Η αναγκαιότητα των ακαδημιών (Sportday/Xρήστος Χαραλαμπόπουλος)

Οι Αγγλοι ανακαλύπτουν την αναγκαιότητα των ακαδημιών

Tην περασμένη εβδομάδα ήρθε στην επικαιρότητα η συμφωνία τηλεοπτικών δικαιωμάτων που έχουν υπογράψει οι ομάδες της Πρέμιερσιπ, η οποία πρόκειται να ισχύσει από τη νέα αγωνιστική περίοδο και για μία τριετία. Το ύψος της συμφωνίας, εξωπραγματικό. Περίπου 4,2 δισ. ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι το αγγλικό ποδόσφαιρο είναι το ακριβότερο και δημοφιλέστερο αθλητικό τηλεοπτικό πρόγραμμα στον κόσμο.

Πέρα από το συνολικό ύψος της συμφωνίας, αξίζει κάποιος να σταθεί σε ένα-δύο επιμέρους στοιχεία της. Και ένα από αυτά αφορά την ενίσχυση των τμημάτων υποδομής των συλλόγων της Πρέμιερσιπ. Θυμίζω ότι η συμφωνία τηλεοπτικών δικαιωμάτων είναι συλλογική. Πάνε όλες οι ομάδες μαζί. Και μία ακόμα παράμετρος που ενισχύει αυτή τη συλλογικότητα είναι η συμφωνία για την παραχώρηση του 6% του συνολικού ποσού της συμφωνίας στα τμήματα υποδομής. Δηλαδή περίπου 240 εκατομμύρια ευρώ.

Στο αγγλικό ποδόσφαιρο από πολύ παλιά έδιναν ιδιαίτερο βάρος στα τμήματα υποδομής, που, φυσικά, δεν είχαν καμία σχέση με τη λειτουργία και την οργάνωση των σημερινών ποδοσφαιρικών ακαδημιών. Οι περίφημοι «μπέμπηδες» του Ματ Μπάσμπι ήταν το αποτέλεσμα ενός άνευ προηγουμένου «παιδομαζώματος» που είχαν ξεκινήσει οι σκάουτερ του Μπάσμπι, ο οποίος είχε φίλους και γνωστούς παντού, οι οποίοι τον ενημέρωναν για κάθε νέο ταλέντο.

Τώρα, πέρα από τη διαφορετική οργάνωση που έχουν τα τμήματα υποδομής, οι πολύ πλούσιες ομάδες χρηματοδοτούν ακαδημίες σε όλα τα μέρη του κόσμου και όταν κάποιο ταλέντο ξεχωρίζει αμέσως το φέρνουν στη βάση τους. Αυτού του είδους οι ακαδημίες έχουν και εμπορική λειτουργία, αφού μπορούν να χρησιμεύσουν σαν γέφυρα εισόδου σε μια καινούργια αγορά. Αν κάποιος παρατηρήσει τα έξοδα για μεταγραφές που πραγματοποίησαν οι ομάδες της Πρέμιερσιπ την τελευταία δεκαπενταετία, πολύ εύκολα θα διαπιστώσει ότι ξόδεψαν πολύ περισσότερα για την αγορά ξένων ποδοσφαιριστών, παρά Αγγλων. Επίσης, ήταν ελάχιστες οι περιπτώσεις που ποδοσφαιριστές από τα φυτώρια των μεγάλων ομάδων μπόρεσαν να «σκαρφαλώσουν» μέχρι τη βασική ενδεκάδα.

Το τελευταίο επιτυχημένο πείραμα του περάσματος ποδοσφαιριστών των φυτωρίων στην πρώτη ομάδα ήταν η πεντάδα του Φέργκιουσον με τους αδελφούς Νέβιλ, τον Γκιγκς, τον Μπέκαμ και τον Μπατ. Από τότε οι μεγάλες αγγλικές ομάδες, εκμεταλλευόμενες τα τεράστια ποσά που τους έφερναν οι συμφωνίες των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, προτιμούσαν να αγοράζουν έτοιμους ποδοσφαιριστές.

Η συνεχής εμπορική ανάπτυξη του ποδοσφαίρου τα τελευταία χρόνια, η ένταση του ποδοσφαιρικού ανταγωνισμού, η πτώση του μέσου όρου ηλικίας των ποδοσφαιριστών που πρωτοεμφανίζονται στα γήπεδα αλλά και τα πολύ μεγάλα ποσά που ζητούν «μικρές» ομάδες για να παραχωρήσουν τους ταλαντούχους παίκτες τους στις «μεγάλες» ανάγκασαν τις δεύτερες να στραφούν στην οργάνωση της λειτουργίας των ακαδημιών. Βέβαια, σε αρκετές περιπτώσεις το σκάουτινγκ για ταλαντούχους πιτσιρικάδες λειτούργησε βοηθητικά και αυτή τη δυνατότητα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον ο Αρσέν Βενγκέρ, που έφερε στους «κανονιέρηδες» αρκετούς ταλαντούχους μικρούς παίκτες.

