Ο πραγματικός νικητής λέγεται Μπλάτερ (SportDay/ Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Μισέλ Πλατινί, νέος πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ, είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Ο Πλατινί έπαιξε ποδόσφαιρο τη δεκαετία του '80, δηλαδή στη μοναδική ιστορικά στιγμή που θα μπορούσε να περάσει για μεγάλος ποδοσφαιριστής. Ο Πλατινί υπήρξε ο κατάλληλος πρωταγωνιστής στην κατάλληλη στιγμή. Αν εμφανιζόταν τη δεκαετία του '60, τον καιρό που τη διαφορά την έκανε η τεχνική, θα περνούσε απαρατήρητος. Αν έπαιζε μπάλα τη δεκαετία του '70, όταν όλοι άρχισαν να εκτιμούν προσόντα όπως η αντοχή και το τρέξιμο, θα ήταν λιγότερο σημαντικός. Αν αγωνιζόταν τη δεκαετία του '90, θα τον κατάπιναν τα αμυντικά χαφ–δεκαθλητές που είχαν στο μεταξύ εμφανιστεί.
Ο Πλατινί είχε τεχνική, αλλά λιγότερη από τον Γιόχαν Κρόιφ, δεν είχε το νεύρο του Μαραντόνα ούτε τον αγωνιστικό τσαμπουκά του Ζινεντίν Ζιντάν. Είχε καταπληκτικά φάουλ, ήξερε να τρυπώνει στην περιοχή και να σκοράρει ως κρυφό φορ, έκανε αργά, αλλά αρχοντικά σλάλομ και έδινε με ακρίβεια την μπάλα σαράντα μέτρα μπροστά. Κατάφερε να περάσει στην ιστορία επειδή κέρδισε με τη Γαλλία το Κύπελλο Εθνών Ευρώπης του 1984 και διότι έπαιξε σε μια μεγάλη Γιουβέντους που χτίστηκε πάνω του.

Πινελιές
Ο Πλατινί υπήρξε προσωπικό απόκτημα του μακαρίτη Τζιοβάνι Ανιέλι, ο οποίος φρόντιζε προσωπικά να τον ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. Ο Μπόνιεκ ήταν για τον «Αβοκάτο» «bello di notte» -«ωραίος μόνο τη νύχτα»-, δηλαδή κατάλληλος μόνο για τα ευρωπαϊκά ματς. Ο Πάολο Ρόσι χρειαζόταν για να διευκολύνει με την κίνησή του τις μπαλιές του Γάλλου, ο Μπονίνι, ο Ταρντέλι, ο Μπριάσκι, κάποια στιγμή ακόμα και ο Λάουντρουπ, έπρεπε απλώς να τρέχουν για χάρη του. Ο Τζιοβάνι Τραπατόνι του έδωσε τη δυνατότητα να λειτουργήσει ως η απόλυτη πριμαντόνα της «Κυρίας», ο άνθρωπος που οι άλλοι έπρεπε να σέβονται. Ο Πλατινί εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο αυτή την παραχώρηση για να περάσει στην ιστορία με τις «πινελιές» του. Αν ήταν σε μια άλλη ομάδα, πιθανότατα δεν θα είχε καταφέρει τόσα.

Μπεκρήδες
Η τύχη που τον συνοδεύει φάνηκε και χθες. Πάλι ο Πλατινί ήταν την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση. Οι ομοσπονδίες των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, κυρίως, έψαχναν κάποιον να τον υποστηρίξουν επειδή δεν ήταν ευχαριστημένες από τη μη κάλυψη του Γιόχανσον στις διενέξεις τους με το κράτος. Ο Πλατινί ως Γάλλος έσπασε τον συνασπισμό των ισχυρών χωρών παίρνοντας τις ψήφους της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Πορτογαλίας. Εμειναν μόνοι δίπλα στον Γιόχανσον οι Αγγλογερμανοί και οι Σκανδιναβοί: για να συνεχίσω όσα σας έγραφα χθες στη μάχη των λαμογιών με τους μπεκρήδες, οι δεύτεροι έχασαν από χέρι.

