιευτεί σε όλες σχεδόν τις εφημερίδες- έφτασαν στα χέρια μου και οι επιμέρους προτάσεις των παραγόντων που πήραν μέρος στην επιτροπή επεξεργασίας της πρότασης. Αυτές οι προτάσεις δείχνουν και τον τρόπο που οι εμπλεκόμενοι παράγοντες αντιμετωπίζουν τo θέμα:
• Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης επισημαίνει ότι υπάρχει κυρίως ένα πρόβλημα επιπέδου και ποιότητας διαιτητών και ότι η Σούπερ Λίγκα πρέπει να κάνει την παρέμβασή της χωρίς να ξεχνάει ότι ξεκινάει από το μηδέν. Στη συνέχεια υπερασπίζεται την προσφορά της ProZone, την οποία αποκαλεί «χρήσιμο εργαλείο» και προτείνει τη μείωση των παρατηρητών και την επιμόρφωσή τους από την αγγλική εταιρεία. Τέλος, προτείνει να γίνονται διεθνείς οι διαιτητές που θα έχουν πάρει τις καλύτερες βαθμολογίες και όχι αυτοί που στην ΕΠΟ έχουν μεγαλύτερες συμπάθειες.
• Ο Λάμπρος Σκόρδας ενδιαφέρεται για την κατάργηση της εντοπιότητας (ώστε να βγει και σε ματς του Αρη κάποιος Θεσσαλονικιός διαιτητής που δεν λέγεται Βασσάρας;), ζητάει να υπάρχουν κοινές τριάδες διαιτητών και βοηθών (όπως στα διεθνή ματς) και να ενημερώνονται εγκαίρως και όχι την τελευταία στιγμή οι διαιτητές για το πότε έχουν να δώσουν ματς ώστε να προετοιμάζονται καλύτερα.
• Ο Κώστας Πηλαδάκης στις σημειώσεις του κάνει δύο ερωτήσεις που δεν έχουν απαντηθεί: α) Πώς επιλέγονται αυτοί που ορίζουν; β) Πώς τιμωρούνται οι διαιτητές από το αρμόδιο όργανο; Στη συνέχεια προτείνει ορισμό του προέδρου της ΚΕΔ και των παρατηρητών από τη Σούπερ Λίγκα, οργάνωση του τμήματος διαιτησίας από τη Λίγκα και άμεση εκμετάλλευση των αναφορών της ProZone. To αφεντικό της Λάρισας θα ήθελε μάλιστα οι αναφορές αυτές να δημοσιοποιηθούν.
• Ο Σπύρος Καλογιάννης (όπως ο Γκαγκάτσης) θέλει διακοπή των εκπομπών για τη διαιτησία στην τηλεόραση, απαιτεί οι δύο παρατηρητές να κάθονται χωριστά(!), προτείνει να δίνεται μπόνους στους τρεις καλύτερους στο τέλος κάθε γύρου και ζητάει ίδρυση πανεπιστημιακής σχολής στη Γυμναστική Ακαδημία για επαγγελματίες διαιτητές!
• Τέλος, ο Μανόλης Τσαχειλίδης υποστηρίζει ότι πρέπει να μην αλλάζουν τα ονόματα των διαιτητών από Τρίτη σε Πέμπτη (όπως συμβαίνει τώρα;) και προτείνει να αναλάβει η Σούπερ Λίγκα το σύνολο του κόστους της διαιτησίας ώστε να μπορεί και να ζητεί εξηγήσεις.