Τα προχθεσινά και τα χρόνια προβλήματα της ΑΕΚ (Sportday / Βασίλης Σαμπράκος)

Υπάρχουν τα κακά του προχθεσινού αγώνα και τα κακά που φάνηκαν σε έναν ακόμα αγώνα. Η ΑΕΚ προχθές πλήρωσε την κακή ημέρα στην οποία βρέθηκε η πλειονότητα των ποδοσφαιριστών της και ο προπονητής της. Πλήρωσε τη σύγχρονη απουσία των δύο ανασταλτικών μέσων της (Ζήκος, Εμερσον) και την αδυναμία της να δημιουργήσει επειδή οι χαφ της βρέθηκαν σε πολύ κακή στιγμή. Πλήρωσε το «άμυαλο» παιχνίδι του Κυριακίδη και την κακή κατάσταση των Ζούλιο Σέζαρ, Λάκη, Τόζερ. Πλήρωσε και τις κακές επιλογές του Λορένσο Σέρα Φερέρ. Που άργησε να κάνει αλλαγές στο κέντρο, που έβγαλε τον «ζεστό», ικανό να κλείνει τον δρόμο στους στόπερ και μοναδικό νικητή σε «ένας εναντίον ενός» μονομαχίες Καμπάνταη. Ο οποίος Φερέρ –το μεγαλύτερο λάθος– ξέχασε και τον Μαντούκα, έναν από τους πιο ικανούς στη δημιουργία και την καλή κυκλοφορία. Για να προτιμήσει τον «κατεψυγμένο» (είχε να παίξει 4 μήνες στο πρωτάθλημα) Ιβιτς, που πολύ λογικά ήταν ανέτοιμος, να βάλει τον Κονέ σε μια θέση που δεν έχει ξαναπαίξει (δεύτερος επιθετικός) και να ρίξει στο ματς τον «ξεχασμένο» (επίσης από τον Σεπτέμβριο στο πρωτάθλημα) Καπετάνο. Η ΑΕΚ δεν δημιούργησε, έφτασε πολύ λίγες φορές υπό καλές προϋποθέσεις μπροστά από τον Φερνάντες και η ήττα ήρθε ως φυσική συνέπεια. Οχι της ικανότητας του αντιπάλου, που ήταν επίσης μέτριος, αλλά των λαθών που έκαναν οι «κιτρινόμαυροι».

Κάπου εδώ τελειώνει η κουβέντα για τα όσα συνέβησαν προχθές και αρχίζει η πιο ουσιαστική συζήτηση, αυτή που αφορά τα χρόνια προβλήματα, που επιβεβαιώθηκαν στην Τούμπα: η έλλειψη δύο δημιουργικών ακραίων με ισορροπία επίδοσης σε άμυνα και επίθεση και η έλλειψη ενός ακόμα εκτελεστή (πλην του «Λύμπε») με εύκολο γκολ. Του παίκτη που έχει στο ρεπερτόριό του κινήσεις, επινοήσεις και ενέργειες ικανές να κάνουν τη διαφορά λόγω της ποιότητάς του. Η προχθεσινή ΑΕΚ είχε ελάχιστες ευκαιρίες. Με τους χαφ σε μέτρια ή κακή κατάσταση και την ανάπτυξη από τα άκρα από ανεπαρκή έως μηδενική, η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τους Λυμπερόπουλο, Καμπάνταη, που ήταν «ζεστοί».

Υπάρχουν δύο διαφορετικές συζητήσεις όταν κανείς αναπτύσσει προβληματισμό σχετικά με τα αγωνιστικά ζητήματα που αφορούν την ΑΕΚ. Η επιφανειακή προσέγγιση καταλήγει στο απλοϊκό συμπέρασμα: η ΑΕΚ έκανε κακό παιχνίδι στην Τούμπα, το χειρότερό της σε αυτό το πρωτάθλημα, και έχασε. Και πιθανότατα, έτσι όπως έφερε τα πράγματα με τις τρεις σερί γκέλες στην έναρξη του πρωταθλήματος, η χθεσινή ήττα θα καθορίσει τη μοίρα της. Παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων, το πλήρωσε και πρέπει να ζήσει με αυτό.

Αν θέλουμε, όμως, να δώσουμε βάθος στον προβληματισμό, δεν γίνεται να μην καταλήξουμε στο επίσης απλοϊκό συμπέρασμα ότι όσο η ΑΕΚ έχει πολύ λίγους παίκτες με ποιότητα και εμπειρία που θα εγγυώνται ότι είναι ικανοί να καθαρίσουν ένα ματς με μια κίνηση, θα πρέπει να περιμένει να μεγαλώσουν και να ανδρωθούν τα ταλέντα της προτού «απαιτήσει» από το ρόστερ της την άχαστη πορεία μέχρι τον τίτλο. Διότι πάντοτε θα έρχονται τα κακά ματς, τα οποία μια ομάδα δεν μπορεί να καθαρίσει δίχως τη μεγάλη κλάση της μιας ενέργειας. Από παίκτες που τα γνωμικά της μπάλας λένε ότι «κάνουν μάγκες τους προπονητές» και «κρατούν το βάρος της φανέλας των μεγάλων ομάδων».
Αυτή η διοίκηση επέλεξε να εξυγιάνει την ΠΑΕ και να τη φτάσει στο επίπεδο που θα μπορεί να ζει από τα έσοδά της και δεν θα έχει ανάγκη τον μεγαλομέτοχο-αιμοδότη. Αυτή η διοίκηση έχει επιλέξει να βάζει περισσότερα στην ακαδημία, στην επάνδρωση του τεχνικού τιμ, στη δημιουργία επιτελείου σκάουτινγκ, στην αγορά ποδοσφαιριστών ηλικίας 15-20 ετών. Ουδείς μπορεί να της επιβάλει να αλλάξει δρόμο. Βρίσκεται, άλλωστε, στον σωστό. Το τίμημα, πάντως, μπορεί να αποδειχθεί μεγάλο και σκληρό. Διότι μέσα από αυτόν τον δρόμο η απόσταση μέχρι την κατάκτηση του τίτλου είναι πιθανό να γίνεται μεγαλύτερη. Εγγυήσεις στη μπάλα δεν δίνονται. Και όποιος τις δίνει είναι ή άσχετος ή αεριτζής-τυχοδιώκτης. Αν, όμως, η ΑΕΚ επιχειρούσε την υπέρβαση για έναν-δυο παίκτες κλάσης, θα είχε αυξήσει τις πιθανότητές της για τον τίτλο.