Το «Ελλάς-Γαλλία, ασφυξία» κι ο Γ. Μανώλης στο ΣΕΦ... (Sportday / Δημήτρης Ελευθεράτος)

Αγαπήσατε ποτέ τα ρεμπέτικα; Αν ναι, τότε ίσως θυμάστε εκείνο το «δεν το 'λπιζα Μανώλη κορόιδο να πιαστείς, τον μπαγλαμά να σπάσεις και να ρεζιλευτείς -έλα, ρε Μανωλάκη, να τα λιμάρουμε, να στρώσουμε κουβέρτα να τους τα πάρουμε». Χθες η μνήμη τού γράφοντος ανέσυρε το άσμα, για λόγους που θα εξηγηθούν στη συνέχεια. Μόνο που ήταν επιβεβλημένη η αλλαγή των στίχων: «Δεν το 'λπιζα Μανώλη και συ, βρε, να πνιγείς, την τέταρτη περίοδο καθόλου να μη δεις -έλα, βρε Μανωλάκη, ασ' τα φταρνίσματα, χαλάλι της ΕΛ.ΑΣ. σας τα τόσα πείσματα».

Ποια τέταρτη περίοδο; Της αναμέτρησης μπάσκετ ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τη Λε Μαν, στο ΣΕΦ. Ποιος Μανώλης; Ο Γιάννης Μανώλης, ο γνωστός πολιτικός της Νέας Δημοκρατίας. Κάτοχος διαρκείας στο μπάσκετ του Ολυμπιακού και μονίμως παρών στο ΣΕΦ, όπως μαρτυρούν οι 150% αξιόπιστες «πηγές» μας. Οι ίδιοι αυτόπτες μάρτυρες μας διηγήθηκαν αναλυτικά τα συμβάντα, που έμελλε να στείλουν ορισμένα «χημικά» χαιρετίσματα - φταρνίσματα και στην εξουσία. Εστω και σε έναν μόνο εκπρόσωπό της, «από σπόντα».

Πότε aλλοτε τόσοι άνθρωποι δεν αναρωτήθηκαν ταυτοχρόνως πώς και πότε... κρυολόγησαν: αυτό νόμισαν οι φίλαθλοι που βρίσκονταν στις «μεσαίες» κερκίδες του ΣΕΦ, λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας. Αρχισαν να φταρνίζονται αδιάκοπα. Μετά το φτάρνισμα, πόνος στη μύτη και στον λαιμό. Και δάκρυσμα. Οι παθόντες των συγκεκριμένων θέσεων, μάλιστα, ήσαν οι «τυχεροί» της υπόθεσης, διότι το επίκεντρο του κακού βρισκόταν αλλού: όταν ένα τσούρμο από θεατές, που νωρίτερα καθόταν στο ένα «πέταλο», άρχισε να τρέχει προς αναζήτηση αέρα, τότε όλοι κατάλαβαν τι είχε συμβεί. Οι λεβέντες της ελληνικής Αστυνομίας είχαν ρίξει χημικά σε κλειστό χώρο!

Μια κοπeλα κινδύνευσε να καταρρεύσει, καταβεβλημένη από τη δύσπνοια και τον πανικό. Ευτυχώς, τη συγκράτησαν άλλοι: αν έπεφτε, ελλόχευε ο κίνδυνος να ποδοπατηθεί. Κάποιος, στα διαλείμματα των φταρνισμάτων του και με τα μάτια κόκκινα, είπε εύστοχα: «Ευτυχώς που το γήπεδο δεν ήταν γεμάτο, διαφορετικά με τέτοιο τρέξιμο πανικόβλητων ανθρώπων θα είχαμε κανένα μινι-Χέιζελ». Η οργή για την Αστυνομία διαχεόταν, «παρέα» με την επίδραση των χημικών.

Το πλέον εξωφρενικό ξέρετε ποιο είναι; Οτι το ανδραγάθημα της ΕΛ.ΑΣ. δεν ήταν «στιγμιαίο», αλλά «διαρκές» -ναι, θυμήθηκα την ορολογία της δίκης των συνταγματαρχών. Οι «γενναίοι» το επανέλαβαν -μη με ρωτήσετε πόσες φορές, δεν ξέρω. Εμαθα όμως ότι οι «παράπλευρες απώλειες» πλήθυναν. Τρέξιμο και από τις «τσιρλίντερ» του Ολυμπιακού. Οι παίκτες στους πάγκους μετέτρεψαν τις πετσέτες σε αυτοσχέδιες «μπούργκες» για να προφυλάξουν τα πρόσωπά τους. Οι διαιτητές διέκοψαν για λίγο το παιχνίδι. Ανθρωποι που είχαν πληρώσει εισιτήριο για να δουν έναν αγώνα μπάσκετ αποχώρησαν πρόωρα. Αλλοι γυρόφερναν «σαν άδικες κατάρες» στους χώρους του ΣΕΦ, αναζητώντας τα λιγότερο μολυσμένα διαζώματα. Αργότερα μαθεύτηκε ότι ο παλιός διεθνής Τιερί Γκαντού, σχολιαστής για τη γαλλική τηλεόραση πλέον, ειδοποίησε με το κινητό την οικογένειά του ότι ήταν καλά. Λες κι ήταν ανταποκριτής στη Βαγδάτη κι όχι σχολιαστής στο Φάληρο...

