Ο Νίνης, τα «εθνικά κόμπλεξ», η Coca-Cola... (Sportday / Δ.Ελευθεράτος)

Δυστυχώς, η ηλιθιότητα δεν είναι απλώς αήττητη, όπως είχε πει ο Ηλίας Πετρόπουλος. Είναι και πανταχού παρούσα -σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. Επειδή, λοιπόν, η ηλιθιότητα πάει με όλα σαν την Coca-Cola, ο Νίνης δεν άκουσε απλώς στην Τούμπα το πασίγνωστο «δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Αλβανέ, Αλβανέ»: τον «έλουσαν» (και) με Coca-Cola. Tο ποτήρι τον βρήκε κατακέφαλα -οι ηλίθιοι, βλέπετε, ενίοτε είναι καλοί σκοπευτές. Επί της ουσίας, όμως, πόσο εύστοχος ή (τουλάχιστον) συνεπής προς τις «αρχές» του -τρομάρα του- είναι ο ρατσιστικός «πολιτισμός των ηλιθίων»; Επονται τέσσερις παρατηρήσεις.

Παρατήρηση πρώτη: όσοι χλεύαζαν κατ' αυτόν τον τρόπο τον Νίνη πιθανότατα εκστασιάζονταν με τους θριάμβους των «εθνικών γονιδίων», κάθε φορά που ο Πύρρος Δήμας -και όχι μόνο- νικούσε. Είναι οι ίδιοι που δεν θα συγχωρήσουν ποτέ την ειλικρίνεια και την τόλμη του Καχιασβίλι, ο οποίος είχε δηλώσει ότι νιώθει Γεωργιανός. Θαυμαστή «συνέπεια», δεν νομίζετε;

Παρατήρηση δεύτερη: ο άγνωστος Αλβανός μετανάστης ο οποίος, εάν σπεύσει στην Ομόνοια να πανηγυρίσει κάποια νίκη της Εθνικής Ελλάδας (α λα Euro 2004) χλευάζεται -με το ίδιο σύνθημα- ως «καταχραστής της δόξας μας», θα κινδυνεύσει να ξυλοκοπηθεί αν γιορτάσει δημοσίως μια αλβανική αθλητική νίκη επί δικής μας ομάδας. Ετερη θαυμαστή «συνέπεια» αυτή.
Παρατήρηση τρίτη: εάν κάποιος νιώθει Ελληνας κι εσύ του λες «δεν είσαι», κάνεις μια τρύπα στο νερό: είναι ό,τι νιώθει. Εάν δεν νιώθει Ελληνας -οπότε, κατ' εσένα είναι «βάρβαρος»- κι εσύ του λες «δεν θα γίνεις», κάνεις, επίσης, τρύπα στο νερό: ποιος σου είπε ότι θα ήθελε να γίνει, ώστε να τον κοροϊδεύεις επειδή δεν... πέρασε τις εξετάσεις που εσύ θέσπισες στο άρρωστο μυαλό σου;

Εάν κάποιος αλαζόνας κάτοικος Ντίσελντορφ, πριν από 35 χρόνια, έλεγε σε Ελληνες ματανάστες πως ποτέ δεν θα γίνουν Γερμανοί, οι δικοί μας θα... έβαζαν τα κλάματα; Πιθανότατα θα κάγχαζαν με τον φαντασμένο φανφαρόνο.
Παρατήρηση τέταρτη: ήταν Αύγουστος του 1960, όταν απαλείφθηκαν από γαλλικό λεξικό οι ερμηνείες «απατεώνας», «λωποδύτης», «κάθαρμα», ως επεξηγήσεις του όρου «Ελληνας»! Προηγήθηκε παρέμβαση της ελληνικής πρεσβείας στο Παρίσι. Ναι, 1960: δεν παρήλθε καν μισός αιώνας από τότε που ήμασταν θύματα της αφόρητης υπεροψίας και των ρατσιστικών προκαταλήψεων άλλων. Τώρα κάποιοι «Ελληνάρες» αρέσκονται στον ρόλο του θύτη. Είδατε; «Ισχυρή Ελλάδα», με ισχυρότερα κόμπλεξ!