Θόδωρος
Η νίκη του Γάλλου επί του Γιόχανσον οφείλεται σε δύο ψήφους που παίζονταν μέχρι τέλος: στην ψήφο της Ελλάδας και στην ψήφο της Μάλτας, την οποία ο πρώην πρόεδρος προσδοκούσε, διότι ο πρόεδρός της Τζον Μίφσουντ ήταν αντιπρόεδρος της ΟΥΕΦΑ και στενός συνεργάτης του. Ο Γιόχανσον, παρ' όλο που τον καθησύχαζε ο Μάριος Λευκαρίτης ότι η Ελλάδα θα τον ψηφίσει (όπως άλλωστε έκανε και στις εκλογές της ΦΙΦΑ, όταν ήταν αντίπαλος του Μπλάτερ), ανησυχούσε για την ελληνική ψήφο και ρωτούσε συνεχώς τους Ελληνες δημοσιογράφους αν ξέρουν τι θα κάνουν οι Ελληνες. Εμπειρος παράγοντας ο Σουηδός, ήξερε ότι οι Ελληνες πάνε όπου φυσάει ο άνεμος και πως το ότι τον είχαν στηρίξει στις εκλογές της ΦΙΦΑ δεν σήμαινε τίποτα. Δικαιώθηκε. Η Ελλάδα ψήφισε τελικά Πλατινί διότι ο Θόδωρος Θεοδωρίδης (δηλαδή ο μοναδικός στην ΕΠΟ που έχει λόγο σε σοβαρά θέματα) έχει αναπτύξει μια προσωπική φιλία μαζί του και ελπίζει να μπει στην εκτελεστική στις επόμενες εκλογές, όταν ο Μισέλ θα εδραιωθεί και θα βγάλει όποιους θέλει.

«Αδειασμα»
Η περίπτωση της Μάλτας είναι πιο απλή, αλλά και ενδεικτική του τι είδους παιχνίδι παίχτηκε. Η Μάλτα «άδειασε» τον Γιόχανσον επειδή ο Μίφσουντ κατάλαβε ότι έτσι και στήριζε τον πρώην φίλο του δεν θα εκλεγόταν. Ο Μίφσουντ είχε αναλάβει την εργολαβική στήριξη όλων των ομοσπονδιών που είχαν στις χώρες τους προβλήματα με τον νόμο: ο Γιόχανσον τους πιο πολλούς από αυτούς τους υπόδικους προέδρους δεν ήθελε να τους ξέρει και είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία του δήλωση ως πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ τους «άδειασε» κιόλας. «Η ποδοσφαιρική Ευρώπη», είπε, «βουλιάζει σ' έναν ωκεανό σκανδάλων και διαφθοράς -αλίμονο αν παρασυρθούμε από τη δίνη των σκανδάλων». Ο Μίφσουντ στο μπλοκ των παραδοσιακών ψηφοφόρων του Γιόχανσον ήταν ιδιαίτερα αντιπαθής. Για να βγει, ζήτησε τη βοήθεια του ανθρώπου που μάζεψε τις ψήφους του Πλατινί: δεν είναι τυχαίο ότι όποιος ψήφισε τον Γάλλο ψήφισε και τον Μαλτέζο. Και για τους δύο δούλεψε ο πραγματικός νικητής των εκλογών: ο Ζεπ Μπλάτερ.

Ταμεία
Διάβαζα αυτές τις μέρες ένα σωρό πράγματα για τις εκλογές της ΟΥΕΦΑ: πολλές λεπτομέρειες, με τις οποίες κρυβόταν μια απλή αλήθεια, ότι δηλαδή και οι εκλογές της ΟΥΕΦΑ, όπως κι εκείνες της ΦΙΦΑ, που προηγήθηκαν, ήταν μια αναμέτρηση ανάμεσα στον Γιόχανσον και τον Μπλάτερ. Ο Μπλάτερ κέρδισε πάλι, σήμερα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και το σίγουρο είναι ότι για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο έρχονται δύσκολες μέρες. Διότι ο Ελβετός ποτέ δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του για τους διοικούντες την ΟΥΕΦΑ, όπως φυσικά ποτέ δεν έκρυψε και το ενδιαφέρον του για τα ταμεία της.

Στράφι
Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά ό,τι με κόπο δημιουργήθηκε στην ΟΥΕΦΑ από τους τεχνοκράτες τα τελευταία χρόνια (η Team, το Τσάμπιονς Λιγκ, η αναβάθμιση του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης κ.ά.) θα πάει στράφι. Ο Μπλάτερ έρχεται να τα διαλύσει όλα στη λογική ενός «διαιρεί και βασίλευε», που θα τον κρατήσει στο κέντρο του παιχνιδιού. Η ΟΥΕΦΑ ήταν το τελευταίο οχυρό σοβαρότητας που είχε απομείνει –το τι θα δουν τα μάτια μας δεν λέγεται.