Ορισμένοι αδυνατούσαν να πιστέψουν στην ενοχή της Αστυνομίας. «Ρε παιδιά, χούλιγκαν θα τα πέταξαν, αποκλείεται να το έκαναν αυτό τα ΜΑΤ μέσα στον κόσμο», τόνισε ένας. Ο αντίλογος ήταν άμεσος: «Ασε, ρε φίλε, τέτοια χημικά δεν έχουν οι κοινοί αστυνομικοί κι εσύ μας λες ότι τα αγόρασαν χούλιγκαν από το... μπακάλικο;».

Κaποιοι υπέθεταν ότι η Αστυνομία ήθελε πάση θυσία να εμποδίσει την είσοδο τσαμπατζήδων. Αλλοι πιθανολογούσαν ότι τα αίματα άναψαν, εξαιτίας της απροσδόκητης παρουσίας μιας διμοιρίας ΜΑΤ σε κάποιο φουαγέ και των -αναπόφευκτων, σε τέτοιες περιπτώσεις- λογομαχιών μεταξύ «οργάνων» κι οπαδών. Ούτως ή άλλως, αμελητέα σημασία έχουν όλα αυτά: είτε (έκριναν πως) δεν μπορούσαν να εμποδίσουν διαφορετικά κάποιους επίδοξους τσαμπατζήδες είτε άνοιξαν «βεντέτα» με οπαδούς, η ρίψη χημικών σε κλειστό χώρο συνιστά, ασφαλώς, πράξη εξοργιστικού αστυνομικού χουλιγκανισμού. Τελεία και παύλα.

Για να είμαστε, όμως, ακριβοδίκαιοι, οφείλουμε να επικρίνουμε την έλλειψη ιστορικής γνώσης που μαστίζει την ΚΑΕ Ολυμπιακός: χαρακτήρισαν, οι άνθρωποι, πρωτοφανή και αδικαιολόγητη την παρουσία της διμοιρίας των ΜΑΤ στο φουαγέ. Ε όχι δα. Αγώνας του Ολυμπιακού με τη Λε Μαν ήταν αυτός. Υψηλού κινδύνου, λόγω του μίσους που τρέφει η μία ομάδα για την άλλη. Τι θα πει «από πότε;», βρε απανταχού ανιστόρητοι; Από τα τέλη της δεκαετίας του '70, τότε που ο Γιατζόγλου κι ο Μπενιό «έπαιξαν μπουνιές», στη Γαλλία. Η άγρυπνη Αστυνομία τα θυμάται όλα. Αχάριστοι... Οχι, δεν υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Αντιθέτως, κυριαρχεί το... κανονικό. Αυτό είναι το τραγικό: ό,τι συμβαίνει, θεωρείται «κανονικό». Ολοι, κρίκοι σε μία «λογική αλυσίδα». Αλήθεια, αφού ήδη επιστρέψαμε στις αλήστου μνήμης εποχές, κατά τις οποίες οι αστυνομικές Αρχές -κι όχι οι νομαρχίες- εξέδιδαν διαβατήρια, γιατί να μη νεκραναστηθεί και το δικαίωμα «διάλυσης μιας συνάθροισης πολιτών», ακόμα κι αν πρόκειται για θεατές αθλητικού παιχνιδιού;

Πώς να μη συμπεριφέρεται η ΕΛ.ΑΣ. λες κι ο κόσμος τής ανήκει; Ο Β. Πολύδωρας εγκρίνει τους «ορειβατικούς κρίκους» ως όπλο εναντίον διαδηλωτών. Οι τραμπούκοι που σακάτεψαν στο ξύλο τον Κύπριο φοιτητή, αν δεν με απατά η μνήμη μου, θα δικαστούν για απλό πλημμέλημα. Αστυνομικοί «τηλεοπτικοί αστέρες» αναλύουν «εμβριθώς», από καιρού εις καιρόν, τα θέματα της... Παιδείας -έτσι, για να πείσουν ότι διαθέτει και «ιδεολογικό υπόβαθρο» κάθε ξυλοδαρμός και «ψεκασμός» σε βάρος φοιτητών ή εκπαιδευτικών. Α, να μην ξεχάσουμε: την ίδια στιγμή εφημερίδες προσκείμενες στην κυβέρνηση διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους επειδή -λέει- εργατικά συνδικάτα εκφέρουν άποψη για το άρθρο 16...

Ασ τελειώσουμε όπως ξεκινήσαμε: με τον Γιάννη Μανώλη. Οι «πηγές» μας διέκριναν ότι καθόταν αμίλητος και κάποια στιγμή άρχισε να μιλά στο «hands free». Για να μάθει τι συνέβαινε; Για να ζητήσει εξηγήσεις; Θα σας γελάσουμε. Εφυγε από τη θέση του πριν αρχίσει η τέταρτη περίοδος. Δεν άντεχε άλλο τα χημικά; Φοβήθηκε ότι θα του ζητούσε η ομήγυρη εξηγήσεις; Αγνωστο. Γνωστή, πλέον, είναι μόνο η μετεξέλιξη του συνθήματος: «Ελλάς-Γαλλία, ασφυξία». Μπράβο. Και εις ανώτερα. Σε κανένα σχολικό αγώνα μήπως;

ΥΓ.: Να υποθέσω ότι ο Γ. Μανώλης είχε να εισπνεύσει χημικά από την εποχή που συμμετείχε σε διαδηλώσεις ως στέλεχος της ΓΣΕΕ;