Νωρίς το θυμήθηκαν («Βάλε με μέσα»)

Σε αυτή την απίθανη χώρα που ζούμε καθημερινά και στον μαγικό χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Ακόμα και το να θυμηθούν ορισμένες ομάδες, μία μέρα πριν εκπνεύσει η μεταγραφική περίοδος πως έχουν ανάγκη για μία ή περισσότερες μεταγραφές. Ασφαλώς και κανένας οπαδός δεν μπορεί ν’ασχοληθεί σοβαρά με τις κινήσεις αυτές από μέρους της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού. Εκτός αν ανέγνωσαν τα προβλήματα την τελευταία στιγμή, πράγμα που αποδεικνύει πως δεν υπάρχει κανένας προγραμματισμός. Όπως και κανένας δεν μπορεί να μας πείσει πως η μεταγραφή του Καφέ ήταν εντός πλάνων της ΑΕΚ, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, με τον παίκτη να μένει από τώρα ελεύθερος. Τα ίδια έχει κάνει και ο Ολυμπιακός παλαιότερα, αλλά τον τελευταίο καιρό τείνει να κόψει τέτοιες συνήθειες. Έτσι κι αλλιώς πήρε Τοροσίδη και Σίκοφ και για τώρα «καθάρισε».

Όταν αφήνεις έστω και ένα παράθυρο πως θα γίνουν μεταγραφές τον Ιανουάριο, επειδή πολύ λογικά αυτές θα είναι αριθμητικά πολύ λιγότερες από αυτές του καλοκαιριού, υπάρχει μεγαλύτερο περιθώριο να τις προγραμματίσεις. Το τι χρειάζονταν τόσο οι «πράσινοι» όσο και οι «κιτρινόμαυροι» σε αυτό το παζάρι ήταν λίγο πολύ γνωστό. Επίσης από το ρεπορτάζ γνωρίζουμε πως οι προπονητές είχαν θέσει κάποιες προτεραιότητες. Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει σαράντα μέρες κοσκινίζει λέει μία σοφή παροιμία.

Αν το ψάξετε λίγο πιο βαθιά ο βασικός στόχος είναι η δεύτερη θέση. Οι οκτώ πόντοι της διαφοράς που έχει ο Ολυμπιακός, αλλά και το δεδομένα πιο δύσκολο πρόγραμμα των δύο, έναντι των «ερυθρολεύκων» δεν τους δίνει άλλη λύση. Και για τους δύο, θα ήταν ότι πιο δυσάρεστο να μην μπορέσουν να βγουν στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Με τη λογική του να κυνηγάμε κάθε χρόνο την δεύτερη θέση δεν βγαίνει τίποτα. Κι αν ο Τζίγγερ έχει κάνει και πέντε κινήσεις, άσχετα αν δεν του βγήκαν για να ενισχύσει ακόμα περισσότερο την ομάδα του, δεν ισχύει το ίδιο και για την ΑΕΚ. Τα χρήματα που μπήκαν στο ταμείο από το Τσάμπιονς Λιγκ, είχαν δώσει ελπίδες πως η ομάδα θα ενισχυόταν σε μεγάλο βαθμό, τέτοιο ώστε να κυνηγήσει το πρωτάθλημα. Κι όλα αυτά σε μία χρονιά, που είχε πολλά προβλήματα για τον Ολυμπιακό στο πρώτο μισό, ώστε ν’ αναγκαστεί να αλλάξει προπονητή και που κάποιοι σημαντικοί παίκτες, διανύουν ίσως τους τελευταίους τους μήνες στους «ερυθρόλευκους».

Όσο ο ένας περιμένει να δει τι θα κάνει ο άλλος, όσο οι διοικήσεις περιμένουν το πως θ’ αντιδράσει ο κόσμος σε μία οποιαδήποτε κίνηση, χωρίς να παίρνουν ευθέως θέση και βάζοντας εμμέσως τους προπονητές να μας τα λένε, δεν πρόκειται να τσουλήσει τίποτα σε αυτό το πρωτάθλημα. Αυτό θα γινόταν μόνο αν η θέση του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν η εξής μία: Η θέση του πρωταθλητή.