Αρης, το «τρένο» με τις 11 στάσεις (Sportday / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Για προβλέψιμες ήττες και υπολογισμένες νίκες μπορούν να μιλούν στον Αρη κοιτάζοντας το υπόλοιπο της περιόδου. Στις έντεκα αγωνιστικές που απομένουν, το πρόγραμμα δεν θα πρέπει να ενθουσιάζει τους «κίτρινους». Δεν θα πρέπει να τους καθιστά υπέρμετρα αισιόδοξους για την κατάκτηση μιας θέσης που οδηγεί στην Ευρώπη, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις στην έννοια «τρένο», όπως τη χρησιμοποιούν τελευταίως ειδικότερα οι οπαδοί του.

Χαμηλά την μπάλα, δηλαδή. Θυμηθείτε, όσοι επιμένετε… αισιόδοξα, τι ακολουθεί και τι μπορεί να αποσπάσει ακόμα κι αν συνεχίσει να αποδίδει πάνω από τον μέσο όρο της απόδοσής του (με αστερίσκο οι εκτός έδρας αναμετρήσεις): Ξάνθη, *Πανιώνιος, *ΠΑΟΚ, ΟΦΗ, *ΑΕΚ, Ηρακλής, *Ολυμπιακός, Εργοτέλης, *Παναθηναϊκός, Καλαμαριά, Ατρόμητος.
Εφόσον απομονώσουμε την πορεία του Αρη μέχρι το τέλος και δεν ασχοληθούμε με όσα καταφέρουν (ή δεν καταφέρουν) οι άμεσοι αντίπαλοί του, από τις εκτός έδρας αναμετρήσεις δεν θα πρέπει να έχει αυξημένες απαιτήσεις. Κανείς δεν πρόκειται να ζητήσει ευθύνες για ήττες σε έδρες που η ισοπαλία ισοδυναμεί με νίκη. Πάντως, από ένα σημείο και μετά, οποιαδήποτε αγωνιστική ανάταση, αυτό το περιβόητο «παίζουμε το καλύτερο ποδόσφαιρο» ή το «ελκυστικότερο», τέλος πάντων, θα πρέπει να αποδώσει καρπούς. Το «ήμασταν καλοί, αλλά χάσαμε» δεν εξαργυρώνεται.

Σε περίπτωση που εντοπίσουμε στις εντός έδρας αναμετρήσεις την κύρια πηγή βαθμών για τον Αρη, είναι λογικό με τις μεσαίες ή μικρομεσαίες ομάδες να ποντάρει ακόμα και στην απόλυτη συγκομιδή βαθμών. Θα πρέπει, επίσης, να αντιληφθούμε ότι ακόμα και η κατάκτηση μιας θέσης που βρίσκεται κοντά στις ευρωπαϊκές, θα συνθέτει επιτυχία. Θα έχει διανύσει μια περίοδο που παρουσίασε υγιή αγωνιστική εικόνα και προοπτικές που με τη λογική του «κτίζω για την επόμενη σεζόν», ενδεχομένως θα αποτελέσουν βάση για αρκετά περισσότερα.

Τέλος, εκείνο που φοβίζει όσους «δανείζονται» από την ιστορία, είναι αυτό που έχει να κάνει με την αλλαγή προπονητή. Ο Κίκε Ερνάντεθ γράφει «δύο στα δύο» ακολουθώντας την παράδοση που θέλει τον νέο προπονητή να ξεκινά με επιτυχίες, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον προηγούμενο. Συνήθως, αν δεν υπάρχουν σημαντικές εσωτερικές αλλαγές, σύντομα επανέρχεται στα… ίδια με τον προκάτοχό του, που στο τέλος της θητείας του παρουσίασε μια ανησυχητική «κοιλιά». Η διάρκεια, λοιπόν, είναι το ζητούμενο.