Στην Τσέλσι τα τελευταία τρία χρόνια ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα ενίσχυσης των ακαδημιών του συλλόγου, σε σημείο να έχει φτάσει η ομάδα του Αμπράμοβιτς να ξοδεύει τα περισσότερα από κάθε άλλη για τη λειτουργία των τμημάτων υποδομής. Στη Μάντσεστερ παραδοσιακά τα τμήματα υποδομής τροφοδοτούν τακτικά με ταλαντούχους νεαρούς ποδοσφαιριστές τη βασική ενδεκάδα, ενώ στη Λίβερπουλ η λειτουργία των ακαδημιών είναι προβληματική.

Ο Μπενίτεθ, μάλιστα, κατ' επανάληψη έχει δηλώσει ότι αφού η Λίβερπουλ δεν μπορεί να ανταγωνιστεί οικονομικά τους βασικούς αντιπάλους της, πρέπει να επενδύσει στις ακαδημίες της. Τώρα φαίνεται πως οι Αγγλοι ανακαλύπτουν εκείνο που τα πολλά χρήματα των τηλεοπτικών δικαιωμάτων τούς είχαν κάνει να ξεχάσουν. Το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να αναπτυχθεί αν κάποιος δεν φροντίσει να ποτίσει τις ρίζες του.

Η ελληνική απάθεια
Kυριακή βράδυ. «Αθλητική Κυριακή» στην τηλεόραση. Διακοπή για διαφημίσεις. Γυρίζω στο Μega. Αρναούτογλου. Προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς επιδιώκει όλος αυτός ο κόσμος που βρίσκεται στο στούντιο. Να «τον δουν» στην τηλεόραση; Να διεκδικήσει λίγα λεπτά δημοσιότητας; Να δει από κοντά το τηλεοπτικό είδωλο (αν θεωρήσουμε ότι ο Αρναούτογλου είναι τηλεοπτικό είδωλο); Να διασκεδάσει;

Μπορεί να θεωρηθεί διασκέδαση το γεγονός ότι θα χειροκροτείς, θα φωνάζεις και θα χτυπιέσαι με βάση τις εντολές του ανιματέρ; Δεν μπορώ να καταλάβω. Ζάπινγκ. ΑNT1 και «Super Deal». Εκεί, τουλάχιστον, ξέρεις. Πάνε για το μεγάλο κόλπο. Για να πάρουν τα 500 ή όσα, τέλος πάντων, καταφέρουν. Και καλά αυτοί που είναι στο στούντιο. Παίζουν. Οι άλλοι γιατί τους παρακολουθούν; Ούτε αυτό το καταλαβαίνω. Το μόνο που καταλαβαίνω είναι ότι όσο περνάει ο καιρός γίνονται όλο και περισσότερα τα πράγματα που δεν καταλαβαίνω. Ισως διότι γερνάω.

Ή πάλι επειδή έχω μείνει προσκολλημένος σε στερεότυπα που με κάνουν να νιώθω καλά και να ερμηνεύω τον κόσμο με ασφάλεια. Ποιον κόσμο, όμως; Η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι θα καταργήσει τον φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας και θα επιβάλει έναν ενιαίο φόρο σε όλους τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Στην ίδια μοίρα αυτός που ζει στη βίλα των 1.000 τ.μ. και αυτός που ζει στην ποντικότρυπα των 75 τ.μ. στα Πατήσια.

Κι αυτό δεν προκαλεί κανέναν. Δύο ερευνητικές ομάδες από τα πανεπιστήμια Αθηνών και Θεσσαλονίκης διαπιστώνουν ότι οι κάτοικοι 19 ελληνικών πόλεων πίνουν νερό στο οποίο υπάρχουν διάφορα υποπροϊόντα φθορίου, που ευθύνονται για την πρόκληση κάποιων μορφών καρκίνου. Τρεις μέρες μετά την ανακοίνωση των συμπερασμάτων της έρευνας η ΕΥΔΑΠ ανακοινώνει την αύξηση των τιμολογίων της κατά 3%.

Η εταιρεία, δηλαδή, που είναι υπεύθυνη για την ποιότητα του νερού που πίνουμε σφυρίζει αδιάφορα, ποντάρει στην απάθεια του Ελληνα και, αντί να ζητήσει συγγνώμη και να δει πού οφείλεται η φθορίωση του νερού, του κοπανάει και ένα χαράτσι ξεγυρισμένο. Σου λέει η εταιρεία: «Σιγά μη διαμαρτυρηθεί ο μαλάκας ο καταναλωτής». Μπορώ να συνεχίσω και να παρουσιάσω κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις που δεν «καταλαβαίνω». Οπως την άρνηση της κυβέρνησης στο αίτημα της αντιπολίτευσης για τη δημιουργία εξεταστικής επιτροπής για τις υποκλοπές. Εσείς μπορείτε να καταλάβετε, άραγε, γιατί η κυβέρνηση δεν θέλει να μάθουμε ποιοι και γιατί παρακολουθούσαν το τηλέφωνο του πρωθυπουργού;