Ελλάς
Η Ελλάδα, πάντως, είναι στο κάρο των νικητών. Ο Θόδωρος Θεοδωρίδης είχε κάνει καλή εκτίμηση. Σε καλό να του βγει…
Psycho 19
Ωραία θα είναι η αγωνιστική, αν και οι καλοί ξεκουράζονται. Ο Βασσάρας είναι εξωτερικό, ο Κασναφέρης ετοιμάζεται για το ΠΑΟ-ΠΑΟΚ στο Κύπελλο, ο Τσίκινης περιμένει το ΑΕΚ–Ολυμπιακός της επόμενης εβδομάδας. Να τι λέει η πιάτσα για τη 19η πράξη του δράματος.
- Καλόπουλος (Παναθηναϊκός-Πανιώνιος). Του έχει βγει η ρετσινιά του φιλοπαναθηναϊκού (επειδή πέρυσι έδωσε ένα ιστορικό πέναλτι στον ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη) και έχει λίγο στραβώσει. Μια ψιλή αβάντα όμως θα την κάνει κι ας προσπαθήσει να το πάει στο 50-50.
- Τεροβίτσας (Αιγάλεω-Λάρισα). Θεωρητικά μοιάζει καλός για τον φιλοξενούμενο. Είναι τόσοι πολλοί όμως οι γνωστοί στο ματς που είναι δύσκολο να γλιτώσει ο Πηλαδάκης. Εξάλλου, με τον «Τέρορ» είναι όλοι. Και ο Κατάπτυστος και ο Κοκαλιάρης και ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ κ.ά.
- Κουκουλάκης (Ατρόμητος Αθηνών-Κέρκυρα). Ο Σπύρος θα έχει χάσει τον ύπνο του, ειδικά όταν θα του είπαν ότι «διπλό» έχει να φέρει από πρόπερσι. Είναι πάντως φορμαρισμένος.
- Καρατζάς (Ξάνθη-Απόλλων Καλαμαριάς). Λια μου, πέσαμε σε ενέδρα. Ειδικά οι επόπτες θα ήταν καλύτερο να αφήσουν τα σημαιάκια στον Κοντοβαζαινίτη και τον Πιαλόγλου. Καλύτερα θα σε έπαιζαν.
- Πολατιάν (Ιωνικός-Αρης). Είναι τρομερό! Ο Ιωνικός έχει σχεδόν υποβιβαστεί κι ακόμα τον κυνηγούν. Πάντως, τρέλες δεν θα κάνει ο Πολατιάν. Αν δεν παίζει Ολυμπιακό, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ, σπανίως εκτίθεται.
- Κοντογιαννίδης (Εργοτέλης-ΠΑΟΚ). Αν στοιχημάτιζα, μπορεί να έπαιζα την ανατροπή: «διπλό»–«άσο», «άσο»–«διπλό» κ.λπ. Ο Ρωμανός ο Μελωδός αφήνει τις ομάδες να τρέξουν –γι' αυτό το λέω. Μπορεί να 'χει και κάνα πέναλτι το ματς, καμιά αποβολή –γενικά ο άνθρωπος δεν φοβάται.
- Κάκος (Ηρακλής-ΑΕΚ). Είναι καλός διαιτητής, αλλά θα τον φάει το πολύ τουπέ. Στην ΑΕΚ φοβούνται -λογικό. Νομίζω ότι δεν θέλει να βλάψει κανέναν, αλλά και δεν θα φοβηθεί να βγάλει νικητή. Η απόδοσή του θα εξαρτηθεί και από το τι σχήματα υπάρχουν στη νύχτα στη Σαλονίκη: στην Αθήνα παίζει καλύτερα. Δύσκολες περιπτώσεις οι επόπτες. Ο ένας είναι ο Κωτσιαντής (στο φύγε εσύ, έλα εσύ, μπες, βγες στους πίνακες -περίεργη τοποθέτηση) κι ο άλλος ο Ιτσκος. Που λέει και το τραγούδι «γέρνεις και ο Ιτσκος σου μ’ αγγίζει κι εγώ ριγώ…».
- Σταυρίδης (Ολυμπιακός-ΟΦΗ). Ευκαιρία να αποκατασταθούν οι σχέσεις του με τον Σταθόπουλο, ευκαιρία να αποθεώσει το Καραϊσκάκη τον μεγάλο επόπτη Μαυρόπουλο, ευκαιρία να αποθεωθεί στα επίσημα ο Παναγιώτης Κούτρης. Ευκαιρία και για κάνα πέναλτι –αν και ο Σταυρίδης μάλλον θα δειλιάσει.