Θέλει να βγάλει τη σεζόν με τα ψέματα (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Ύστερα και από το χθεσινό ματς αποδείχθηκε ότι το τελευταίο πρόβλημα που είχε ο Ολυμπιακός ήταν ο προπονητής του. Είτε ο προπονητής κοιμάται στον πάγκο είτε είναι γουρλομάτης, τίποτα δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα με κενά που δεν υπάρχει πάγκος για να τα γεμίσει.

Το ενδιαφέρον σημείο στην απόδοση του Ολυμπιακού είναι ότι επαναλήφθηκε το φαινόμενο του ματς με την Ξάνθη. Μια ομάδα που στην αρχή κάνει τον αντίπαλό της να πέσει στα πόδια και να ζητάει έλεος και στα τελευταία λεπτά βρίσκεται αυτή γονατιστή και προσεύχεται ο διαιτητής να σφυρίξει τη λήξη. Ο λόγος είναι ότι οι καλοί παίκτες του Ολυμπιακού τα έχουν τα χρονάκια τους και οι υπόλοιποι πριν από κάποια χρόνια θα φορούσαν τη φανέλα της ομάδας μόνο αν την αγόραζαν από την μπουτίκ. Ο Ριβάλντο στην ομάδα του Σόλιντ άντεχε 50-60 λεπτά. Ας πούμε 30 στο πρώτο ημίχρονο και 20 στο δεύτερο. Στο νέο σύστημα του Λεμονή, που για κάποιον απροσδιόριστο λόγο ο Ριβάλντο μοιάζει να παίρνει την μπάλα κοντά στον χώρο του κέντρου, η δραστική απόδοση του Βραζιλιάνου έχει μειωθεί κατά ένα δεκάλεπτο. Μισή ώρα στο πρώτο ημίχρονο και ένα δεκαπεντάλεπτο στο δεύτερο είναι ό,τι μπορεί να περιμένει ο Ολυμπιακός από τον Ριβάλντο. Ο οποίος, είτε με τον Σόλιντ είτε με τον Λεμονή, έχει ανάγκη αντικατάστασης. Το ερώτημα όμως είναι από ποιον. Ο μοναδικός παίκτης που πιθανώς μπορεί να παίξει στη θέση του Ριβάλντο είναι ο Μάρκο Νε, που όμως διατηρώ επιφυλάξεις για το επίπεδό του. Είναι στρωμένος παίκτης, δεν πουλάει την μπάλα, αλλά μέχρι στιγμής δεν δείχνει να έχει σουτ, ούτε εμπνεύσεις άξιες λόγου. Μπροστά, όμως, στον ακατάβλητο Φέλιξ Μπόρχα είναι ημίθεος της στρογγυλής θεάς. Είναι παρήγορο το ότι οι οπαδοί δεν έχουν χάσει το χιούμορ τους. Και θα είναι συγκινητικό όταν μια μέρα –ελπίζω ύστερα από δεκαετία και πλέον–, που ο Μπόρχα θα εγκαταλείψει την πατρίδα μας, θα έχει να λέει ότι όταν έμπαινε στο γήπεδο οι οπαδοί φώναζαν το όνομά του. Οχι ότι δεν το αξίζει.

Διότι ένας παίκτης που κοντρόλ της μπάλας θεωρεί το σταμάτημά της μέσα στο γήπεδο, συμπεριλαμβανομένης της εξέδρας, αξίζει όχι μόνο να ακούει το όνομά του να τραγουδιέται, αλλά και συνοδεία μπάντας μαριάτσι. Επίσης, ένας παίκτης που η πιο περίτεχνη ντρίμπλα του είναι να προσπαθήσει να περάσει μέσα από τον μπακ και στις σπάνιες φορές που κατορθώνει να σταματήσει την μπάλα μοιάζει ακόμα πιο προβληματισμένος επειδή δεν ξέρει τι να την κάνει, αξίζει αποθέωση. Οπως και ο Τάτσης αξίζει ένα πρωτοσέλιδο «Συγγνώμη, Αλέκο», μια και τον είχαμε αδικήσει όταν λέγαμε ότι δεν κάνει για τον Ολυμπιακό. Οπως καλό είναι να ζητήσουμε από τώρα μια συγγνώμη από τον Εβαλντ Λίνεν επειδή δεν του έχουμε δώσει όση σημασία του αξίζει. Χωρίς τα δύο βασικά στόπερ της ομάδας, τον Πλετς και τον Μπερτέ, και με τον Εξουζίδη να παθαίνει θλάση στο τέταρτο, ο Λίνεν αναγκάστηκε να βάλει τον Ενσαλίβα στο κέντρο της άμυνας, προκαλώντας την αντίδραση του Καναδού να δείξει στον συμπαίκτη του με το χέρι το σημείο στο οποίο θα έπρεπε να παίζει. Σαν να του έλεγε «εδώ παίζουν τα στόπερ». Παρ' όλα αυτά, ο Λίνεν σε κανένα σημείο δεν ακολούθησε τη φράση του allenatore Nicolo στον Αντώνη Γεωργιάδη στο ημίχρονο του 4-0 με τον Παναθηναϊκό, στον τελικό του Κυπέλλου. «Γιατί να μην κάτσουμε πίσω, να χάσουμε 1-0 και να τα ρίξουμε στη διαιτησία;». Εάν ο Ολυμπιακός τον έκλεινε, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Εάν όμως μπορούσε να τον κλείσει, παίρνοντας το ρίσκο να βγάζει πέντε και έξι παίκτες στην επίθεση, το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη. Συγγνώμη, κόουτς, που δεν σου δώσαμε περισσότερη σημασία, συγγνώμη, Σόλιντ, που σε φάγαμε χωρίς να υπάρχει διαφορά, αλλά στη διοίκηση του Ολυμπιακού, που βλέπει ότι η ομάδα έχει τεράστια κενά, αλλά πάει να βγάλει τη σεζόν με τα ψέματα, η συγγνώμη δεν αξίζει.